Uhuvvet

 

Το Δοκίμιο περί  Ευχαριστίας

 

            بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ      

Μπισμιλλάχιρραχμάνιρραχίμ

Στο Όνομα του Αλλάχ, του Ραχμάν¹ του Ραχίμ².

وَ اِنْ مِنْ شَيْءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ

Είναι βέβαιον ότι δεν υπάρχει τίποτε που να μην υμνεί τα εγκώμια Του.[i]

 

Το Θαυματουργικό Κήρυγμα του Κουρ’άν επαναλαμβανόμενα με τα παρακάτω σημεία, 

 اَفَلاَ يَشْكُرُونَ * اَفَلاَ يَشْكُرُونَ * وَسَنَجْزِى الشَّاكِرِينَ * لَئِنْ شَكَرْتُمْ َلاَزِيدَنَّكُمْ * بَلِ اللّهَ فَاعْبُدْ وَ كُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ

«Γιατί λοιπόν να μην Τον Ευχαριστούν; * Μας ευχαριστούν με ευγνωμοσύνη * Αν είστε ευγνώμονες θα αυξήσω περισσότερη χάρη σε εσάς  *  Αλλά μόνο τον Αλλάχ να λατρεύεις, και να είσαι από τους ευγνώμονες.» [ii]

 

μας δείχνει ότι, η σημαντικότερη πράξη που Ο Δημιουργός και κάτοχος απεριόριστης Στοργής και Ελέους και κάτοχος Ευσπλαχνίας που περιτυλίγει τα πάντα (Ο Χαλίκ-ι Ραχίμ Αλλάχ), αυτό που ζητά  από τους δούλους του, είναι η Ευχαριστία.  Το Πάνσοφο Κριτήριο της Αλήθειας και του Ψεύδους Το Κουρ’άν (Φουρκάν-ι Χακίμ) προσκαλεί στην Ευχαριστία με μεγάλη έννοια. Και παρουσιάζοντας την αχαριστία ως μια διάψευση και απάρνηση προς τα αγαθά Του στην Σούρα ερ-Ράχμαν, απειλεί με έναν αυστηρό και  τρομακτικό τρόπο  κηρύσσοντας το εδάφιο فَبِاَىِّ آلاَءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ     «Τότε ποια από της ευεργεσίες του Ραμπ¹⁵ σας θα αρνηθείτε;» τριανταμία φόρες και δείχνει ότι η αχαριστία είναι μια διάψευση και απάρνηση.

Ναι, όπως Το Πάνσοφο Κουρ’άν αποδεικνύει πως το αποτέλεσμα της Δημιουργίας είναι η  Ευχαριστία, έτσι και όλο το σύμπαν το οποίο είναι το Μέγα-Κουρ’άν αποδεικνύει πως, το σπουδαιότερο αποτέλεσμα της δημιουργίας του κόσμου είναι η Ευχαριστία. Διότι, εάν παρατηρήσουμε προσεκτικά το Σύμπαν θα δούμε ότι, η οργάνωση του έχει γίνει με έναν τέτοιο τρόπο που το κάθε πράγμα δείχνει την    Ευχαριστία, προδιαθέτει την Ευχαριστία,  έχει ως αποτέλεσμα την Ευχαριστία. Λες και ο σημαντικότερος καρπός του δέντρου της δημιουργίας είναι η Ευχαριστία. Και η σπουδαιότερη σοδειά που παράγει αυτό το  εργοστάσιο του Σύμπαντος είναι η Ευχαριστία.      

Διότι, παρατηρούμε ότι στον κόσμο της δημιουργίας  ο κόσμος της ύπαρξης έχει οργανωθεί και σχηματιστεί σαν ένας κύκλος και στο κέντρο αυτού του κύκλου έχει δημιουργηθεί η ζωή. Όλη η ύπαρξη  είναι στραμμένη προς τη ζωή, υπηρετεί την ζωή, προμηθεύει τις ανάγκες της ζωής.  Άρα Αυτός που έχει δημιουργήσει το Σύμπαν, έχει επιλέξει τη “ζωή” μέσα απ’ αυτό.

Μετά παρατηρούμε ότι, ο έμβιος κόσμος έχει οργανωθεί και σχηματιστεί σαν ένας κύκλος και στο κέντρο αυτού του κύκλου έχει τοποθετηθεί ο Άνθρωπος. Είναι λες και όλοι οι αναμενόμενοι  στόχοι των έμβιων  όντων έχουν συγκεντρωθεί σ’ αυτόν, έχουν μαζευτεί γύρω του, τον υπηρετούν, τον υπακούν,  και τον έχουν κάνει κυριαρχό τους. Δηλαδή, ο Ένδοξος Δημιουργός και κάτοχος Μεγαλείου Δύναμης Αλλάχ (Χαλίκ-ι Ζουλτζελάλ), ανάμεσα από τα έμβια όντα του κόσμου, αυτόν έχει επιλέξει, αυτόν έχει επιθυμήσει και προτιμήσει.

 Μετά παρατηρούμε ότι, και ο ανθρώπινος κόσμος, ίσως και ο ζωικός κόσμος έχει οργανωθεί και σχηματιστεί σαν ένας κύκλος, και στο κέντρο αυτού του κύκλου έχει τοποθετηθεί το Αγαθό της συντήρησης (rızk). Και έχει καθιερώσει [ο Ένδοξος Δημιουργός] όλη την ανθρωπότητα και τον ζωικό κόσμο ώστε να το λατρέψουν, να το υπηρετούν, και να το υπακούν. Tο Αγαθό της συντήρησης τους κυριαρχεί. Αυτό το Αγαθό είναι δημιουργημένο τόσο ευρύ και είναι τόσο πλούσιος θησαυρός που εμπεριέχει απέραντα παρόμοια αγαθά. Για παράδειγμα, ένα από τα πολλά είδη των Αγαθών το οποίο είναι η αναγνώριση των γεύσεων, για αυτό το αγαθό και μόνο, έχει τοποθετηθεί η αίσθηση γεύσης  πάνω στην γλώσσα, -ένα εργαλείο με τόσους μικροσκοπικούς, αόρατους και λεπτούς κλίμακες που είναι ισάριθμοι όσο και οι αμέτρητες ποικιλίες των Αγαθών. Συνεπώς, η πιο παράξενη, η πιο πλούσια, η πιο περίεργη, η πιο χαριτωμένη, η πιο περιεκτική, η πιο μοναδική πραγματικότητα του Σύμπαντος βρίσκεται στο  Αγαθό της συντήρησης.

Τώρα  παρατηρούμε ότι, όπως τα πάντα είναι συγκεντρωμένα γύρω από το Αγαθό της συντήρησης και είναι στραμμένα προς αυτό, έτσι και το Αγαθό της συντήρησης με όλα του τα είδη -ορατά και αόρατα- με την συμπεριφορά και με την  έκφραση τους, συνεχίζουν να υπάρχουν και να πραγματοποιούνται μόνο με την Ευχαριστία, επίσης παράγουν  την Ευχαριστία, και αποδεικνύουν την Ευχαριστία. Διότι, η όρεξη και θέληση προς το Αγαθό είναι ένα είδος έμφυτης Ευχαριστίας. Ακόμα και η απόλαυση και η ευχαρίστηση είναι ένα είδος υποσυνείδητης  Ευχαριστίας που την κατέχουν όλος ο ζωικός κύκλος. Μόνο ο άνθρωπος με την διάψευση και απάρνηση αλλάζει τον χαρακτήρα αυτής της έμφυτης Ευχαριστίας, και αποκλίνει από την ευχαριστία σε απάρνηση και απιστία.

Επιπρόσθετα, οι πανέμορφες και στολισμένες εμφανίσεις, οι πανέμορφες οσμές, και οι πανέμορφες γεύσεις των φαγώσιμων αγαθών, είναι προσκλήσεις  στην Ευχαριστία. Προσκαλεί τον έμβιο κόσμο σε ενθουσιασμό, και ο ενθουσιασμός οδηγεί σε ένα είδος αρέσκειας και σεβασμού, και προκαλεί μια πνευματική Ευγνωμοσύνη και Ευχαριστία. Προσελκύει την προσοχή των ενσυνείδητων, ξυπνά την διάθεση  της αρέσκειας. Τα αγαθά ενθαρρύνουν τον σεβασμό, και με τον σεβασμό η συμπεριφορά και η έκφραση καθοδηγείται προς την Ευγνωμοσύνη και Ευχαριστία. Και μέσα σ’ αυτήν την έκφραση Ευγνωμοσύνης και Ευχαριστίας δοκιμάζουν και απολαμβάνουν (οι ενσυνείδητοι) την υψηλότερη, γευστικότερη ευχαρίστηση και απόλαυση.

   Επομένως, γίνεται κατανοητό ότι, αυτή η απολαυστική τροφή και το αγαθό, μαζί με τη σύντομη και επιφανειακή του γεύση, περιέχει και μια αιώνια πραγματική γεύση και ευχαρίστηση μέσω της απέραντης φιλοφρόνησης του Συντηρητή και του Πολυεύσπλαχνου Αλλάχ (Ραχμάν), την οποία αποφέρει η Ευγνωμοσύνη και Ευχαριστία προς Αυτόν. Αυτή η Ευγνωμοσύνη και Ευχαριστία λοιπόν, προκαλώντας τον συλλογισμό της απέραντης ευχαρίστησης αυτής της φιλοφρόνησης του [Κύριου Ιδιοκτήτη  και Κάτοχο απεριόριστης Γενναιοδωρίας και Ευεργετικότητας Αλλάχ (Μάλικ-ι Κερίμ) και Ο οποίος κατέχει τους θησαυρούς της ευσπλαχνίας], ακόμα και σε αυτόν τον μάταιο κόσμο αποδίδει πνευματικά μια από τις αιώνιες γεύσεις του παραδείσου. Συμπερασματικά, όπως τα αγαθά μέσω της Ευγνωμοσύνης και Ευχαριστίας αποκτούν μια ευρύτατη και πάμπλουτη αξία και έτσι μέσω της αχαριστίας τα αγαθά αυτά ξεπέφτουν στην κατώτερη αξία.

Όπως έχει αναφερθεί στον Έκτο Λόγο, όταν  η αίσθηση γεύσης  της γλώσσας χρησιμοποιηθεί για χάρη του  Ύψιστου Δίκαιου και Αληθές Αλλάχ (Χακκ), δηλαδή όταν προδιαθέτει κάποια τροφή με κύρια αποστολή την Ευγνωμοσύνη και Ευχαριστία, τότε αυτή η αίσθηση γεύσης  της γλώσσας απόκτα το αξίωμα ενός ευγνώμων επιθεωρητή των αμέτρητων εργαστηρίων  του ατελείωτου θησαυρού της ευσπλαχνίας ή το αξίωμα ενός ευγνώμων παρατηρητή. Εάν όμως χρησιμοποιηθεί μόνο για χάρη της απόλαυσης και του εαυτού του (του εγωισμού του – το Ναφς⁵), δηλαδή όταν προδιαθέτει κάποια τροφή χωρίς να σκεφτεί  την Ευγνωμοσύνη και Ευχαριστία προς τον κύριο προμηθευτή, τότε αυτή η αίσθηση γεύσης  της γλώσσας από το αξίωμα του ενός ευγνώμων παρατηρητή καταντά ως ο ελεγκτής του εργοστασίου του στομαχιού, ή  ο πορτιέρης ενός στάβλου.

Όπως λοιπόν, αυτός ο υπηρέτης (η αίσθηση γεύσης  της γλώσσας) αυτού του αγαθού (της τροφής) με την αχαριστία καταπέφτει σε ένα τέτοιο επίπεδο, έτσι ακριβώς και η ιδιαιτερότητα του αγαθού μαζί με τους υπόλοιπους υπηρέτες (αισθήσεις) καταλήγουν στο ίδιο επίπεδο. Από το υψηλότερο αξίωμα καταλήγουν στο χαμηλότερο, και αποκτούν μια θέση αντίθετη και ενάντια στην σοφία του Πλαστουργού και Δημιουργού (Χαλίκ) του σύμπαντος.

Το στοιχείο και μέτρο της Ευγνωμοσύνης και Ευχαριστίας είναι η ολιγάρκεια, η εξοικονόμηση, η συγκατάθεση και η ικανοποίηση. Το στοιχείο και μέτρο της αχαριστίας είναι η απληστία, η σπατάλη, η ασέβεια, και να καταπίνεις το κάθε τη χωρίς να σε νοιάζει εάν είναι επιτρεπτό (Χαλάλ) η απαγορευμένο (Χαράμ).

Ναι, καθώς η απληστία είναι αχαριστία, είναι και αιτία στέρησης, και αιτία εξευτελισμού. Και μάλιστα το αίσιο μυρμήγκι που κατέχει μια κοινωνική ζωή, λες και λόγο της απληστίας του ζει κάτω από τα πόδια και καταπατιέται. Διότι, παρόλο που του φτάνουν μερικοί κόκκοι σιταριού τον χρόνο, δεν αρκείτε και προσπαθεί να μαζέψει χιλιάδες. Και τάχα η αίσια μέλισσα, λες και λόγο της ολιγάρκειας της πετά πάνω απ’ τα κεφάλια. Λόγο της ολιγάρκειας της, με την θεία βούληση προσφέρει το μέλι της στους ανθρώπους να το γευτούν. 

Ναι, μετά το κυριότερο και υψηλότερο όνομα -της Εξοχότητας του Προσώπου Εκείνου που είναι πέρα από κάθε ελάττωμα και ανεπάρκεια (Zat-ı Akdes)- το οποίο είναι η λέξει «Αλλάχ»  και είναι το  προσωπικό Του σύμβολο, το επόμενο σπουδαιότερο όνομα Του είναι η λέξη «Ραχμάν» -δηλαδή Ο Συντηρητής των πάντων κάθε στιγμή, ο Πολυεύσπλαχνος και κάτοχος απόλυτου δικαίου και τάξης-, και το οποίο είναι στραμμένο  προς το αγαθό της σίτισης. Με την Ευγνωμοσύνη και Ευχαριστία αυτών των αγαθών μπορεί κάποιος να το προφθάσει (κατανοήσει) αυτό. Και το πιο φανερό νόημα αυτού του ονόματος (Ραχμάν)  είναι ο Σιτιστής (Ρεζζάκ).

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι Ευγνωμοσύνης και Ευχαριστίας. Και ο πιο συμπληρωματικός και οικουμενικός τρόπος είναι η προσευχή του Σαλά (Ναμάζι)³⁹.

Και μέσα στην Ευγνωμοσύνη και Ευχαριστία υπάρχει μια καθαρή πίστη, μια ειλικρινής Μοναδικότητα και Ενότητα πίστης (tawhid). Διότι, κάποιος  που τρώει ένα μήλο λέγοντας «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ), ανακοινώνει ότι, «Αυτό το μήλο είναι ένα ενθύμιο και δώρο που απονέμεται απευθείας από το χέρι της δύναμης και εξουσίας Του, ένα δώρο απευθείας από το θησαυροφυλάκιο του ελέους Του.». Λέγοντας αυτό και με την πίστη που έχει, αποδίδει τα πάντα, είτε μικρό είτε μεγάλο, στο χέρι της δύναμης και εξουσίας του Αλλάχ. Αναγνωρίζει την κάθε εκδήλωση του ελέους Του στα πάντα. Αναγγέλλει μέσω της Ευγνωμοσύνης και Ευχαριστίας, μια αληθινή πίστη και ειλικρινή προσμαρτυρία της θείας Ενότητας και Μοναδικότητας (tawhid) του Αλλάχ.

Θα περιγράψουμε μόνο μία από τις πολλές πτυχές του επιπέδου της απώλειας που υφίσταται ο αδαής και τυφλός άνθρωπος μέσω της αχαριστίας προς τα αγαθά. Είναι ως εξής:

Όταν κάποιος τρώει ένα γευστικό αγαθό και αναγγέλλει την Ευχαριστία του, μέσω αυτής της ευχαριστίας του, αυτό το αγαθό μετατρέπεται σε ένα φως και ένα φρούτο του Παραδείσου στη μέλλουσα ζωή. Μέσω της γεύσης, και με τον συλλογισμό ότι αυτό το αγαθό είναι μια φιλοφρόνηση του Πολυεύσπλαχνου και Ύψιστου Αληθούς Αλλάχ (Χακκ⁴), απόκτα μια σπουδαία ατελείωτη απόλαυση και ευχαρίστηση. Στέλνοντας τέτοιου είδους πνευματικές ουσίες και περιεχόμενα και πνευματική ύλη σε ύψιστα αξιώματα, στέλνει το υλικό περίβλημα και υπόλειμμα δηλαδή, αυτά που έχουν ολοκληρώσει το καθήκον τους και τώρα δεν είναι πια απαραίτητα να μετατραπούν στις  αρχικές τους ουσίες, δηλαδή, σε στοιχεία και συστατικά.  Όταν όμως δεν ευχαριστεί, τότε αυτή η προσωρινή γεύση με την εξάντληση της αφήνει μια θλίψη, οδύνη και  μελαγχολία, και η ίδια η γεύση καταντά να είναι ένα απομεινάρη και απόβλητο. Αγαθά στην ποιότητα και χαρακτήρα διαμαντιού μετατρέπονται σε άνθρακα. Με την Ευγνωμοσύνη και Ευχαριστία αυτά τα προσωρινά αγαθά αποκτούν μια συνεχή γεύση, και αποδίδουν αιώνιους καρπούς. Ένα πανέμορφο αγαθό μέσο της αχαριστίας μετατρέπεται στην ασχημότερη μορφή. Καθότι στα μάτια ενός αδαή και τυφλού ανθρώπου το μέλλον μιας τροφής, μετά την προσωρινή του γεύση είναι στα απόβλητα.

Όντως, το Αγαθό της τροφής έχει μια μορφή αντάξια της αγάπης και της λατρείας. Και αυτή η μορφή γίνεται ορατή μόνο μέσω της Ευγνωμοσύνης και Ευχαριστίας. Διαφορετικά, το πάθος και η αγάπη που έχουν οι  απερίσκεπτοι και τυφλοί  άνθρωποι προς τη τροφή είναι ζωικού επιπέδου. Συλλογίσου με αυτόν τον τρόπο, και θα κατανοήσεις σε τη βαθμό απώλειας βρίσκονται οι απερίσκεπτοι, τυφλοί και άπιστοι  άνθρωποι.

Μέσα στον έμβιο κόσμο, το είδος που έχει ανάγκη την περισσότερη ποικιλία τροφής και αγαθών είναι ο άνθρωπος. Ο Ύψιστος Αληθής Αλλάχ (Χακκ⁴), έχει δημιουργήσει τον άνθρωπο ως: έναν ολοκληρωμένο καθρέφτη που δείχνει όλα Του τα ονόματα, -ως ένα θαύμα της εξουσίας και δύναμης Του- με την ικανότητα να ζυγίζει και να αναγνωρίζει το περιεχόμενο όλων των θησαυροφυλακίων του ελέους Του. Και ως χαλίφη, δηλαδή εκπρόσωπο του στη γη που έχει τις ικανότητες να επιστήσει την κλίμακα και να αξιολογήσει όλες τις λεπτές αποχρώσεις των εκδηλώσεων των ονομάτων Του. Για αυτό το λόγο, του έχει δώσει μια απέραντη ανάγκη, που τον καθιστά άπορο για τις ατέλειωτες ποικιλίες της τροφής των πνευματικών και υλικών αγαθών. Σύμφωνα με την παρούσα περιεκτική θέση που βρίσκεται ο άνθρωπος, ο τρόπος για να ανέρθει στο υψηλότερο αξίωμα το οποίο είναι η συναρπαστικότερη ύψιστη μορφή όλων των μορφών (Ahsen-i Takwim) είναι η Ευγνωμοσύνη και  Ευχαριστία. Εάν δεν υπάρξει η Ευγνωμοσύνη και η Ευχαριστία τότε θα καταρρεύσει στα έσχατα των ταπεινών (Esfel-e Safilin), και θα πράξει την μέγιστη απανθρωπιά.

Ως αποτέλεσμα, η σημαντικότερη από τις τέσσερεις αρχές του ύψιστου και άξιου δρόμου προς την θεία λατρεία και αγάπη είναι η Ευγνωμοσύνη και Ευχαριστία. Και αυτές οι τέσσερις αρχές και βάσεις που έχουν οριστεί ερμηνεύονται  ως εξής:           

«Ω Αξιόλογέ μου αδερφέ! Σε τούτο το δρόμο που είναι βασισμένος στην αίσθηση ανάγκης και αίσθηση ταπεινότητας προς τον Αλλάχ, τέσσερα πράγματα σου είναι απαραίτητα. Απόλυτη Ταπείνωση , Απόλυτη Ανέχεια, Απόλυτη Επιθυμία, Απόλυτη Ευγνωμοσύνη και Ευχαριστία.» 

 

اَللّهُمَّ اجْعَلْنَا مِنَ الشَّاكِرِينَ بِرَحْمَتِكَ يَا اَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

سُبْحَانَكَ لاَ عِلْمَ لَنَا اِلاَّ مَا عَلَّمْتَنَا اِنَّكَ اَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ

اَللّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ سَيِّدِ الشَّاكِرِينَ وَ الْحَامِدِينَ وَ عَلَى آلِهِ وَ صَحْبِهِ اَجْمَعِينَ آمِينَ

وَ آخِرُ دَعْوَيهُمْ اَنِ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

 

Ω Αλλάχ! Διόρισε μας με το Έλεος σου, από αυτούς που είναι Ευγνώμονες και σε Ευχαριστούν! Εσύ είσαι Ο Κάτοχος απεριόριστης Στοργής και Ελέους και Κάτοχος Ευσπλαχνίας, που περιτυλίγει τα πάντα (Ραχίμ).  

 

«Σε αποκαθαίρουμε από κάθε είδους μειονέκτημα (Εσύ είσαι Ο Σουμπχάν) . Δεν κατέχουμε άλλη γνώση παρά αυτήν που μας έχεις διδάξει. Πράγματι! Είσαι -Εσύ- Ο Παντογνώστης (Ο Αλίμ), Ο Κατ` εξοχήν  Σοφός Αλλάχ που δημιουργεί τα πάντα με σοφία, με νόημα και ωφέλεια και έτσι όπως πρέπει (Ο  Χακίμ)»³⁵

 

Ω Αλλάχ! Να παρέχεις ευλογίες και ειρήνη στον Αφέντη αυτών που είναι Ευγνώμονες και σε Ευχαριστούν, Τον Μουχαμμέντ, και σε όλη του την οικογένεια  και στους συντρόφους του! Αμήν!

 

Και το τέλος της επίκλησης αυτονών είναι «Δόξα Τον Αλλάχ ο οποίος είναι ο Ραμπ¹⁵ όλων των Κόσμων»[iii].

 

 

  

بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ

Με το όνομα του Σουμπχάν¹⁷

 

Από την Εικοστή Ένατη Αναλαμπή [29. Lem`a]

Η  ΔΕΥΤΕΡΗ   ΠΥΛΗ

Αυτή η Δεύτερη Πύλη είναι περί του «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) 

 

 

Σε αυτό το σύντομο δοκίμιο που ονομάζετε Η Δεύτερη Πύλη θα αναφερθούν μόνο εννέα σημεία, από τις άπειρες ωφέλειες και λαμπερές εμβρίθειες της πίστης, η οποία παραπέμπει τους ανθρώπους να εκφράζουν το «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ).     

 

            بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ       

Μπισμιλλάχιρραχμάνιρραχίμ

Στο Όνομα του Αλλάχ, του Ραχμάν¹ του Ραχίμ².

 

Πρώτο σημείο:

Καταρχήν θα κάνουμε δύο προειδοποιήσεις.

 

1.            Η φιλοσοφία είναι ένα ζευγάρι μαύρα γυαλιά που δείχνει τα πάντα άσχημα και τρομερά. Ενώ η πίστη είναι ένα ζευγάρι καθαρά, διάφανα και λαμπερά γυαλιά που δείχνει τα πάντα ωραία και οικεία.

 

2.            Ο άνθρωπος ο οποίος σχετίζεται με όλα τα πλάσματα και είναι κατά κάποιο τρόπο σε συναλλαγή με όλα, ως δημιούργημα από τη φύση του, είναι υποχρεωμένος προφορικά και πνευματικά να συναντά να συζητά, να γειτονεύει με όλα όσα τον πολιορκούνε. Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος έχει έξη πτυχές οι οποίες είναι η δεξιά, η αριστερή, η μπροστινή, η πίσω, η κάτω, και η πάνω πλευρά.

 

Ο άνθρωπος βάζοντας στα μάτια του τα προαναφερόμενα γυαλιά μπορεί να δει τα πλάσματα και τις καταστάσεις οι οποίες βρίσκονται στις προαναφερθείσες πτυχές.

 

  Η Δεξιά πλευρά: Αυτό που εννοείται με αυτήν την πλευρά είναι το παρελθόν. Συνεπώς εάν κοιτάξουμε τη δεξιά πλευρά με τα γυαλιά της φιλοσοφίας, η χώρα του παρελθόντος θα φανεί σε μια μορφή που θυμίζει ένα μεγάλο, σκοτεινό, τρομακτικό νεκροταφείο όπου έχει γίνει η ημέρα της κρίσης και όλα έχουν αναποδογυρίσει.  Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο άνθρωπος μπροστά σ’ αυτήν την εικόνα θα υφίσταται μια μεγάλη φρίκη, αγριότητα και απελπισία.

 

  Όμως αν αυτή η πλευρά παρατηρηθεί με τα γυαλιά της πίστης, αν και όντως φαίνεται ότι έχουν αναποδογυρίσει τα πάντα σ’ αυτή τη χώρα, δεν υπάρχει όμως απώλεια ψυχών. Τότε γίνεται κατανοητό ότι το πλήρωμα, οι κάτοικοι έχουν μεταφερθεί σ’ ένα πιο ωραίο και λαμπερό κόσμο. Και αυτοί οι τάφοι, οι λάκκοι θα αντιλαμβάνονται ως τα υπόγεια τούνελ που έχουν σκαφτεί για να πάει κανείς σ’ ένα πιο λαμπερό κόσμο. Άρα η ευτυχία, η ανακούφιση, η γαλήνη και η ηρεμία, που δίνει η πίστη στους ανθρώπους είναι ένα αγαθό που τους κάνει να πούνε χιλιάδες φορές «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ).

 

  Η Αριστερή πλευρά: Δηλαδή το μέλλον εάν το κοιτάξουμε με τα γυαλιά της φιλοσοφίας, θα φανεί σαν ένας σκοτεινός, τρομακτικός και μεγάλος τάφος ο οποίος θα μας σαπίσει και θα δώσει την ευκαιρία στα φίδια και στους σκορπιούς να μας φάνε και να μας εξολοθρεύσουν.

 

  Εάν όμως το παρατηρήσουμε με τα γυαλιά της πίστης, θα δούμε ότι είναι σαν ένα περίβλημα του τραπέζιου του Ραχμάν (δηλαδή του Συντηρητή των πάντων κάθε στιγμή, του Πολυεύσπλαχνου και Κάτοχου Απόλυτου Δικαίου και Τάξης), όπου ο Ύψιστος Αληθής Αλλάχ (Χακκ⁴), Ο Ραχμάν, Ο Ραχίμ (Ο κάτοχος απεριόριστης Στοργής και Ελέους και Κάτοχος Ευσπλαχνίας, που περιτυλίγει τα πάντα.) το έχει ετοιμάσει και στολίσει με ποικίλα νόστιμα γευστικά φαγώσιμα και πόσιμα αγαθά. Και αυτό θα μας κάνει να πούμε και να επαναλάβουμε χίλιες φορές το «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ).

 

  Η Άνω πλευρά: Δηλαδή ένας άνδρας ο οποίος παρατηρεί την ουράνια πλευρά με φιλοσοφία, θα αισθανθεί μεγάλη φρίκη, θηριωδία και τρόμο μπροστά σ’ αυτό το άπειρο κενό όπου δισεκατομμύρια αστέρια και σφαίρες κάνουν πολύ γρήγορες και ποικίλες κινήσεις σαν δρομείς ή σαν στρατιωτικές ασκήσεις.

 

  Όμως αν κάποιος τα παρατηρεί με πίστη, θα δει ότι αυτή η παράξενη και περίεργη άσκηση γίνεται κάτω από την διαταγή και επίβλεψη ενός διοικητή, και ότι αυτά διακοσμούν τον ουράνιο κόσμο και θα δει επίσης ότι, αυτά τα αστέρια είναι για μας σαν φωτεινά καντήλια και δεν θα τρομοκρατηθεί σ’ αυτό τον ιππόδρομο και δεν θα νιώσει φρίκη. Αλλά θα νιώσει οικειότητα και αγάπη. Χίλιες φορές «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) και αν πούμε για αυτό το αγαθό της πίστης, η οποία μας περιγράφει μ’ αυτό τον τρόπο τον ουράνιο κόσμο, βεβαίως και θα είναι πολύ λίγο.

 

  Η Κάτω πλευρά: Δηλαδή ο άνθρωπος που παρατηρεί την Γη με τα γυαλιά της φιλοσοφίας θα δει την Γη σαν ένα ζώο ακυβέρνητο χωρίς χαλινάρι που γυρίζει αδέσποτα γύρω από τον ήλιο ή σαν μια βάρκα με σπασμένο σανίδι χωρίς καπετάνιο. Ως αποτέλεσμα αισθάνεται φρίκη και πανικό.

 

  Όμως ο πιστός παρατηρητής, θα δει την Γη σαν ένα πλοίο του Ραχμάν¹, το οποίο είναι κάτω από την διοίκηση του Αλλάχ μαζί με όλα τα τρόφιμα, πόσιμα, ρούχα και θα το δει σαν ένα κρουαζιερόπλοιο που γυρίζει γύρω από τον ήλιο για να ταξιδεύει την ανθρωπότητα. Και έτσι θα αρχίζει να εκφράζει μεγάλα «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) σ’ αυτό το μεγάλο αγαθό που προέρχεται από την πίστη.

 

  Η Μπροστινή πλευρά: Ένας φιλόσοφος αν παρατηρήσει αυτή την πλευρά θα δει ότι όλα τα ζωντανά πλάσματα- άνθρωποι και ζώα- ανά ομάδες με μεγάλη ταχύτητα πηγαίνουν προς αυτή την πλευρά και χάνονται. Δηλαδή πηγαίνουν προς την ανυπαρξία και χάνονται. Και επειδή ξέρει ότι κι αυτός είναι ταξιδιώτης αυτού του δρόμου, θα έρθει σε μια κατάσταση τρέλας από την θλίψη του.

 

  Όμως ένας ειλικρινής πιστός  που παρατηρεί με το βλέμμα της πίστης θα δει ότι η μετάβαση και το ταξίδι των ανθρώπων προς αυτή την πλευρά δεν είναι προς τον κόσμο της ανυπαρξίας αλλά, είναι μια μετακίνηση από μια πεδιάδα σε μια άλλη πεδιάδα σαν τις νομάδες. Θα υποδεχθεί με ευχαρίστηση αυτή την πλευρά διότι δεν σημαίνει ότι θα πάει στον κόσμο της ανυπαρξίας αλλά είναι μια μετανάστευση από τον μάταιο τόπο προς τον αιώνιο τόπο, από την θητεία του αγροκτήματος στον διαμέρισμα των απολαβών και επίσης μια μετανάστευση από την χώρα των ταλαιπωριών στην χώρα της Θεϊκής ευσπλαχνίας. Όμως κατά την διάρκεια του ταξιδιού ο θάνατος, ο τάφος τα οποία φαίνονται ως δυσχέρεια, έχουν ως αποτέλεσμα την ευτυχία. Διότι ο δρόμος που πάει προς το λαμπερό κόσμο περνάει από τον τάφο και οι μεγαλύτερες ευτυχίες είναι αποτέλεσμα των μεγάλων θλίψεων και συμφορών. Για παράδειγμα μια ευτυχία σαν του Εξοχότατου Προφήτη Γιουσούφ (Ιωσήφ) να γίνει αξιότιμος υπουργός της Αιγύπτου έγινε εφικτή μέσω της φυλακής που μπήκε εξαιτίας της συκοφαντίας της Ζουλεϊχά και αφού τα αδέρφια του τον πέταξαν στο πηγάδι.

 

Και επίσης το παιδί που έρχεται στον κόσμο από την μήτρα της μητέρας φθάνει στην ευτυχία της γέννας και του κόσμο αυτού, αφού πρώτα περάσει την στενάχωρη και τυραννική ταλαιπωρία στο εν λόγω τούνελ.

 

Η Πίσω πλευρά: Όταν παρατηρηθούν αυτοί που έρχονται από πίσω με το βλέμμα της φιλοσοφίας επειδή δεν υπάρχει απάντηση στην ερώτηση «Βρε αυτοί από πού έρχονται και που πάνε; γιατί έχουν έρθει στην χώρα της γης;» και βέβαια θα βρεθεί κανείς μέσα στο μαρτύριο του αγνώστου της έκπληξης και της αμφιβολίας.

 

  Όμως αν κάποιος τα παρατηρήσει με τα γυαλιά των φώτων της πίστης θα καταλάβει ότι οι άνθρωποι έχουν σταλεί από τον Προαιώνιο Σουλτάνο ως μελετητές για να δουν και να μελετήσουν τα θαύματα της περίεργης, παράξενης δύναμης που εκτίθεται στην έκθεση του σύμπαντος. Και όλοι αυτοί καταλαβαίνουν ότι, αφού πάρουνε βαθμό ανάλογα με την καθοδηγητική γνώση που έχουν αποκτήσει -σχετικά με το μεγαλείο του Προαιώνιου Σουλτάνου και το μεγαλείο της αξίας εκείνου του θαύματος-, πρόκειται να επιστρέψουνε στη χώρα του Προαιώνιου Σουλτάνου. Και θα πούνε «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) για το αγαθό της πίστης η οποία τους εκχωρεί αυτό το αγαθό της κατανόησης.

 

 Και επειδή και η έκφραση του «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) για το αγαθό της πίστης -η οποία εξαφανίζει τα προαναφερόμενα σκοτάδια-  είναι  καθ’ αυτό ένα αγαθό το οποίο χρήζει ευχαριστία και δοξολογία. Και η κάθε ευχαριστία και δοξολογία  χρήζει την επόμενη.   «Η πρώτη την δεύτερη και αυτή την τρίτη και αυτή την τέταρτη και ούτω καθ’ εξής.»

 

  Δηλαδή από τις δοξολογίες που γεννούνται από ‘μία’ έκφραση δοξασίας συντελείτε μια αλυσίδα άπειρων  δοξολογιών του«Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ).

 

Δεύτερο Σημείο:

Είναι ανάγκη (για κάποιον) να πει «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) και για την πίστη, η οποία φωτίζει τις έξι προαναφερόμενες αυτές πλευρές. Διότι η πίστη εκτός του ότι θεωρείται ένα μεγάλο αγαθό, από την άποψη που εκδιώκει τα προβλήματα και εξαφανίζει το σκότος των έξι πλευρών, είναι επίσης ένα δεύτερο αγαθό, λόγω του ότι φωτίζει τις έξι πλευρές και ελκύει τα οφέλη. Συνεπώς, ο άνθρωπος, λόγω του ότι είναι εκ γενετής πολιτισμένος, σχετίζεται με τα όντα που βρίσκονται και στις έξι πλευρές του. Έτσι και το αγαθό της πίστης του δίνει τη δυνατότητα να επωφεληθεί από αυτές.

 

Επομένως, με το μυστικό του ένδοξου εδαφίου,

 

«Σε όποια πλευρά και αν στραφείτε εκεί είναι η συγκατάθεση, ύπαρξη του Αλλάχ»[iv]

 

σε οποιαδήποτε πλευρά από τις έξι και να βρεθεί κανείς διαφωτίζεται. Ακόμη, ο πιστός άνθρωπος έχει μια πνευματική ζωή, η οποία επεκτείνεται από την ίδρυση του κόσμου έως το τέλος του. Και η πνευματική αυτή ζωή του ανθρώπου παίρνει βοήθεια από ένα πνευματικό φως ζωής, το οποίο επεκτείνεται από την προ-αιωνιότητα έως την αιωνιότητα.

 

Επίσης, χάρη στην πίστη, η οποία φωτίζει τις έξι πλευρές, ο τόσο στενός χρόνος και χώρος του ανθρώπου μετατρέπεται σε έναν ευρύχωρο και αναπαυτικό κόσμο. Ο μεγάλος αυτός κόσμος γίνεται η οικία του, και ο χρόνος του παρελθόντος και του μέλλοντος ισχύουν γ’ αυτόν για την ψυχή και την καρδιά του όπως το παρόν. Η απόσταση που βρίσκεται μεταξύ τους ανίσταται.

 

Τρίτο Σημείο:

Είναι ανάγκη (για κάποιον) να πει «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ), διότι αυτό εμπεριέχει τα σημεία στήριξης και αίτησης βοήθειας της πίστη.

 

Ναι, ο άνθρωπος λόγω του ότι είναι αδύναμος και οι εχθροί του είναι πολλοί, έχει ανάγκη από ένα σημείο στήριξης για να καταφύγει και να εκδιώξει τους εχθρούς του. Επίσης, λόγω του ότι οι ανάγκες του είναι άφθονες και είναι πολύ φτωχός, έχει ανάγκη από ένα σημείο βοήθειας για να αποτρέψει τις ανάγκες του με τη βοήθεια του.

 

Ω άνθρωπε! Το δικό σου σημείο στήριξης βρίσκεται μόνο και μόνο στην πίστη στον Αλλάχ. Και το σημείο στήριξης και βοήθειας της ψυχής και της συνείδησης σου δεν βρίσκεται παρά μόνο στην πίστη του Υπερπέραν. Συνεπώς, η καρδιά και η ψυχή του ανθρώπου που δεν έχει είδηση από τα δύο αυτά σημεία, καταλαμβάνεται από φόβο και η συνείδηση του βασανίζεται συνεχώς. Ενώ ο άνθρωπος ο οποίος στηρίζεται στο πρώτο σημείο και αναζητά βοήθεια από το δεύτερο, εκ βάθους καρδιάς και ψυχής νοιώθει πάρα πολλές απολαύσεις και γεύσεις και φιλικότητα που τον παρηγορούν και κρατούν τη συνείδηση του ήρεμη.

 

Τέταρτο Σημείο:

Το πνευματικό φως της πίστης, εξαφανίζει τη λύπη που προέρχεται από το τέλος των θεμιτών επιτρεπτών απολαύσεων (Χαλάλ), δείχνοντας την ύπαρξη και τον ερχομό των ομοίων τους. Ωσαύτως, δείχνοντας την πηγή των αγαθών, διασφαλίζει τη συνεχή ύπαρξη τους και τη μη ελάττωση τους.

 

Επίσης, εξαφανίζει τις λύπες που προέρχονται από τους αποχωρισμούς, δείχνοντας τις απολαύσεις της ανανέωσης των όμοιων στοιχείων. Δηλαδή, με τη σκέψη της εξαφάνισης, σε μια ευτυχία μπορεί να υπάρξουν πολλές δυστυχίες, τις οποίες όμως η πίστη τις θυμίζει και τις εξαφανίζει ανανεώνοντας τες με τα όμοια τους. Μαζί μ’ αυτό, και στην ανανέωση των απολαύσεων βρίσκονται άλλες απολαύσεις. Ναι, εάν ένα φρούτο δεν είχε το δέντρο του, αφού φαγωθεί η αποκλειστική γεύση του φρούτου θα εξαφανιζόταν και η εξαφάνιση του θα ήταν δυσάρεστη. Ενώ, εάν το δέντρο του φρούτου είναι γνωστό, η εξαφάνιση του δε φέρνει δυστυχία. Διότι στη θέση του έρχεται ένα καινούριο. Και την ίδια στιγμή, η ανανέωση η ίδια είναι μια απόλαυση.

 

Παρομοίως, αυτό που καταπιέζει περισσότερο τον άνθρωπο είναι οι δυστυχίες που προέρχονται από τους αποχωρισμούς. Το πνευματικό φως της πίστης όμως με την ελπίδα της ανανέωσης με όμοιες απολαύσεις και με την ύπαρξη της αντάμωσης μετά από κάθε χωρισμό εξαφανίζει τις δυστυχίες αυτές.

 

Πέμπτο Σημείο:

Ο άνθρωπος μέσα σ’ αυτά τα υπάρχοντα, φαντάζεται ότι τα πράγματα γύρω του είναι ξένα και εχθρικά γι’ αυτόν, ή ότι όλα γύρω του είναι χωρίς ζωή, εξαθλιωμένα σαν νεκρά και ορφανά. Όμως το πνευματικό φως της πίστης δείχνει ότι όλα τα υπάρχοντα είναι φίλοι και αδέρφια γι’ αυτόν, και ότι είναι ζωντανά που υμνούν (κάνουν τασμπίχ) τον Αλλάχ. Δηλαδή, ο άνθρωπος που κοιτά με απερισκεψία, αντιλαμβάνεται τα υπάρχοντα του κόσμου σαν να είναι επικίνδυνοι εχθροί και καταλαμβάνεται από φόβο. Και τα αντικείμενα τα βλέπει σαν ξένα. Διότι στο βλέμμα της απόκλισης δεν υπάρχει η συνένωση και ο δεσμός της αδελφότητας ανάμεσα στα πράγματα του παρελθόντος και του μέλλοντος. Μονάχα στο παρόν υπάρχει μια μικρή σχέση ανάμεσα στα πράγματα. Εν συνέπεια, η έννοια της αδελφότητας που δείχνουν οι απερίσκεπτοι άνθρωποι ο έναν στον άλλον είναι σαν ένα λεπτό μέσα σε ένα χρονικό διάστημα χιλιάδων χρόνων.

 

Επίσης, με τα ματιά της πίστης, όλα τα ουράνια σώματα τα βλέπει κανείς εν ζωή και με οικειότητα μεταξύ τους. Και κάθε όν, με την έμφυτη γλώσσα της ύπαρξης τους υμνούν (κάνουν τασμπίχ) τον Δημιουργό τους (Χαλίκ).

 

Έτσι, μ’ αυτό το σεβασμό όλα τα ουράνια σώματα με τον τρόπο τους διαθέτουν ένα είδος ζωής και ψυχής. Άρα, σύμφωνα με αυτή την όψη της πίστης, σ’ αυτά τα ουράνια σώματα δεν υπάρχει φόβος, αγριότητα αλλά αντιθέτως φιλικότητα και στοργή.

 

Η όψη των διαστρεμμένων παρουσιάζει τους ανθρώπους που αδυνατούν να αποκτήσουν τις επιθυμίες τους, ως ανθρώπους που είναι εγκαταλελειμμένοι, απροστάτευτοι και λόγω της μελαγχολίας, θλίψης και αδυναμίας που έχουν τους βλέπει σαν ορφανά που κλαίνε. Ενώ, η ματιά της πίστης δεν δείχνει τα “ζωντανά” αυτά πλάσματα όχι ως ορφανά που κλαίγονται αλλά ως υπεύθυνοι υπάλληλοι και διορισμένοι  αξιωματικοί που υμνούν (κάνουν τασμπίχ) τον Αλλάχ με υποταγή.

 

Έκτο Σημείο:

Το φως της πίστης περιγράφει τους κόσμους της γης και του Υπερπέραντος, σαν δύο τραπέζια που διαθέτουν διάφορα είδη αγαθών, έτσι που ο πιστός άνθρωπος με το χέρι της πίστης και με τις εξωτερικές και εσωτερικές αισθήσεις και με τις πνευματικές αισθήσεις του επωφελείται από εκείνα τα τραπέζια. Ενώ στη ματιά της απερισκεψίας ο κύκλος ωφέλειας των ζωντανών πλασμάτων μικραίνει, και σχετίζετε αποκλειστικά με τις υλικές απολαύσεις.

 

Στο βλέμμα της πίστης τα αγαθά διευρύνονται σαν ένας κύκλος που περικυκλώνει τη Γη και τον ουρανό. Ναι ένας πιστός, τον Ήλιο μπορεί να τον θεωρήσει σαν μία λάμπα ασετιλίνης κρεμασμένη στη στέγη του σπιτιού του, τη Σελήνη σαν μια λάμπα υγραερίου. Με αυτό το κύρος ο Ήλιος, η Σελήνη γίνονται αγαθά σ’ αυτόν. Συνεπώς, ο κύκλος της ωφέλειας ενός πιστού, γίνεται ευρύτερος και από τους ουρανούς. Ναι, το Θαυματουργικό Κήρυγμα του Κουρ’άν, -το οποίο με τις αποκαλύψεις Του αφήνει αδύναμο το νου από το να φτιάξει κάποιο όμοιο Του- με το βαθύ νόημα των παρακάτω εδαφίων 

 

«Έδωσε στη διάθεση σας τον Ήλιο και τη Σελήνη» [v]

«Και αυτά που βρίσκονται στη γη τα έχει δώσει στη διάθεση σας»[vi]

δείχνει αυτά τα υπέροχα δώρα, τα αγαθά που προέρχονται από την πίστη.

 

Έβδομο Σημείο:

Με το φώς της πίστης γίνεται γνωστό ότι: Η ύπαρξη του Αλλάχ είναι ένα τόσο μεγάλο αγαθό, υπέρ όλων των άλλων. Είναι μια πηγή που εμπεριέχει τα είδη των απέραντων αγαθών, τα ατελείωτα διαφορετικά δώρα, τις αμέτρητες τάξεις όλων των αγαθών. Άρα, η διεξαγωγή τόσων ευχαριστιών και δοξολογιών όσων και τα σωματίδια του κόσμου για τα αγαθά της πίστεως, είναι ένα χρέος. Στα τμήματα του Ρισαλέ-ι Νουρ έχουν γίνει υποδείξεις σε ένα μέρος απ’ αυτά τα αγαθά. Μαζί μ’ αυτό, τα κομμάτια του Ρισαλέ-ι Νουρ που αναφέρονται στην πίστη στον Αλλάχ αποκαλύπτει αυτό το αγαθό αφαιρώντας την κουρτίνα των αιτιών.

 

  Η λέξη «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ), με το γράμμα «λαμ (ελ)» το οποίο στην Αραβική όταν μπαίνει στην αρχή της λέξης, τη γενικεύει, -δείχνει ότι απ’ όλα τα αγαθά για τα οποία χρειάζεται δοξολογία ένα ακόμα είναι το αγαθό της Ευσπλαχνίας -Ραχμανιέτ (Rahmaniyet)- δηλαδή της ιδιότητας του ονόματος «Ραχμάν¹-Αλλάχ». Ναι αυτή η ιδιότητα της Ευσπλαχνίας του «Ραχμάν» συμπεριλαμβάνει τόσα αγαθά όσα είναι τα αμέτρητα ζωντανά όντα που έχουν επωφεληθεί από την ευσπλαχνία του Αλλάχ. Διότι, ειδικά ο άνθρωπος, είναι σχετιζόμενος με όλα τα ζωντανά όντα. Με αυτό το κύρος ο άνθρωπος, γίνεται χαρούμενος με την ευτυχία κάθε ζωντανού και με τις δυστυχίες του δυσαρεστεί. Επομένως, το αγαθό που βρίσκεται σε οποιοδήποτε άτομο, είναι αγαθό και για τους φίλους του.

 

Επίσης, τόσο άξιο επαίνους και δοξολογίας είναι η ιδιότητα της Στοργικότητας -Ραχιμιέτ (Rahimiyet)- του ονόματος «Ραχίμ²-Αλλάχ», -την οποία συμπεριλαμβάνονται αναλόγως αγαθά-  όσο αμέτρητος είναι ο αριθμός των παιδιών που δέχονται το αγαθό της στοργής από τις μητέρες. Ναι, το κλάμα ενός νηστικού παιδιού χωρίς μητέρα, εάν επηρεάζει και πονά κάποιον με συνείδηση, βεβαίως και θα τον κάνει να χαίρεται και να είναι ικανοποιημένος και να αρέσκεται από τη στοργή των μητέρων προς τα παιδιά τους. Έτσι οι τέτοιου είδους ευτυχίες και χαρές είναι από ένα αγαθό, και χρήζουν δοξολογίες και ευχαριστίες.

 

Επίσης, άξιο επαίνους και δοξολογίας, -όσες είναι οι  εμβρίθειες που εμπεριέχει το σύμπαν, και όσα είναι τα είδη και τα μέλη του- είναι η ιδιότητα της Σοφίας -Χακιμιέτ (Hakimiyet)- του ονόματος «Χακίμ[vii]-Αλλάχ». Διότι όπως το άτομο (το Νάφς⁵) του ανθρώπου ευχαριστιέται με τις ανακλάσεις της Ευσπλαχνίας, έχει ως αγαθό τις εικόνες των ιδιοτήτων του ονόματος «Ραχμάν», και η καρδία του με τις ανακλάσεις της Στοργικότητας των ιδιοτήτων του ονόματος «Ραχίμ», έτσι και νους του έχει για αγαθό τις ανακλάσεις Σοφίας των ιδιοτήτων του ονόματος «Χακίμ» και ευχαριστιέται μ’ αυτά. Ορίστε, από αυτή την άποψη η ιδιότητα αυτή απαιτεί δοξολογίες και ευχαριστίες λέγοντας μεγάλο «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) με όλη την έννοια του.

 

Επίσης, ένα αγαθό που χρήζει επαίνους και δοξολογίες –τόσες όσες είναι οι ανακλάσεις του ονόματος  «Βάρις–Varis»[viii] [Από τα όμορφα ονόματα Του Αλλάχ (γνωστά ως 99 Esma-ul Housna)], και οι ιδιότητες της Αιωνιότητας της, και όσες είναι οι διακλαδώσεις που έχουν παραμείνει με την συνέχεια της γενιάς μετά το θάνατο των πατεράδων, και όσα αμέτρητα είναι τα πλάσματα του Υπερπέραντος, και όσο αριθμούν οι πράξεις της ανθρωπότητας  οι οποίες διαφυλάσσονται για να γίνουν αιτία ανταμοιβής στο Υπερπέραν-  είναι η ιδιότητα της Διαφύλαξης -Χαφιζιέτ  (Hafiziyet)- του ονόματος «Χάφιζ[ix] - Αλλάχ» και αξίζει ένα τόσο μεγάλο «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) που με την ηχώ της να γέμιζε το σύμπαν. Διότι, η συνέχεια ενός αγαθού είναι πιο πολύτιμη από το ίδιο το αγαθό. Η διαιώνιση μιας απόλαυσης είναι πιο νόστιμη από την ίδια την απόλαυση. Η συνέχεια στον Παράδεισο είναι πιο σημαντική και από το  Παράδεισο και ούτο καθ’ εξής.

 

Συνεπώς, οι ιδιότητες  Προφύλαξης και Διαφύλαξης δηλαδή του ονόματος «Χάφιζ⁵²» του Ύψιστου Αληθούς Αλλάχ (Χακκ⁴), συμπεριλαμβάνουν αγαθά τα οποία είναι πιο πολλά και πιο άξια από όλα τα υπαρκτά αγαθά του σύμπαντος. Με αυτό το κύρος ζητά ένα «Ελχάμντουλιλλάχ» (Δόξα τον Αλλάχ) που να καλύπτει τη γη.

 

Με αυτά τα προαναφερόμενα τέσσερα ονόματα σύγκρινε εσύ τα υπόλοιπα όμορφα ονόματα (γνωστά ως 99 Esma-ul Housna) σε κάθε ένα από τα οποία διατίθενται άπειρα αγαθά και για αυτό το λόγο χρίζουν και απαιτούν άπειρες δοξολογίες και ευχαριστίες.                     

 

Επίσης, ο Εξοχότατος Προφήτης Μουχάμμεντ (Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ. Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του.) ο οποίος έχει την αρμοδιότητα να ανοίξει τους θησαυρούς όλων των αγαθών και ο οποίος είναι η αφορμή των αγαθών της πίστης, είναι ο Ίδιος ένα τέτοιο αγαθό που, είναι χρέος του ανθρώπινου γένους να ανυψώνει εγκωμιάζοντας το Πρόσωπο εκείνο αιωνίως (Σ.Α.Ου.)⁹. Ωσαύτως, το αγαθό Ισλάμ και Κουρ’άν, τα οποία είναι ευρετήριο και πηγή για όλα τα είδη των υλικών και πνευματικών αγαθών χρίζουν και δίκαια απαιτούν άπειρες και ατελείωτες δοξολογίες.

 

Όγδοο Σημείο:

Δόξα στον Αλλάχ, Σ’ αυτόν που, σύμφωνα με τούτο το Μεγάλο Βιβλίο που ονομάζετε Σύμπαν και με τη δήλωση της ερμηνείας του που είναι το Ύψιστο Κουρ’άν, όλα τα τμήματα και κεφάλαια του σύμπαντος και όλες οι σελίδες και γραμμές του, και όλες οι λέξεις και τα γράμματα του δοξολογούν και εξυμνούν (τον Αλλάχ) εκθέτοντας τα όμορφα και τέλεια επίθετα Εκείνου που είναι πέρα από κάθε ελάττωμα και ανεπάρκεια (Zat-ı Akdes).

 

Δηλαδή, το κάθε κέντημα εκείνου του Μεγάλου Βιβλίου, είτε μικρό είτε μεγάλο όσο μπορεί, δοξολογεί και εξυμνεί και δείχνει τα μεγαλειώδη επίθετα  του Διακοσμητή του –ο οποίος είναι (Βάχιντ) δηλαδή Ένας και Μοναδικός και του οποίου η Μοναδικότητα έχει περιτυλίξει τα πάντα, και ο  Αιώνιος (Σαμέντ) δηλαδή ο ίδιος δεν έχει ανάγκη κανέναν ενώ τα πάντα Τον έχουν ανάγκη. Παρομοίως, το κάθε γραπτό του βιβλίου δοξολογεί και επαινεί τον Συγγραφέα του –ο οποίος είναι ο Συντηρητής των πάντων κάθε στιγμή, ο Πολυεύσπλαχνος και κάτοχος απόλυτου δικαίου και τάξης  (Ραχμάν) και είναι κάτοχος απεριόριστης Στοργής και Ελέους και κάτοχος Ευσπλαχνίας, που περιτυλίγει τα πάντα και στο Υπερπέραν (Ραχίμ)-, δείχνοντας τα επίθετα και τις ιδιότητες που ανήκουν στην ομορφιά Του.

 

Επίσης, όλα τα γραπτά εκείνου του βιβλίου, οι τελείες, τα κεντήματα του επαινούν με ύμνους, και ευχαριστίες και ανυψώνουν το Προσώπου εκείνου -που είναι πέρα από κάθε ελάττωμα και ανεπάρκεια (Zat-ı Akdes)-, με την άποψη ότι έχουν φτάσει να καθρεφτίζουν τα πιο όμορφα ονόματα του Αλλάχ (γνωστά ως 99 Esma-ul Housna). Επιπλέον, ο κάθε στοίχος και η κάθε ωδή εκείνου του βιβλίου, αγιάζουν και δοξολογούν τον Στιχουργό τους ο οποίος είναι Παντοδύναμος (Καντίρ) και Παντογνώστης (Αλίμ).

 

Ένατο Σημείο:…… [1]

    

Η ΠΕΜΠΤΗ ΦΡΑΣΗ:  لَهُ الْحَمْدُ  «Δικός του είναι ο αίνος»

Δηλαδή, ο αίνος, ο έπαινος και η επευφημία είναι αποκλειστικά δικοί Του και, Του αρμόζουν. Δηλαδή, οι δωρεές είναι Δικές του,  προέρχονται από το θησαυροφυλάκιο Του. Και όσο για το θησαυροφυλάκιο, είναι ατελείωτο. Η φράση αυτή, επομένως, αναγγέλλει τα εξής καλά νέα:

Ω ανθρωπότητα! Μην υποφέρεις και μη λυπάσαι όταν παύσουν οι δωρεές τα αγαθά, διότι το θησαυροφυλάκιο του ελέους είναι ανεξάντλητο. Μην ενδιατρίβεις στη φευγαλέα φύση της ηδονής και μην σπαράζεις με πόνο, διότι ο καρπός αυτής της δωρεάς είναι καρπός ενός απέραντου ελέους. Αφού το δέντρο της είναι αθανές, όταν ο καρπός τελειώνει αντικαθίσταται από περισσότερους. Εάν σκεφτείς με ευγνωμοσύνη ότι μέσα στην απόλαυση της ίδιας της δωρεάς βρίσκεται μία ελεήμονα χάρη εκατό φορές πιο απολαυστική, θα είσαι σε θέση να αυξήσεις την απόλαυση στο εκατονταπλάσιο. Όπως σε ένα μήλο που ένας μεγαλοπρεπής μονάρχης σου προσφέρει υπάρχει μια απόλαυση μεγαλύτερη εκείνης των εκατό, μπορεί και χιλίων μήλων, διότι είναι αυτός που σου έχει δώσει και σε έχει κάνει να δοκιμάσεις την απόλαυση μιας βασιλικής χάρης.

 

Με τον ίδιο τρόπο, μέσα από τη φράση,

  لَهُ الْحَمْدُ  «Δικός του είναι ο αίνος» θα σου ανοιχθεί η πόρτα μιας πνευματικής ευχαρίστησης χίλιες φορές γλυκύτερη από την ίδια τη δωρεά. Διότι η φράση αυτή σημαίνει να προσφέρεις αίνους και ευχαριστίες. δηλαδή, να αντιλαμβάνεσαι την απονομή της δωρεάς. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει να αναγνωρίζεις τον Απονομέα (Μουν’ίμ), πράγμα το οποίο αντικατοπτρίζεται στην απονομή της δωρεάς, και έτσι τελικά να στοχάζεσαι τη χάρη της ευσπλαχνίας Του και της συνέχισης εξ Αυτού της απονομής δωρεών.

 

 

Άκου ω πολύτιμε φίλε! Ο Ύψιστος Αληθής Αλλάχ (Χακκ⁴), σε έχει φέρει από την ανυπαρξία στην ύπαρξη και από τις τόσες πολλές μορφές και καταστάσεις της ύπαρξης σε έχει φέρει στην ύψιστη από αυτές μορφή ανθρώπου με την ιδιότητα πιστού Μουσουλμάνου. Καθεμία από τις ποικίλες καταστάσεις σου, τις συμπεριφορές και τις στάσεις σου ανάμεσα στο σημείο εκκίνησης σου μέχρι τη τελευταία μορφή που έχεις φτάσει, έχουν καταγραφεί στο βιβλίο των αγαθών που σου ανήκουν. Από αυτήν την άποψη στην ταινία του χρονικού διαστήματος που εσύ έχεις περάσει, έχουν αραδιαστεί αγαθά πολύτιμα σαν διαμάντια που μοιάζει με ένα περιδέραιο ή την διαμορφώνει σαν ένα ευρετήριο των ποικίλων αυτών αγαθών.

Παράλληλα μ’ αυτό όμως, σε κάθε στάση, κατάσταση, συμπεριφορά της ύπαρξης του παρελθόντος σου, θα ανακριθείς για το «Με ποιο τρόπο έφτασες σ’ αυτά τα αγαθά; Πώς τα δικαιώθηκες; Διεξήγαγες τις ευχαριστίες και δοξασίες τους;». Διότι οι καταστάσεις που πραγματοποιούνται υποβάλλονται σε ερωτήσεις. Ενώ αυτό που εμμένουν ως πιθανότητες και δεν λαμβάνουν χώρα δεν υποβάλλονται σε ερωτήσεις. Οι καταστάσεις που έχεις περάσει είναι γεγονότα. Οι μελλοντικές σου καταστάσεις είναι ανύπαρκτες. Ευθύνη έχει η ύπαρξη, η ανυπαρξία δεν έχει. Τότε λοιπόν χρειάζεται να εκπληρώσεις τις δοξασίες και ευχαριστίες των αγαθών του παρελθόντος σου τις οποίες δεν έχεις εκτελέσει.            

 

 

Ναι, όπως ο σκοπός και η συνέπεια αυτής της ζωής είναι η αιώνια ζωή, και ένας καρπός της είναι η ευχαριστία, το προσκύνημα, η δοξασία και η αγάπη προς Αυτόν που χορηγεί τη ζωή, έτσι το ίδιο είναι και ο σκοπός του σύμπαντος. Και να! Κατάλαβε απ’ αυτό ότι, όσοι λένε πως ο σκοπός αυτής της ζωής είναι: «Να ζεις με άνεση, να ευχαριστιέσαι με αναισθησία και να επωφελήσε με ανευθυνότητα!» εξυβρίζουν το αγαθό με μια αρκετά άσχημη άγνοια και με τρόπο απαρνητικό -μπορεί και άπιστο- προσβάλλοντας και περιφρονώντας αυτό το πολύ πολύτιμο αγαθό της ζωής και το δώρο της συνείδησης και τη χάρη του νου.           

 

 

Μπεντιουζζαμάν Σαΐντ Νουρσί