Έκτη Ευφυόλογη Ένδειξη:
Σύμφωνα με -απόλυτα σίγουρη μετάδοση- έχει πει στην Εξοχότατη Φατίμαxliv (Ο Αλλάχ πάντα ήταν ικανοποιημένος μαζί της):
اَنْتِ اَوَّلُ اَهْلِ بَيْتِى لُحُوقًا بِى
«Από την οικογένεια μου, εσύ θα είσαι η πρώτη που θα αποβιώσει και θα σμίξει με μένα:»[1]
Μετά από έξι μήνες, επαληθεύτηκε ακριβώς όπως το ειδοποίησε.
Επίσης, έχει ειδοποιήσει τον Aμπου Ζερ ότι:
سَتَخْرُجُ مِنْ هُنَا وَتَعِيشُ وَحْدَكَ وَتَمُوتُ وَحْدَكَ
« Θα εξοριστείς από εδώ, θα ζήσεις μόνος και θα πεθάνεις μόνος σου!»[2]
Έτσι του γνωστοποίησε πως θα εξοριστεί από την Μαντίνα και θα ζήσει ολομόναχος, στη συνέχεια θα πεθάνει μόνος σε μια έρημο. Μετά από είκοσι χρόνια, το γεγονός επαληθεύτηκε, όπως το είχε προμηνύσει.
Επίσης, στο σπίτι της Ουμμού Χαράμ- η οποία είναι θεία του Άνας Μπιν Μαλίκ- καθώς κοιμότανε, σηκώθηκε και χαμογελώντας δήλωσε:
رَأَيْتُ اُمَّتِى يَغْزُونَ فِى الْبَحْرِ كَالْمُلُوكِ عَلَى اْلاَسِرَّةِ
«Στο όνειρο μου είδα τους απόμαχους των πιστών μου (της Ούμμα)xvii. Καθισμένοι στους θρόνους τους, σαν μονάρχες, συνέχιζαν το δρόμο τους πολεμώντας στη θάλασσα»[3].
Η Ούμμου Χαράμ παρακάλεσε: «Ευχηθείτε να βρίσκομαι και εγώ ανάμεσα τους!» Κι αυτός είπε: «Θα είσαι μαζί τους». Σαράντα χρόνια μετά, συνόδεψε τον σύζυγο της, τον Ουμπαντέ Ιμπν-ι Σαμίτ, στην άλωση της Κύπρου και αποβίωσε εκεί, και ο τάφος της έγινε προσκυνητάριο. Και αυτό επαληθεύτηκε, όπως Αυτός είχε ειδοποιήσει.
Επίσης, με -απόλυτα σίγουρη μετάδοση- ανάγγειλε ότι:
يَخْرُجُ مِنْ ثَقِيفٍ كَذَّابٌ وَمُبِيرٌ
«Ένας, από τη φυλή των Σακίφ, θα ισχυριστεί ότι είναι προφήτης και ένας αιμοβόρος τύραννος θα εμφανιστεί».[4]
Με αυτό ειδοποίησε τον διάσημο Μουχτάρ, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ήταν προφήτης, και τον Χατζάτζ-ι Ζαλίμ που φόνευσε εκατό χιλιάδες ανθρώπους.
Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- κήρυξε πως:
سَتُفْتَحُ الْقُسْطَنْطِنِيَّةُ فَنِعْمَ اْلاَمِيرُ اَمِيرُهَا وَنِعْمَ الْجَيْشُ جَيْشُهَا
«Η Κωνσταντινούπολη θα κατακτηθεί. Τι ωραίος ο διοικητής αυτός, που θα την κατακτήσει και τι ωραίος στρατός ο δικός του στρατός!».[5]
Λέγοντας έτσι, ειδοποίησε την άλωση της Κωνσταντινούπολης, με το χέρι του Ισλάμ και ότι ο Εξοχότατος Φατίχ Σουλτάν Μεχμέτ, κατέχει υψηλό πνευματικό επίπεδο. Όντως, και αυτό αποκαλύφτηκε, όπως ακριβώς ειδοποιήθηκε από Αυτόν.
Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- έχει δηλώσει ότι:
اِنَّ الدِّينَ لَوْ كَانَ مَنُوطًا بِالثُّرَيَّا لَنَا لَهُ رِجَالٌ مِنْ اَبْنَاءِ فَارِسَ
«Η θρησκεία στις Πλειάδες και αν βρισκότανε, κάποιοι από τους Πέρσες θα έφταναν και θα την έπαιρναν από εκεί.»[6]
δείχνοντας έτσι -καταρχήν τον Αμπού Χανίφα[i]- και τους ασύγκριτους επιστήμονες και αγίους που ανάθρεψε η Περσία.
Επίσης, κηρύσσοντας:
عَالِمُ قُرَيْشٍ يَمْلَءُ طِبَاقَ اْلاَرْضِ عِلْمًا
«Ο επιστήμονας των Κορεϊσίδων θα γεμίσει με γνώση τα στρώματα της γης.»[7]
Δείχνει τον Ιμάμη Σαφιή[ii].
Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- προμηνύει ότι:
سَتَفْتَرِقُ اُمَّتِى ثَلاَثًا وَسَبْعِينَ فِرْقَةً اَلنَّاجِيَةُ وَاحِدَةٌ مِنْهَا. قِيلَ مَنْهُمْ قَالَ: مَا اَنَا عَلَيْهِ وَاَصْحَابِى
« Η ούμμα μου θα χωριστεί σε εβδομήντα τρεις ομάδες. Μία από αυτές θα είναι αυτή της σωτηρίας». Ρώτησαν «Ποιοι είναι αυτοί;», διέταξε, «Αυτοί που υπακούν και επακολουθούν εμένα και τους Σαχάμπεδεςxix μου».[8]
Έτσι προμηνάει ότι η ούμμαxvii θα χωριστεί σε εβδομήντα τρεις ομάδες, και ανακοινώνει ότι, οι διασωθέντες θα είναι αυτοί που επακολουθούν πιστά τον δικό του βίο και τις διδάξεις (Σουννά[iii]), με τις οποίες συγκροτούν μια κοινότητα. (Ahl al-Sunna wa`l –Jama`a. Η Κοινότητα της Σουννά)[iv].
Επίσης διέταξε:
اَلْقَدَرِيَّةُ مَجُوسُ هذِهِ اْلاُمَّةِ
« Το τάγμα των Καντιριγιέ[9] (αυτοί που αρνούνται το πεπρωμένο), είναι οι Ζωροάστρες αυτής της ούμμαxvii».[10]
Ενδεικνύοντας έτσι το τάγμα των Καντεριγιέ, που αρνείται το πεπρωμένο και έχουν χωριστεί σε πολλά παραρτήματα. Το ίδιο και με τους Ραφιζί[11].
Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- έχει δηλώσει στον Εξοχότατο Αλή (Ο Αλλάχ πάντα ήταν ικανοποιημένος μαζί του): «Με σένα όπως και με τον Εξοχότατο Ίσα (Ιησού)(Α.Σ[12]), δύο ομάδες ανθρώπων θα οδηγηθούν στην καταστροφή. Η μια, από υπερβολική αγάπη, η άλλη από υπερβολική εχθρότητα. Οι Ναζαρέοι, από την υπερβολική τους αγάπη, υπερέβησαν το θεμιτό όριο και τον αποκάλεσαν- Επ`ουδενί!- ‘γιο του Θεού’[13]. Οι Εβραίοι, υπερβάλλοντας στην εχθρότητα τους, αρνήθηκαν την τελειότητα και την προφητεία του. Το ίδιο σχετικά με σένα, κάποιοι από την ακραία τους αγάπη θα οδηγηθούν στην καταστροφή» και είπε:
لَهُمْ نَبْزٌ يُقَالُ لَهُمُ الرَّافِضِيَّةُ
«Αυτοί έχουν μια επονομασία, τους λένε Ραφιζί»[14].
Επίσης είπε: « Κάποιοι θα υπερβάλλουνε στην εχθρότητα τους για σένα, από τους οποίους κάποιοι είναι οι Χαβαρίτζ και ένα μέρος υποστηρικτών των Ομαϊάδων, οι οποίοι ονομάζονται Νασιμπέ»[15].
Εάν ειπωθεί: « Το Κουρ’άν διατάζει την αγάπη στο Αλ-ι Μπέϊτiii (Âl-i Beyt) -την οικογένεια Του. Ο Εξοχότατος Προφήτης (Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ . Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του.) έχει προτρέψει πολλή σ’αυτούς. Η αγάπη αυτή μπορεί να αποτελέσει μια δικαιολογία για τους Σιήτες[v]. Διότι, αυτοί που τρέφουν αγάπη βρίσκονται σε κάποιο βαθμό έκστασης. Γιατί οι Σιήτεςxxix, ιδίως οι Ραφιζί, δεν επωφελούνται από εκείνη την αγάπη, αλλά -και με την ένδειξη του Προφήτη- είναι καταδικασμένοι με αυτήν την ακρότητα της;
Η Απάντηση: Η αγάπη είναι δύο ειδών.
Η μία: Αγάπη ως προς το «νόημα του στοιχείου» (Μανά-ι Χαρφί / Μana-yı Ηarfi) [vi]. Δηλαδή να αγαπά τον Εξοχότατο Αλή και Χασάν και Χουσεϊν και το Αλ-ι Μπέϊτiii (Âl-i Beyt) την οικογένεια Του, σε λογαριασμό του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), και εν ονόματι του Ύψιστου Χακκ,[16]-Αλλάχ. Αυτή η αγάπη πληθαίνει την αγάπη του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) και γίνεται αφορμή για την αγάπη του Ύψιστου Χακκ,[17] προς εμάς. Αυτή η αγάπη είναι θεμιτή, η υπερβολή της δεν είναι επιζήμια, δεν παραβαίνει τα όρια και δεν χρίζει την κατάκριση και την έχθρα άλλων.
Η δεύτερη: Αγάπη ως προς το «νόημα του τίτλου» (Μανά-ι Ισμί / Μana-yı Ιsmi) [vii]. Δηλαδή να αγαπά αυτούς αυτοπρόσωπα, δίχως να έχει υπόψη τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), βλέποντας μόνο την ηρωικότητα και ωριμότητα του Εξοχότατου Αλή και τις υψηλές αρετές των Εξοχότατων Χασάν και Χουσεϊν. Και μάλιστα, ακόμη κι αν δεν ξέρει τον Αλλάχ, δε γνωρίζει τον Προφήτη και πάλι τους αγαπάει. Η αγάπη αυτή δε φέρνει την αγάπη ούτε του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), αλλά ούτε και του Ύψιστου Χακκ,[18]. Επιπλέον, εάν είναι υπερβολική, χρίζει την έχθρα και κατάκριση κάποιων άλλων.
Να λοιπόν, και με την Προφητική ένδειξη, από την υπερβολική τους αγάπη στον Εξοχότατο Αλή, έχουν απομακρυνθεί από τον Αμπού Μπάκρ-ι Σινττίκv και τον Εξοχότατο Ομάρ, με αποτέλεσμα να πέσουν σε ζημιά. Αυτή η αρνητική αγάπη είναι και η αιτία της ζημιάς.
Επίσης, σύμφωνα -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- κήρυξε και ειδοποίησε ότι:
اِذَا مَشَوُا المُطَيْطَاءَ وَخَدَمَتْهُمْ بَنَاتُ فَارِسَ وَالرُّومِ رَدَّ اللّهُ بَأْسَهُمْ وَسَلَّطَ شِرَارَهُمْ عَلَى خِيَارِهِمْ
«Όταν σας υπηρετούνε οι κοπέλες των Περσών και των Ρωμιών, τότε το κακό και η διχόνοια θα μπει ανάμεσα σας, ο πόλεμος θα είναι μεταξύ σας, οι κακοί θα κυριαρχήσουν και θα μαστιγώσουν τους καλούς και ευεργέτες από εσάς»[19].
Μετά από τριάντα χρόνια επαληθεύτηκε αυτό που είπε.
Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- κήρυξε ότι:
وَتُفْتَحُ خَيْبَرُ عَلَى يَدَىْ عَلِىٍّ
«Η κυρίευση του κάστρου του Χάϊμπερ θα γίνει με το χέρι του Αλή»[20].
Πολύ πιο πάνω από τα αναμενόμενα, τη δεύτερη μέρα, με ένα Προφητικό θαύμα, ο Εξοχότατος Αλή ξεκαρφώνοντας την πόρτα του κάστρου Χάϊμπερ και χρησιμοποιώντας το σαν ασπίδα στη μάχη, κατόρθωσε την άλωση και στο τέλος την πέταξε κάτω. Ύστερα, οκτώ δυνατοί άντρες, και κατά μια άλλη διάδοση σαράντα άντρες δεν μπόρεσαν να τη σηκώσουν[21].
Επίσης, έχει κηρύξει πως:
لاَ تَقُومُ السَّاعَةُ حَتّىَ تَقْتَتِلَ فِئَتَانِ دَعْوَاهُمَا وَاحِدَةٌ
«Η συντέλεια του κόσμου δε θα πραγματοποιηθεί πριν πολεμήσουν μεταξύ τους δύο μεγάλες ομάδες των Μουσουλμάνων, οι οποίοι κατέχουν τον ίδιο αγώνα»[22].
Έτσι ειδοποίησε τον πόλεμο του Εξοχότατου Αλή με τον Μουαβιγιέ στο Σιφφίν.
Επίσης, έχει κηρύξει ότι:
اِنَّ عَمَّارًا تَقْتُلُهُ الْفِئَةُ الْبَاغِيَةُ
«Μια επαναστατική, βίαιη ομάδα θα φονεύσει τον Αμμάρ»[23].
Ύστερα αυτός σκοτώθηκε στον πόλεμο του Σιφφίν, και ο Εξοχότατος Αλή τον έδειξε ως τεκμήριο της βιαιότητας των οπαδών του Μουαβιγιέ. Όμως, ο Μουαβιγιέ δεν το παραδέχτηκε, ενώ ο Αμς Ιμπνουλ-Ας είπε: «Βίαιοι και απάνθρωποι είναι οι φονιάδες του Αμμάρ, όχι όλοι μας».
Επίσης, έχει κηρύξει ότι:
اِنَّ الْفِتَنَ لاَ تَظْهَرُ مَا دَامَ عُمَرُ حَيّاً
« Όσο ο Εξοχότατος Ομάρ είναι στη ζωή, δεν θα εμφανιστεί διχόνοια ανάμεσα σας»[24]
ειδοποίησε, και έτσι έγινε.
Επίσης, Ο Σουχέϊλ Ίμπν-ι Αμρ αιχμαλωτίστηκε πριν γίνει πιστός. Ο Εξοχότατος Ομάρ είπε στον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του),: «Επέτρεψε μου να βγάλω τα δόντια αυτουνού. Διότι, με την ευφράδεια του αυτός παρακινούσε τους άπιστους Κοραϊσίδες, να πολεμήσουν μαζί μας». Ενώ ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), είπε:
وَعَسَى اَنْ يَقُومَ مَقَامًا يَسُرُّكَ يَا عُمَرُ
« Ω Ομάρ! Θ’ αρθεί μια μέρα, που ο άντρας αυτός, θα είναι σε μια κατάσταση που θα σε ευχαριστήσει πολύ»[25].
Όπως ο Αμπού Μπάκρ-ι Σινττίκ, τις φοβερές, τραγικές, ανυπόφορες και ανυπόμονες ώρες της αποβίωσης του Ένδοξου Απόστολου Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) στη Φωτισμένη Μαντίνα[viii], βγήκε και με μεγάλη στωικότητα, παρηγορώντας όλους και με ένα σημαντικό κήρυγμα καθησύχασε τους Σαχάμπεxix. Έτσι το ίδιο και αυτός ο Σουχέϊλ στην Ένδοξη Μέκκα[ix] παρηγόρησε και καθησύχασε τους Σαχάμπεxix, σαν τον Αμπού Μπάκρ-ι Σινττίκv, και με τη συγκεκριμένη του ευφράδεια, έκανε έναν λόγο, με το ίδιο ακριβώς νόημα του κηρύγματος του Αμπού Μπάκρ-ι Σινττίκv. Και μάλιστα, οι λέξεις των δύο αυτών κηρυγμάτων είναι παρόμοιες.
Επίσης, έχει κελεύσει στον Σουρακά ότι:
كَيْفَ بِكَ اِذَا اُلْبِسْتَ سُوَارَىْ كِسْرَى
« Θα φορέσεις τα δυο βραχιόλια του Κίσρα[x]».[26]
Στην εποχή του Εξοχότατου Ομάρ, ο Κίσρα -Ο βασιλειάς των Περσών- καταστράφηκε, ήρθαν τα θαυμάσια κοσμήματα και τα βραχιόλια του και ο Εξοχότατος Ομάρ, φορώντας τα στον Σουρακά, είπε: اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِى سَلَبَهُمَا كِسْرَى وَاَلْبَسَهُمَا سُرَاقَةَ «Δόξα τον Αλλάχ, που παίρνοντας τα δυο αυτά βραχιόλια από το Κίσρα, τα φόρεσε στον Σουρακά». Έτσι και επαλήθευσε και ενέκρινε το Προφητικό μήνυμα.
Επίσης, έχει κελεύσει πως:
اِذَا ذَهَبَ كِسْرَى فَلاَ كِسْرَى بَعْدَهُ
«Αφού φύγει ο Πέρσης Κίσρα, δε θα υπάρξει άλλος Κίσρα»[27].
Κι αυτό βγήκε, όπως ειδοποίησε. Επιπλέον, έχει πει στον απεσταλμένο του Κίσρα «Τώρα ο Σιρβιγιέ Περβίζ, ο γιος του Κίσρα, σκότωσε τον Κίσρα»[28]. Ο ίδιος ο απεσταλμένος διερεύνησε και επιβεβαίωσε ότι αυτό ακριβώς είχε γίνει, τη στιγμή εκείνη. Και αυτός ασπάστηκε το Ισλάμ. Σύμφωνα με κάποια χαντίθi, το όνομα του απεσταλμένου αυτού, είναι Φιρούζ.
Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- έχει αποκαλύψει το γράμμα του Χατίμπ Ιμπν-ι Εμπί Μπελτέα, που έστελνε κρυφά στους Κοραϊσίδες. Έστειλε τον Εξοχότατο Αλή και τον Μικντάντ, λέγοντας τους «Στην τάδε τοποθεσία στο τάδε άτομο βρίσκεται ένα γράμμα, πάρτε το και φέρτε το». Αυτοί πήγαν και έφεραν το συγκεκριμένο γράμμα από το συγκεκριμένο μέρος. Φώναξε τον Χατίμπ (ο Προφήτης) και τον ρώτησε: «Γιατί το έκανες;». Ο Χατίμπ ζήτησε συγνώμη και Αυτός την δέχτηκε[29].
Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- σχετικά με τον Ουτμπέ Ιμπν-ι Εμπί Λεχέμπ, κέλευσε πως:
يَاْكُلُهُ كَلبُ اللّهِ
«Ένας σκύλος του Αλλάχ, θα τον φάει»[30],
ανακοινώνοντας έτσι, το έσχατο τέλος του Ουτμπέ. Μετά, αυτός πηγαίνοντας προς τη Υεμένη, ένα λιοντάρι του επιτέθηκε και τον έφαγε, επαληθεύοντας έτσι την κατάρα και την ειδοποίηση του Προφήτη Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).
Επίσης, σύμφωνα -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- όταν κυριεύτηκε η Μέκκα, ο Εξοχότατος Μπιλάλ-ι Χαμπεσί, ανέβηκε στη στέγη της Κάμπα και εκφώνησε το Εδάν[xi]. Από τους αρχηγούς των Κοραισίδων, ο Αμπού Σουφιάν, ο Αττάμπ Ιμπν-ι Εσίντ και ο Χαρίς Ιμπν-ι Χισάν, κάθισαν και μίλησαν. Ο Αττάμπ είπε: «Τι ευτυχής ο πατέρας μου Εσίντ, που δεν είδε αυτή τη μέρα». Ο Χαρίς είπε: « Ο Μουχάμμεντ δε βρήκε άλλον άντρα και έκανε μουεδ`δίν[xii] αυτόν τον μαύρο κόρακα;» κοροϊδεύοντας τον Εξοχότατο Μπιλάλ-ι Χαμπεσί. Ο Αμπού Σουφιάν είπε: «Εγώ φοβάμαι, δε θα πω τίποτα. Και αν όχι κάποιος, οι πέτρες αυτής της Μπάτχα θα τον ειδοποιήσουνε και αυτός θα το μάθει». Πράγματι, μετά από λίγο, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), τους συνάντησε και τους επανέλαβε, αυτολεξή, τη συζήτηση τους. Τότε ο Αττάμπ και ο Χαρίς έγιναν Μουσουλμάνοι, φέρνοντας σεχάντετ[xiii].[31]
Ω εσύ, δυστυχισμένε, άθεε και απαρνητή! Εσύ άκαρδε, που δεν αναγνωρίζεις τον Προφήτη Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του)! Δες, οι δύο μεγάλοι ανένδοτοι των Κοραϊσίδων πείστηκαν και πίστεψαν, με ένα μόνο προμήνυμα του αγνώστου. Πόσο η καρδιά σου έχει χαλάσει, ώστε ακούς χιλιάδες θαύματα, σαν αυτά τα προμηνύματα από το άγνωστο και πάλι δεν πείθεσαι ολοσχερώς. Τέλος πάντων, γυρίζουμε στο προκείμενο.
Επίσης, σύμφωνα -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- στη μάχη του Μπάντρ, ο Εξοχότατος Αμπάς, όταν έπεσε αιχμάλωτος στα χέρια των Σαχάμπεxix, του ζητήθηκαν λίτρα για την απελευθέρωση του. Αυτός είπε: « Δεν έχω λεφτά» Τότε ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) διέταξε: «Έχεις αφήσει κοντά στη γυναίκα σου, Ούμμου Φαδλ, τόσα χρήματα, στο τάδε μέρος» Ο Εξοχότατος Αμπάς εγκρίνοντας του είπε: « Ήταν ένα μυστικό, που δεν το γνώριζε κανένας, εκτός από τους δυο μας». Εκείνη τη στιγμή, αποκτώντας μια ισχυρή πίστη, ασπάστηκε το Ισλάμ[32].
Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- ένας επιβλαβής μάγος, ο Εβραίος Λεμπίντ, για να πληγώσει τον Ένδοξο Απόστολο Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), του έκανε περίεργα και επιδραστικά μάγια. Τυλίγοντας τα μαλλιά του σε μια χτένα, την πέταξε σε ένα πηγάδι. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), διέταξε τον Εξοχότατο Αλή και τους Σαχάμπεxix: «Πηγαίνετε στο τάδε πηγάδι και βρείτε τα τάδε σύνεργα των μαγειών και φέρτε τα.». Αυτοί πήγανε και βρήκανε ακριβώς αυτά και τα φέρανε. Με το κάθε νήμα που άνοιγε, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ανακουφιζότανε από τις ενοχλήσεις που αισθανόταν[33].
Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- σε μια επιτροπή που βρίσκονταν σημαντικά πρόσωπα, όπως Αμπού Χουράϊρα και Χουζεϊφέ, ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) κήρυξε πως:
ضِرْسُ اَحَدِكُمْ فِى النَّارِ اَعْظَمُ مِنْ اُحُدٍ
«Το δόντι ενός από εσάς, στην κόλαση θα είναι μεγαλύτερο και απ’τον όρο Ούχουντ»[34].
Μ’αυτό προμήνυσε και ανακοίνωσε την αλλαξοπιστία, επομένως, και το φοβερό τέλος κάποιου. Ο Αμπού Χουράϊρα είπε (ύστερα): «Από εκείνη την επιτροπή μείναμε εγώ και ένας άλλος. Εγώ φοβήθηκα και ανησύχησα. Μετά, ο άλλος άντρας, στη μάχη του Γιεμαμέ, αποσκίρτησε στην πλευρά του Μουσεϊλιμέ και σκοτώθηκε ως αποστάτης του Ισλάμ.»[35] Αναδείχτηκε η αλήθεια της προφητικής ειδοποίησης.
Επίσης, -με απόλυτα σίγουρη μετάδοση- ο Ουμέϊρ και ο Σαφβάν, πριν γίνουν Μουσουλμάνοι, με αντάλλαγμα μιας αξιόλογης περιουσίας, συμφώνησαν την εκτέλεση του Προφήτη (Σ. Α. Ου.)[36], και ο Ουμέϊρ, με τη διάθεση να σκοτώσει τον Προφήτη (Σ. Α. Ου.)[37], ήρθε στη Μαντίνα. Ο Ένδοξος Απόστολος Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), είδε τον Ουμέϊρ, τον φώναξε κοντά του και είπε: «Η περιπέτεια σας με τον Σαφβάν είναι αυτή…» έβαλε το χέρι του στο στήθος του Ουμέϊρ. Ο Ουμέϊρ είπε: «Ναι» και έγινε Μουσουλμάνος[38].
Σαν αυτά εδώ, πολλά ακόμα προμηνύματα από το άγνωστο έχουν πραγματοποιηθεί. Αυτά αναφέρονται και δηλώνονται μαζί με τους τίτλους τους στα διάσημα έξι μεγάλα βιβλία των χαντίθxxi. Τα περισσότερα γεγονότα που αναφέρονται σ’αυτήν την επιστολή είναι βέβαια και λίαν διαδεδομένα, ως προς το νόημα τους (manevi tevatür)(x-xi-xii) και απόλυτα σίγουρα. Αναφέροντε καταρχήν, στο Μπουχάρι (Bukhari) και στον Μούσλιμ (Muslim) -που οι διερευνόντες λόγιοι αποδέχονται ότι είναι τα αυθεντικότατα βιβλία, μετά το Κουρ’αν- και στα υπόλοιπα Σαχίχ-ι Τιρμίζι (Sahih-i Tirmidhi), Νασα`ί (Nasa`i), Αμπού Ντα`ούντ (Abu Da`ud), Μουσταντράκ-ουλ Χακίμ, (Mustadrak Al-Hakim), Μουσνέντ-ι Άχμεντ Ιμπν-ι Χανμπέλ (Musnad-i Ahmad Ibn-i Hambel) και το Ντελαίλ-ι Μπειχακί (Dala`il al-Bayhaqi). Τα χαντίθi αυτά δηλώνονται και με τον διαδοχικό τους τίτλο.
Τώρα ω εσύ, ανόητε απαρνητή! Μην το αψηφάς, λέγοντας «Ο Άραβας Μουχάμμεντ (Σ.Α.Ου.)[39] ήταν ένας ευφυής άνθρωπος». Διότι αυτά τα αληθινά προμηνύματα από το άγνωστο -του Προφήτη Άχμεντ (Σ.Α.Ου.)[40], συνεπάγονται με τίποτε άλλο, παρά αυτές τις δύο επιλογές: Ή θα πεις πως, σε εκείνο το ιερό πρόσωπο, υφίσταται μια οξυδέρκεια και μια μεγαλοφυία, με τα οποία βλέπει το παρελθόν, το μέλλον και ολόκληρη την υφήλιο και αγναντεύει όλες τις μεριές του κόσμου, την ανατολή και τη δύση και ανακαλύπτει το παρελθόν, το μέλλον και όλους τους χρόνους με την ιδιοφυία του. Όμως, αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να υπάρχει σ΄έναν άνθρωπο. Εάν υπάρχουν, θα είναι ένα αριστούργημα ή θαύμα, μια δωρεά εκ μέρους του Δημιουργού (Χάλικ) του Κόσμου. Αυτό, από μόνο του, είναι ένα μέγιστο θαύμα. Ή αλλιώς, θα πιστέψεις ότι εκείνο το ευλογημένο πρόσωπο, είναι υπάλληλος ή μαθητευόμενος Κάποιου, που τα πάντα βρίσκονται υπό την επίβλεψη και διαχείριση Του. Και όλα τα είδη του σύμπαντος και όλοι οι χρόνοι είναι υπό τη διαταγή Του. Στο γενικό του καθολικό (τετράδιο) τα πάντα είναι γραμμένα, και όποτε θελήσει τα δείχνει στον μαθητή του και τον ενημερώνει. Δηλαδή, ο Άραβας Μουχάμμεντ Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) διδάσκεται από τον Προαιώνιο Δάσκαλο του και έτσι και αυτός διδάσκει.
Επίσης, σύμφωνα με σίγουρη μετάδοση, όταν έστειλε τον Εξοχότατο Χαλίντ, για μάχη με τον αρχηγό του Ντουβμέτ-ουλ Τζέντελ στο Ουκεϊντίρ, του είπε:
اِنَّكَ تَجِدُهُ يَصِيدُ الْبَقَرَ
«Θα τον βρεις να κυνηγάει άγριο βόδι»[41].
‘Έτσι κι έγινε, ο Εξοχότατος Χαλίντ πήγε, τον βρήκε στην ίδια κατάσταση, τον πήρε αιχμάλωτο και τον έφερε.
Επίσης -σύμφωνα με σίγουρη μετάδοση- σχετικά μ’αυτά που είχαν γράψει οι Κοράισιοι εις βάρος των Μπενί Χασιμί και τη σελίδα την οποία είχαν κρεμάσει στην οροφή της Κάμπα, κήρυξε πως: «Τα σκουλήκια έχουν φάει τα γράμματα, δεν έχουν πειράξει μόνο τα ονόματα του Αλλάχ». Αυτός έτσι ειδοποίησε, ύστερα όταν κοιτάξανε τη σελίδα είδαν πως έτσι ακριβώς έχει γίνει[42].
Επίσης -με σίγουρη μετάδοση- έχει κηρύξει πως: «Στην άλωση του Μπέϊτουλ-Μακντίςxci (το ιερό τέμενος στην Ιερουσαλήμ) θα εμφανιστεί μια μεγάλη πανούκλα». Πράγματι το Μπέϊτουλ-Μακντίςxci κυριεύτηκε την εποχή του Εξοχότατου Ομάρ. Κι εμφανίστηκε μια τέτοια πανούκλα, που εβδομήντα χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν σε τρεις μέρες[43].
Επίσης -με σίγουρη μετάδοση- έχει προμηνύσει την εμφάνιση της Μπάσρα[44] και της Βαγδάτης[45] -οι οποίες δεν υφίστανται τότε- και ότι στη Βαγδάτη θα συγκεντρωθούν οι περιουσίες της υφηλίου, και ότι οι Άραβες θα πολεμήσουνε με τους Τούρκους[46] και με τα γύρω έθνη της Κασπίας Θάλασσας και ότι ύστερα αυτοί, στην πλειοψηφία τους θα ασπαστούνε το Ισλάμ και θα κυριαρχήσουνε στους Άραβες μέσα σ’αυτούς. Κήρυξε πως:
يُوشِكُ اَنْ يَكْثُرَ فِيكُمُ الْعَجَمُ يَأْكُلُونَ فَيْئَكُمْ وَيَضْرِبُونَ رِقَابَكُمْ
«Οι μέρες που μέσα σας θα πληθαίνουν τα έθνη που δεν είναι Άραβες , είναι κοντινές. Αυτοί θα ξοδεύουνε τα έσοδα και τα πάντα σας μπροστά στα μάτια σας και θα χτυπάνε το σβέρκο σας»[47].
Επίσης, έχει κηρύξει πως:
هلاَكُ اُمَّتِى عَلَى يَدِ اُغَيْلِمَةٍ مِنْ قُرَيْشٍ
«Η καταστροφή της ούμμα μου θα είναι με τα χέρια μερικών μικρών εφήβων των Κοράϊσιδων»[48].
Έτσι γνωστοποίησε την μοχθηρία των στυγνών αρχηγών των Ομαϊάδων, όπως ο Γιεζίντ και ο Βελίντ.
Επίσης, έχει προμηνήσει ότι σε κάποια μέρη όπως το Γιεμάμε θα λάβουν χώρα αποστάσεις από το Ισλάμ[49].
Επίσης, κήρυξε στη ξακουστή μάχη του Χέντεκ:
اِنَّ قُرَيْشًا وَاْلاَحْزَابَ لاَ يَغْزُونِى اَبَدًا وَاَنَا اَغْزُوهُمْ
«Από δω και πέρα, όχι αυτοί (οι Κοράϊσιοι και άλλοι), αλλά εγώ θα τους επιτεθώ»[50]
και έτσι και βγήκε.
Επίσης, -σύμφωνα με σίγουρη μετάδοση- δύο μήνες πριν την αποβίωση Του κήρυξε ότι:
اِنَّ عَبْدًا خُيِّرَ فَاخْتَارَ مَا عِنْدَ اللَّهِ
«Ο Αλλάχ άφησε ελεύθερο ένα δούλο του. Και αυτός διάλεξε να είναι μαζί του»[51]
και έτσι ειδοποίησε την αποβίωση του.
Επίσης, σχετικά με τον Ζέϊντ Ίμπνι Σουχάν, κήρυξε πως:
يَسْبِقُ عُضْوٌ مِنْهُ اِلَى الْجَنَّةِ
«Ένα όργανο (του σώματος του) θα πάει στον παράδεισο πριν από αυτόν»[52].
Έτσι ειδοποίησε πως πριν τον Ζέϊντ, ένα όργανο του θα μαρτυρήσει. Μετά από κάποιο καιρό, στη μάχη του Νιχαβέντ, κόπηκε το ένα του χέρι. Δηλαδή, πρωταρχικά, το χέρι εκείνο μαρτύρησε και πήγε στον παράδεισο πνευματικά.
Να λοιπόν, τα ‘περί του αγνώστου’ τα οποία αναφέραμε, είναι ένα είδος μόνο από τα δέκα είδη των θαυμάτων Του Προφήτη. Και αυτά που αναφέραμε δεν είναι ούτε το ένα δέκατο αυτού του είδους. Μ’αυτό το μέρος λοιπόν, και στο Eικοστό Πέμπτο Λόγο- που είναι περί τη θαυματουργικότητα του Κουρ’άν- έχουμε αναφέρει περιληπτικά, τα τέσσερα είδη, του αρκετά εκτενές είδους των προμηνυμάτων περί του αγνώστου. Διαλογίσου λοιπόν, μαζί με αυτό το είδος, τα τέσσερα μεγάλα εκείνα είδη [των θαυμάτων που εξηγούνται στο Eικοστό Πέμπτο Λόγο], που με τη γλώσσα του Κουρ’άν έχουν εξαγγελθεί από το άγνωστο. Και δες, πόσο σίγουρα, αναμφίβολα, λαμπρά, ακλόνητα και δυνατά τεκμήρια αποστολικότητας και προφητείας είναι αυτά, που αυτώς του οποίου δεν έχει ολοσχερώς διαφθαρεί η καρδιά και το μυαλό του, βεβαίως και θα πειστεί και θα πιστέψει, πως ο Άχμεντ Σάλλελλαχου Αλεΐχι Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) -στο πρόσωπο του- είναι απόστολος του Δημιουργού (Χάλικ) των Πάντων του Αλ`λάμου-λ Γκουγιούμπ[53] και του Ζατ-ι Ζουλτζελάλ,[54] και από Αυτόν ενημερώνεται.
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ
[1] Bukhari Manaqib 25; Muslim Fada`il al-Sahaba 101 ; Ibn Maja Jana`iz 64 ; Musnad iv, 240, 282, 283; Qadi Iyad, al-Shifa`I 340
[2] al-Hakim, al-Mustadrak iii, 345 ; Qadi Iyad, al-Shifa`I 343 ; Al- Asqalani, Al-Matalib Al-Aliya iv, 116 no:4109.
[3] Bukhari, Ta`bir 12; Muslim, Imara 160, 160 ; Tirmidhi, Fada`il al-Jihad 15 ; al-Hakim, al-Mustadrak iv, 556.
[4] Muslim, Fada`il al-Sahaba 229 ; Tirmidhi, Fitan 44 ; al-Hakim, al-Mustadrak iii, 450 ; iv, 254.
[5] al-Hakim, al-Mustadrak iv, 422 ; Bukhari, Ta`rikh al-Saghir, no: 139; Musnad iv, 335 ; Al-Haythami, Majma`al-Zawa`id vi, 218.
[6] Bukhari, al-Tafsir 62; Tirmidhi, 47 ; Tafsir Sura 3.
[7] Al- Ajluni, Kashf al-Khafa` ii, 52, 54.
[8] Abu Da`ud, Sunna, 1 ; Ibn Maja, Fitan 17 ; Tirmidhi, Iman 18 ; Musnad ii, 232 ; iii, 120, 148.
[9] Qadariyya (από την αραβική قدر, qadar, που σημαίνει μοίρα- πεπρωμένο) ήταν ένα θεολογικό κίνημα στις αρχές του Ισλάμ το οποίο έκρινε ότι ο άνθρωπος προικίστηκε από τον Αλλάχ με την ελεύθερη Του βούληση. Η Qadariyya αντιστάθηκε στης αξιώσεις των Ομαγιαδών χαλίφηδων που πρέπει να χειροτονούνται κυβερνήτες όλων των μουσουλμάνων από τον Αλλάχ τον ίδιο, και για τον λόγο αυτό οι υποστηρικτές της, η Qadarites, υποστήριξαν την επανάσταση των Αββασιδών. Οι Qadarites ισχυρίστηκαν ότι είναι ιδεολογικά απόγονοι του Χασάν αλ-Basri.
[10] Al- Albani, Sahih al-Jami al-Saghir iv, 150 ; al-Hakim, al-Mustadrak i, 185; Abu Da`ud, Sunna, 5.
[11] Rāfiḍah (Αραβικά: رافض Πλθ. rawāfiḍ.) αποτελεί ένα συλλογικό ουσιαστικό που σημαίνει "αποστάτες" ή "λιποτάκτες". Η λέξη προέρχεται από το ρήμα, αραβική ρίζα ر ف ض, rafada, το οποίο μεταφράζεται ως «στην έρημο». Ο ενικός στα αραβικά είναι rafidi (رافضي). Αυτός είναι ένας ισλαμικός όρος που αναφέρεται σε ένα υποτιμητικό τρόπο σε όσους, κατά τη γνώμη του προσώπου που χρησιμοποιεί τον όρο, να απορρίψει την λεγόμενη νόμιμη ισλαμική εξουσία και ηγεσία. Για όσους ο όρος είναι να κατευθύνεται προς, rafida έχει αναφερθεί ως μειωτική ονομασία, μια αρνητική επιρροή, και ένα καταχρηστικό ψευδώνυμο. Ο όρος χρησιμοποιείται σήμερα από σουνίτες για να αναφερθεί σε μουσουλμάνους Σιίτες που δεν αναγνωρίζουν τον Αμπού Μπακρ και τους διαδόχους του, ως νόμιμους κυβερνήτες του μουσουλμανικού έθνους. Οι Σιίτες, με τη σειρά τους, αναφέρονται σε Salafis ως nawasib ή Wahhabi.
[12] Α.Σ : Αλεϊ-χις Σαλάμ (Η ειρήνη του Αλλάχ μαζί του.)
[13] Al-Sa`ati, al-Fath al-Rabbani xxiii, 134 ; Ahmad b. Hanbal, Fada`il al-Sahaba ii, 565 ; al-Hakim, al-Mustadrak ii, 123.
[14]Musnad, I, 160 ; al-Mustadrak iii, 123.
[15] Al-Haythami, Majma`al-Zawa`id x,22 ; Al-Sa`ati, al-Fath al-Rabbani xxiv, 20-1.
[16] Χάκκ: Ο Αληθώς, Ο Δίκαιον Αλλάχ.
[17] Χάκκ: Ο Αληθώς, Ο Δίκαιον Αλλάχ.
[18] Χάκκ: Ο Αληθώς, Ο Δίκαιον Αλλάχ.
[19]Tirmidhi, (Tahqiq: Ahmad Shakir) no: 2262 ; Al- Albani, Silsilat al-Ahadith al-Sahiha 954 ; Al-Haythami, Majma`al-Zawa`id x, 232,327.
[20] Bukhari, Jihad 102, 143; Muslim, Fada`il al-Sahaba 34,35 ; Musnad ii, 484; v, 333.
[21] Suyuti, al-Durar al-Muntathira, 118 ; Al-Ajluni, Kashf al-Khafa`I, 365.
[22] Muslim, Fitan 4 ; Ibn Hibban, Sahih viii,259 ; Al- Albani, Sahih al-Jami al-Saghir vi, 174 no:7294.
[23] Bukhari, Salat 63; Muslim, Fitan 70,72,73 ; Tirmidhi, Manaqib 34; Ibn Hibban, Sahih viii, 260.
[24] Bukhari, Mawaqit 4; Fitan 22 ; Muslim, Iman 231 ; Fitan 27 ; Ibn Maja, Fitan 9 ; Musnad v, 405.
[25] Ali al-Qari, Sharh al-Shifa`I, 704 ; al- Khafaji, Sharh al-Shifa iii, 218; Al- Asqalani, al-Isaba ii, 93, 94.
[26] Ali al-Qari, Sharh al-Shifa`I, 703; Al- Asqalani, al-Isaba no: 3115.
[27] Bukhari, Iman 31 ; Muslim, Fitan 76 ; Tirmidhi, Fitan 41.
[28] Qadi Iyad, al-Shifa`I 343 ; al- Khafaji, Sharh al-Shifa iii, 211 ; Ali al-Qari, Sharh al-Shifa`I, 704.
[29] Bukhari, Jihad 141 ; Muslim, Fada`il al-Sahaba 161 ; Tirmidhi, 1x 1.
[30] al- Khafaji, Sharh al-Shifa iii, 139 ; Ali al-Qari, Sharh al-Shifa`I, 664.
[31] al- Khafaji, Sharh al-Shifa i, 219, 220 ; Al- Asqalani, Al-Matalib Al-Aliya no, 4366 ; Ibn al-Qayyim al-Jawzi, Zad al-Ma`ad iii, 409, 410.
[32] Qadi Iyad, al-Shifa`I 343 ; Ali al-Qari, Sharh al-Shifa`I, 699 ; al- Khafaji, Sharh al-Shifa iii, 210.
[33] Bukhari, Tibb 47, 49, 50 ; Muslim, Salam 43 ; Ali al-Qari, Sharh al-Shifa`I, 706.
[34] Qadi Iyad, al-Shifa` iv 342 ; al- Khafaji, Sharh al-Shifa iii, 203 ; Al-Haythami, Majma`al-Zawa`id viii, 289, 290.
[35] Qadi Iyad, al-Shifa` iv 342 ; Ali al-Qari, Sharh al-Shifa`I, 298.
[36] (Σ. Α. Ου.): Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ . Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του.
[37] (Σ. Α. Ου.): Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ . Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του.
[38] Qadi Iyad, al-Shifa` iv 342, 343 ; Al-Haythami, Majma`al-Zawa`id viii, 286-7 ; viii, 284-6.
[39] (Σ. Α. Ου.): Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ . Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του.
[40] (Σ. Α. Ου.): Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ . Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του.
[41] Qadi Iyad, al-Shifa` iii, 218 ; Ali al-Qari, Sharh al-Shifa` i, 704 ; Ibn al-Qayyim al-Jawzi, Zad al-Ma`ad v, 538-9.
[42] Qadi Iyad, al-Shifa` i, 345 ; Ali al-Qari, Sharh al-Shifa` i, 706 ; al- Khafaji, Sharh al-Shifa iii, 720.
[43] Bukhari, Tibb 30 ; Muslim, Salam 98, 100 ; Musnad iv, 195-6 ; Beyhaqi, Dala`il al-Nubuwwa vi, 383.
[44] Al- Albani, Sahih al-Jami al-Saghir vi, 268 no: 7736.
[45] Qadi Iyad, al-Shifa` i, 344 ; Ali al-Qari, Sharh al-Shifa` i, 703.
[46] Bukhari, Jihad 95 ; Muslim, Fitan 64-66 ; Tirmidhi, Fitan 37.
[47] Qadi Iyad, al-Shifa` i, 341 ; Ali al-Qari, Sharh al-Shifa` i, 692 ; al- Khafaji, Sharh al-Shifa iii, 194.
[48] Bukhari, Manaqib 25 ; Al-Hakim, Mustadrak iv,479, 527, 572 ; Musnad ii, 288, 296, 301, 304, 324, 377, 520, 536.
[49] Bukhari, Manaqib 25 ; Muslim, Ru`ya 21, 22 ; Tirmidhi, Ru`ya 10.
[50] Bukhari, Manaqib 29 ; Musnad iv, 262 ; Ibn Hibban, Sahih vi, 272.
[51] Bukhari, Manaqib al-Ansar 45 ; Tirmidhi, Manaqib 15 ; Musnad iii, 18, 478 ; Ibn Hibban, Sahih viii, 200 ; ix, 58.
[52] Qadi Iyad, al-Shifa` i, 343 ; Ali al-Qari, Sharh al-Shifa` i, 702 ; al- Khafaji, Sharh al-Shifa iii, 214.
[53] Αλ`λάμου-λ Γκουγιούμπ: Ο Παντογνώστης του αγνώστου Αλλάχ, στον οποίο τίποτα δεν μπορεί να υπάρξει άγνωστο.
[54] Ζατ-ι Ζουλτζελάλ: Κάτοχος Μεγαλείου Δύναμης, Αλλάχ.
[i] Αμπού Χανίφα: Είναι ένας από τους τέσσερις μεγάλους και κυριότερους ιμάμηδες τον Μουσουλμάνων. Πρωτοπόρα μορφή της διαμόρφωσης του ισλαμικού νόμου υπήρξε ο ιμάμης Αμπού Χανίφα, ιδρυτής της σχολής Χαναφί. Η σχολή Χαναφί και η σχολή Μαλίκι είναι οι πρώτες που καταγράφονται σε διαφορετικά νομικά συμπιλήματα, με σημαντικές διαφορές μεταξύ τους εξαιτίας κυρίως του γεγονότος ότι αναπτύχθηκαν σε διαφορετικά κοινωνικά περιβάλλοντα.
[ii] Ιμάμη Σαφιί : Σάφι του Καΐρου είναι ένας από τους τέσσερις μεγάλους και κυριότερους ιμάμηδες τον Μουσουλμάνων.
[iii] Σουννά: Οι ένδοξες αρχές, οι οποίες βασίζονται στα λόγια, τις πράξεις και τη συμπεριφορά του Προφήτη Μουχάμμεντ Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).
[iv] Η Κοινότητα της Σουννά - Ahl al-Sunna wa`l –Jama`a: Σουνίτες είναι οι ορθόδοξοι Μουσουλμάνοι, οι οποίοι δίνουν έμφαση στην σούννα (παράδοση) του Προφήτη Μουχάμμεντ Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του).
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των Σουνιτών είναι η επιμονή στην πιστή τήρηση των γραφών του Κουρ’άν, που θεωρείται θεμέλιο του Ισλάμ, και της ισλαμικής παράδοσης, απ' όπου προέρχεται και η ονομασία τους. Οι αποφάσεις παίρνονται με βάση την ομοφωνία της κοινότητας. Τα δυο αυτά σημεία προσφέρουν στερεότητα και συνοχή στο Μουσουλμανικό δόγμα. Επίσης, θεωρούν ότι η διαδοχή του Προφήτη Μουχάμμεντ Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) δεν χρειάζεται να είναι κληρονομική, γεγονός που αποτελεί την κύρια αιτία τριβών και συγκρούσεων με τους Σιίτες Μουσουλμάνους.
Χαρακτηριστικά οι Σουνίτες αναγνωρίζουν ως νόμιμους διαδόχους του Προφήτη Μουχάμμεντ Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) τους τέσσερις πρώτους μετά από εκείνον χαλίφηδες δηλαδή τον Αμπού Μπάκρ, τον Ομάρ, τον Οθμάν και τον Αλή. Σήμερα οι Σουνίτες διακρίνονται σε 4 επιμέρους θρησκευτικούς κλάδους τους Χανεφίτες, τους Μαλικίτες, τους Σαφείτες και τους Χανμπαλίτες. Τα ονόματα αυτών των κλάδων λήφθηκαν από τα ονόματα που έφεραν οι ισάριθμοι ιμάμηδες που διαδέχθηκαν τους παραπάνω αντίστοιχα χαλίφηδες, δηλαδή τον Χανίφα της Κούφας, τον Μαλίκ της Μεδίνας, τον Σάφι του Καΐρου και τον Χανμπάλ της Βαγδάτης.
Οι Σουνίτες παραμένουν πιστοί στην παράδοση (σούννα), η οποία αποτελείται από τις έξι Χαντίθ («Αναφορές») που συντάχθηκαν τον 3ο αιώνα μετά το Προφήτη Μουχάμμεντ Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) (τον 9ο μ.Χ.).
[v] Σιήτες: Ο Σιιτισμός είναι ένας από τους δυο κύριους κλάδους του Ισλάμ. Η λέξη προέρχεται από το αραβικό σι’α που σημαίνει "μερίδιο". Η Σι'ατ Αλί (αραβικά: شيعة علي , που σημαίνει "μερίδιο του Αλή") είναι μια από τις τρεις παλαιότερες υποδιαιρέσεις του Ισλάμ. Οι οπαδοί της, οι Σιίτες, θεωρούν τον Αλί Ιμπν Αμπί Ταλίμπ, τον γαμπρό του Προφήτη Μουχάμμεντ Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), ως διάδοχό του στην ηγεσία της μουσουλμανικής κοινότητας.
[vi] Νόημα του Στοιχείου - Μανά-ι Χαρφί / Μana-yı Harfi : Το νόημα ενός πράγματος, το οποίο επιδεικνύει όχι τον εαυτό του, αλλά τον καλλιτέχνη του, τον μάστορα του, τον κάτοχο του.
[vii] Νόημα του Τίτλου - Μανά-ι Ισμί / Μana-yı Ιsmi: Το νόημα ενός πράγματος, το οποίο επιδεικνύει, όχι τον κάτοχο του, αλλά τον ίδιο του τον εαυτό.
[viii] Φωτισμένη Μαδίνα : Η Μεδίνα (και Μαδίνα, Αραβ. لمنورة) είναι πόλη στην περιοχή Χιτζάζ στη Δυτική Σαουδική Αραβία και πρωτεύουσα της επαρχίας Μαντίνα (Madinah). Στην αρχαιότητα ονομαζόταν Γιαθρίμπ, από ομώνυμη όαση που βρισκόταν κοντά. Αποτελεί τη δεύτερη ιερότερη πόλη για τους Μουσουλμάνους (μετά τη Μέκκα) και τόπο ταφής του Προφήτη Μουχάμμεντ Αλεïχί-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του). Υπήρξε ο δεύτερος τόπος διαμονής του Προφήτη Μουχάμμεντ Αλεïχί-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) μετά τη μετανάστευση (Αραβ. χίτζρα, εγίρα) του από την Μέκκα.
[ix] Ένδοξη Μέκκα : Η Μέκκα ή Μακά (πλήρες όνομα, Μακά αλ Μουκαραμά, στην αραβική, مكة المكرمة) αποτελεί την ιερότερη πόλη των Μουσουλμάνων. Σύμφωνα με την Ισλάμική πίστη οι πιστοί πρέπει να στρέφονται προς τη Μέκκα για να εκπληρώσουν τις θρησκευτικές τους υποχρεώσεις (Ναμάζ -Σαλά). Όλα τα τζαμιά είναι προσανατολισμένα προς την Κάαμπα στη Μέκκα. Ο Προφήτης Μουχάμμεντ Αλεïχί-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), γεννήθηκε στη Μέκκα. Κάθε χρόνο χιλιάδες πιστοί συρρέουν στην πόλη αυτή για προσκύνημα κατά την περίοδο των προσευχών. Μετά την επίσκεψή τους στη Μέκκα, οι πιστοί αποκτούν την ιδιότητα του Χατζ.
[x] Κίσρα: Παλαιά ονομασία των Περσών βασιλιάδων.
[xi] Εδάν : Το κάλεσμα για την έλευση των πιστών στην προσευχή.
[xii] Mουεδ`δίν η ο μουεζίνης (στα αραβικά: مؤذن : μουαντχντίν) στο Ισλάμ είναι εκείνος που έχει καθήκον με τη μελωδική φωνή του να αναγγέλλει την ώρα της προσευχής και να καλεί τους πιστούς στο τζαμί εκφωνώντας φράσεις του Κουρ`άν με γνωστότερη εκείνη: "Αλλαχού Άκμπαρ", που σημαίνει "Ο Αλλάχ είναι Ο Μέγιστος". Στην Ισλαμική θρησκεία δεν χρησιμοποιούνται καμπάνες και σήμαντρα. Για το λόγο αυτό, στη πρόσκληση των πιστών χρησιμοποιείται η ζώσα φωνή του μουεζίνη που εκφωνεί την πρόσκληση Εδάν, ή αλλιώς σαλάτ, στη λειτουργία της Παρασκευής καθώς και τις πέντε καθημερινές προσευχές από τον μιναρέ του τζαμιού. Ο μουεζίνης δεν είναι πάντοτε ιερωμένος (χότζας). Έτσι, ο επαγγελματίας μουεζίνης επιλέγεται για να υπηρετήσει στο μουσουλμανικό τέμενος με βάση τον καλό χαρακτήρα του, τη δυνατή φωνή του και τις δεξιότητές της καλλιφωνίας του.
[xiii] Σεχαντέτ: Προσμαρτυρώντας ότι ο Αλλάχ είναι ένας, δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από Αυτόν και ο Μουχάμμεντ Σάλλελλαχου Αλεïχί Ουεσελλέμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) είναι δούλος και Απόστολος του.
