Από την Εικοστή Έβδομη Επιστολή
Ο υπάρχων Δυτικός πολιτισμός, για τον λόγο ότι ενεργεί αντίθετα με τις θεμελιώδεις κανόνες του Αλλάχ, η αμαρτία και η κακία ξεπέρασαν την αγαθοεργία και την καλοσύνη. Και τα λάθη, οι ζημιές, ήρθαν πάνω από τα οφέλη. Ο πραγματικός σκοπός, του πολιτισμού, που είναι η κοινή γαλήνη και η ευτυχία αυτού του κόσμου, χάλασε. Στη θέση της οικονομίας, της ολιγάρκειας, ήρθε η σπατάλη και η ασωτία. Και στη θέση του μόχθου και της εξυπηρέτησης υπερίσχυσε η τεμπελιά και η ανάπαυση. Έτσι έκανε τον άμοιρο άνθρωπο και λίαν φτωχό και λίαν τεμπέλη. Ο θεμελιώδης κανόνας του Θείου Κουρ’αν, «Φάτε πιείτε, όμως μην διασκορπίζετε. (Αράφ 7:31)», με τη θεμελιώδη διαταγή, «Για τον άνθρωπο υπάρχει απλώς το αντίστοιχο της δουλειάς του. Νετζμ 53:39», το Ρισάλε-ι Νουρ εξηγεί ότι «η ευτυχία της ζωής του ανθρώπου βρίσκεται στην προσπάθεια για οικονομία και στο μόχθο, και μ’ αυτά, τα στρώματα της διαλεχτής τάξης και του κοινού λαού μπορούν να συμφιλιωθούν μεταξύ τους.» Βάσει αυτής της εξήγησης θα πω ένα-δύο σύντομα ευθυμολογήματα:
Πρώτον: Στη νομαδική ζωή, ο άνθρωπος είχε την ανάγκη τριών τεσσάρων πραγμάτων. Και αυτός που δεν μπορούσε να αποκτήσει τις ανάγκες αυτές, ήταν μόνο δύο άτομα στα δέκα. Ο σύγχρονος άπονος πολιτισμός της Δύσης, κινητοποίησε την κατάχρηση, τη σπατάλη και το ζήλο, και έκανε τις ασήμαντες ανάγκες του ανθρώπου να τον επηρεάζουν ως αναγκαίες, μέσω των εθίμων και του εθισμού. Ο σύγχρονος πολιτισμένος άνθρωπος, ενώ έχει την ανάγκη τεσσάρων πραγμάτων συνολικά, σ’ αυτή την εποχή έχει είκοσι ανάγκες. Και από αυτές τις είκοσι, με πλήρη δικαιωματικό τρόπο, μπορεί να αποκτήσει μόνο δύο, ενώ από τις άλλες οχτώ μένει στερημένος. Δηλαδή, ο σημερινός πολιτισμός κάνει τον άνθρωπο πολύ φτωχό. Από την άποψη της ανάγκης του αυτής ο άνθρωπος έχει ωθηθεί στην καταπίεση, στην απόκτηση άλλων πραγμάτων αδικώντας άλλους. Έχει παρακινήσει ο νέος πολιτισμός τα άμοιρα λαϊκά και υψηλά στρώματα σε μια συνεχή μονομαχία. Αφήνοντας τους θεμελιώδεις κανόνες του Κουρ’ αν «η προσφορά ελεημοσύνης είναι ιερό καθήκον, ο τόκος είναι απαγορευμένος» μέσω των οποίων διασφαλιζόταν η υπακοή του κοινού λαού στα υψηλά στρώματα και η στοργή αυτών προς τον κοινό λαό. Ο τωρινός πολιτισμός, αφήνοντας αυτούς τους ιερούς κανόνες, ανάγκασε την τάξη των πλουσίων να κατευθυνθούν στην απανθρωπιά και τα φτωχούς στην εξέγερση. Έκανε άνω κάτω τη γαλήνη της ανθρωπότητας.
Δεύτερο Ευθυμολόγημα: Τα χάρματα του τωρινού πολιτισμού, ενώ συνεπάγονται μια πραγματική ευχαριστία και τη χρησιμοποίηση τους προς το όφελος του ανθρώπου, διότι είναι από ένα αγαθό του Αλλάχ, ο οποίος διοικεί και ανατρέφει όλα τα όντα, τώρα βλέπουμε ότι, ένα σπουδαίο τμήμα των ανθρώπων, έχει την τάση για τεμπελιά και ασωτία, αφήνοντας την εργασία και τη δουλειά. Αυτή η τάση να ζει με άνεση, ακούγοντας τις επιθυμίες του, σπάνε την προθυμία του για εργασία. Και με την αποφυγή της λιτότητας και της οικονομίας, κατευθύνει στην ασωτία, τη σπατάλη και τις απαγορευμένες πράξεις. Για παράδειγμα, όπως λέει το Κλειδί του Φωτός του Ρισάλε-ι Νουρ, το ραδιόφωνο, εκεί που είναι ένα μεγάλο αγαθό, όταν χρησιμοποιείται για τις ανάγκες του ανθρώπου και συνεπάγεται σε μια πνευματική ευχαριστία. Επειδή όμως τα τέσσερα από τα πέντε οφέλη του χρησιμοποιείται για επιθυμίες και για άχρηστα, χωρίς νόημα πράγματα, αυτό ωθεί τον άνθρωπο στην τεμπελιά και στον ενθουσιασμό και έτσι σπάει την προθυμία για εργασία. Αφήνει το ουσιαστικό του καθήκον.
Και μάλιστα, ένα τμήμα υπέροχων μεταφορικών εργαλείων, ενώ είναι αναγκαία για εργασία και ενέργειες που είναι πραγματικά ωφέλιμες για τις ανάγκες του ανθρώπου, εγώ ο ίδιος είδα ότι, δύο από τις δέκα ανάγκες για τις οποίες χρησιμοποιούνται είναι πραγματικές, ενώ οι οχτώ σε αναγκάζουν στο κέφι, την καλοπέραση , την τεμπελιά. Σ’ αυτά τα δύο μικρά παραδείγματα υπάρχουν χιλιάδες άλλα.
Εν συντομία: Ο σύγχρονος Δυτικός πολιτισμός, λόγω του ότι δεν ακούει τις Θείες θρησκείες, έχει κάνει τον άνθρωπο φτωχό και έχει αυξήσει τις ανάγκες του. Έχει χαλάσει επίσης, την αρχή της οικονομίας και της ολιγάρκειας, έχει ανοίξει το δρόμο για την αύξηση της σπατάλης, της οργής και της απληστίας, στην απανθρωπιά και τις απαγορευμένες πράξεις.
Επίσης, ενθαρρύνοντας τον άνθρωπο στις απολαύσεις και τις διασκεδάσεις, αυτό το στερημένο άνθρωπο τον πετάει εντελώς στην τεμπελιά, σπάει την προθυμία του για εργασία και άλλες ενέργειες. Τον ωθεί στις επιθυμίες, στην ασωτία, χάνει τη ζωή του ανώφελα.
Και έχει αρρωστήσει εκείνον τον ενδεή και τεμπελιασμένο άνθρωπο. Κάνοντας κακή χρήση και σπαταλώντας έχει γίνει αφορμή για τη μετάδοση και διάδοση εκατό είδους αρρωστιών.
Και μια πληθώρα αρρωστιών που φέρνουν συνέχεια στο νου εκείνες τις τρείς έντονες ανάγκες και την επιθυμία για ασωτία και το θάνατο, και με την εξάπλωση των ρευμάτων της έλλειψης πίστης μέσα σ’ εκείνον τον πολιτισμό, ξυπνά ο άνθρωπος και με το ξύπνημα του, του δείχνει το θάνατο μπροστά στα μάτια του, σε μορφή αιώνιας εξαφάνισης και τον απειλεί κάθε στιγμή, του δίνει ένα είδος βασανιστηρίου της κόλασης.
Ορίστε, απέναντι σ’ αυτή την τρομερή συμφορά που έρχεται στους ανθρώπους, με το ξύπνημα των τετρακοσίων εκατομμυρίων μαθητών του Κουρ’αν-ι Χακίμ (το Κουρ’αν, που σε κάθε εδάφιο και σούρα- κεφάλαιο του βρίσκονται αμέτρητες εμβρίθειες και ωφέλειες), και με τις Θείες, ιερές, θεμελιώδεις κανόνες που περιέχει, όπως έχει δείξει πριν από χίλια τριακόσια χρόνια, τώρα άλλη μια φορά ο ξυπνητός άνθρωπος περιμένει από την απέραντη ελεημοσύνη του Αλλάχ, παρακαλάει και ψάχνει να αναρρώσουν οι τρείς τρομερές πληγές του ξανά με αυτές τις ιερές, θεμελιώδεις κανόνες των τετρακοσίων δισεκατομμυρίων ανθρώπων, όπως κατανοείται από τα σήματα και τα σύμβολα του Κουρ’αν-ι Μουτζιζ-ουλ Μπεγιάν (το Κουρ’αν που με τις εξηγήσεις του αφήνει αδύναμο το μυαλό από το να κάνει ένα όμοιο του). Και εάν δεν έρθει σύντομα το τέλος του κόσμου, να αποφέρει στον άνθρωπο την ευτυχία και σ’ αυτόν τον κόσμο και στο υπερπέραν. Και το θάνατο, να τον βγάλει από τη μορφή της αιώνιας εξαφάνισης, να το δείξει ως απολυτήριο στρατού για το φωτισμένο κόσμο (το υπερπέραν). Και οι ομορφιές που βγαίνουν από αυτόν τον πολιτισμό να δείξει ότι θα νικήσουν εντελώς τις αμαρτίες. Και να μη δωροδοκεί κάποιο μέρος της θρησκείας για να κερδίσει κάποιο μέρος του πολιτισμού, όπως έχει γίνει μέχρι τώρα, αλλά ίσως να κάνει τον πολιτισμό έναν υπηρέτη, έναν βοηθό στους Θείους κανόνες,
* * *
Μπεντιουζαμάν Σαΐντ Νούρσι
(Μεταφρασμένο στην Ελληνική από την «ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ» ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ)
