Uhuvvet

Η  Πρώτη  Προσθήκη και Παράρτημα  Των

Θαυμάτων του Άχμεντ (Σ.Α.Ου)[1]

Για το λόγω ότι ο Δέκατος Ένατος Λόγος είναι σχετικά με την Αποστολικότητα του Μουχαμμέντ  (Σ.Α.Ου)[2] και η προσθήκη του περί του θαύματος της Διχοτόμησης της Σελήνης, αξίζει να πάρει μέρος σε αυτό το σημείο.

بِسْمِ اللّهِ الرّحْمنِ الرّحِيمِ

«Μπισμιλλάχιρραχμάνιρραχίμ»

Στο Όνομα του Αλλάχ του Ραχμάν[3] του Ραχίμ[4].

Το πρώτο Απόσταγμα από τα συνολικά δεκατέσσερα Απόσταγματα της Δέκατης Τέταρτης Αναλαμπής:

 

•ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Υπάρχουν τρία εξέχοντα και οικουμενικής σημασίας πράγματα τα οποία γνωστοποιούν τον Ράμπ[5] μας.

Το ένα είναι η βίβλος του σύμπαντος, της οποίας έχουμε ακούσει κάποιο ίχνος μαρτυρίας από τις δεκατρείς Αναλαμπές μαζί με το Αραβικό Δέκατο Τρίτο μάθημα του Ρισαλέ-ι Νούρ.

Ένα άλλο, είναι η Σφραγίδα Του τελευταίου Προφήτη Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του) ο οποίος είναι η υπέρτατη αποκάλυψη της βίβλου του σύμπαντος.

Το άλλο είναι το Υπεράξιο Κουρ`άν.

Τώρα πρέπει να εξοικειωθούμε με τη Σφραγίδα Του τελευταίου Προφήτη Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), ο οποίος είναι το δεύτερο ευκρινές ομιλών τεκμήριο, και οφείλουμε να τον ακούσουμε προσεκτικά.

Τώρα δες την πνευματική προσωπικότητα του τεκμηρίου αυτού:

Το πρόσωπο της γης, ένα τέμενος, η Μέκκα, ένα  Μιχράπ (Μihrap)[i], η Μαντίνα, ένας άμβωνας, - Αυτό το ξεκάθαρο στοιχείο Ο Προφήτης μας Αλεΐχι-ς Σαλλάτου Ουεσελλάμ, (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Αλλάχ μαζί του), είναι ηγέτης όλων των πιστών, κήρυκας σε όλη την ανθρωπότητα, ο αρχηγός όλων των προφητών, κύριος όλων των αγίων, ο Αρχή Μύστης  ενός μυστικιστικού κύκλου που περιλαμβάνει όλους τους προφήτες και τους αγίους - Είναι ένα λαμπρό και φωτεινό δέντρο του οποίου όλοι οι προφήτες είναι ζωντανές ρίζες, και όλοι οι άγιοι φρέσκοι του καρποί. ‘Όλοι στους ισχυρισμούς τους, -οι προφήτες στηριζόμενοι επάνω στα θαύματα τους, και όλοι οι άγιοι στηριζόμενοι επάνω στα υπερφυσικά φαινόμενα (κεράματ)^xlix που έδειξαν - τον επιβεβαιώνουν και τον εγκρίνουν.

 

Διότι Αυτός διακηρύττει και ισχυρίζεται: لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ «Δεν υπάρχει θεός παρά μόνον ο Αλλάχ!»  Και οι πάντες στα αριστερά και στα δεξιά, δηλαδή, οι φεγγοβολούμενοι εκείνοι απαγγελείς των Ονομάτων του Αλλάχ παρατεταγμένοι στο παρελθόν και στο μέλλον, επαναλαμβάνουν την ίδια λέξη, και μέσα από την κοινή τους ομολογία ουσιαστικά διακηρύττουν: «Πράγματι, σωστά είπες! και ότι λες είναι ορθό!»

 

Ποια ψευδής αντίληψη έχει τη δύναμη να παρέμβει σε έναν τέτοιο ισχυρισμό ο οποίος διαβεβαιώνεται και επικυρώνεται κατά τον τρόπον αυτόν από αμέτρητες υπογραφές;

 

• ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Όπως ακριβώς αυτό το τεκμήριο της Μοναδικότητας του Αλλάχ, βεβαιώνεται από την παμψηφία και σύμφωνη γνώμη (tevatür)^x των δύο αυτών πτερύγων, με τον ίδιο τρόπο εκατοντάδες αποδείξεις στις αποκεκαλυμμένες Γραφές, όπως στην Παλαιά Διαθήκη (Tevrat), στην Καινή Διαθήκη (Incil), ^{(Υποσημείωση)}[6], και τα χιλιάδες σημεία που εμφανίστηκαν πριν την έναρξη της αποστολής του, και οι ευρέως γνωστές αγγελίες που ανακοινώθηκαν διαμέσου των (Θείων) φωνών από τον Αόρατο και η ομόφωνη μαρτυρία των προγιγνωσκόντων, τα δηλωτικά σημεία των χιλιάδων θαυμάτων Του όπως η Διχοτόμηση της Σελήνης, και το δίκαιον της Σαρία, όλα τους τον επιβεβαιώνουν και τον υποστηρίζουν. Έτσι ακριβώς, στο πρόσωπο Του, στις αξιέπαινες ηθικές Του αρχές, που ήταν το αποκορύφωμα της τελειότητας στα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις Του, στην τέλεια αξιοπιστία Του και τις ανυπέρβλητες του ιδιότητες, οι οποίες ήταν υψίστου υπεροχής, και η εξαίσια θεοσέβεια Του, που καταδεικνύουν τη δύναμη της πίστης Του, την απόλυτη σιγουριά Του και την πλήρη Του αποφασιστικότητα, την εξαίσια λατρεία Του, την εξαίσια σοβαρότητα Του και την εξαίσια καρτερία Του. Και όλα αυτά, φανερώνουν ξεκάθαρα όπως ο ήλιος, μέχρι ποιου σημείου ήταν πέρα για πέρα πιστός στο σκοπό του.

 

• ΤΡΙΤΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Σαν θέλεις, έλα! Ας πάμε στην Αραβική Χερσόνησο, στην Εποχή της Ευτυχίας^xlv! Μέσα στην φαντασία μας θα τον ανταμώσουμε στα καθήκοντα Του επάνω και θα τον επισκεφθούμε.

 

Προσέξτε! Βλέπουμε ένα Άτομο που διακρίνεται από τον εξαίρετο χαρακτήρα Του και την υπέροχη Του μορφή. Στο χέρι Του υπάρχει ένα θαυματουργό βιβλίο, και στη γλώσσα Του μια προσφώνηση που ανταποκρίνεται στην αλήθεια, εκφωνεί ένα προαιώνιο κήρυγμα προς όλη την ανθρωπότητα, μάλιστα δε, στον άνθρωπο, στα τζιν^liv, στους αγγέλους και προς όλα τα όντα. Επιλύει και ερμηνεύει τον ανεξήγητο γρίφο του μυστηρίου της δημιουργίας του κόσμου. Ανακαλύπτει και επιλύει το δυσνόητο φυλακτό που είναι το μυστήριο του σύμπαντος, και παρέχει πειστικές και επαρκείς αποδείξεις ως προς τις τρεις φοβερές και δύσκολες ερωτήσεις που τίθενται ως ερώτημα από όλες τις υπάρξεις και που έχουν πάντοτε προβληματίσει και απασχολήσει το νου: «Ποια είναι η προέλευση σας; Ποιος είναι ο σκοπός σας; Ποιος είναι ο προορισμός σας;»

 

• ΤΕΤΑΡΤΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Βλέπετε! Σκορπίζει ένα τέτοιο Φως αληθείας έτσι που άν εξετάσετε το σύμπαν έξω από τη φωτοβόλο σφαίρα αυτής της αλήθειας και της καθοδήγησης Του, το αντιλαμβάνεστε σαν ένας χώρος καθολικού πένθους, και τα όντα ξένα το ένα με το άλλο και εχθρικά, και τα άψυχα όντα σαν φρικτά πτώματα, και τα ζωντανά δημιουργήματα όμοια με ορφανά που δακρυρροούν στα κτυπήματα επάνω του θανάτου και του χωρισμού.

     

Τώρα προσέξτε! Μέσα από το Φως που σκορπίζει, ο χώρος αυτός του οικουμενικού πένθους έχει μεταμορφωθεί σε ένα χώρο ψαλμουδιών όπου οι αίνοι και τα Ονόματα του Αλλάχ απαγγέλλονται με χαρά και έκσταση. Τα αλλόκοτα, εχθρικά όντα έχουν γίνει φίλοι και αδελφοί. Ενώ τα μουγκά, νεκρά, άψυχα δημιουργήματα έχουν όλα γίνει γνώριμοι υπάλληλοι και ευάγωγοι υπηρέτες. Και τα δακρύβρεκτα, παραπονιάρικα εκείνα ορφανά γίνονται καταληπτά είτε πως απαγγέλλουν τους αίνους και τα Ονόματα του Αλλάχ, είτε πως προσφέρουν ευχαριστίες με το που απαλλάσσονται από τα καθήκοντα τους.

 

• ΠΕΜΠΤΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Ακόμη, μέσα από το Φως Του, η κίνηση και η δραστηριότητα του σύμπαντος, και οι μεταβολές του, οι αλλαγές και οι μεταμορφώσεις του παύουν να είναι χωρίς νόημα, ανώφελες και τα παίγνια συγκυρίας ανέρχονται στο να είναι οι επίσημες γραπτές επιστολές, σελίδες εγχάρακτες με τα σημεία της δημιουργίας, καθρέφτες προς τα Θεία Ονόματα, και ο κόσμος ο ίδιος καθίσταται ένα βιβλίο της σοφίας του Ενός Σαμέντ[7]. 

 

Επίσης, η απεριόριστη αδυναμία και ανικανότητα του ανθρώπου τον καθιστούν κατώτερο προς όλα τα άλλα ζώα, και η νοημοσύνη του, ένα όργανο για τη μετάδοση οδύνης, θλίψης και λύπης, τον καθιστά περισσότερο δυστυχή. Και όμως όταν φωτίζεται με το Φως αυτό, ανέρχεται υπεράνω όλων των ζώων και όλων των δημιουργημάτων, και την επίκληση, η και με την πεφωτισμένη του ανικανότητα, πενία και νοημοσύνη γείνετε ένας ευνοούμενος μονάρχης και εξαιτίας των παραπόνων του, καθίσταται ένας καλομαθημένος αντιπρόσωπος στη γη.

 

Δηλαδή εάν δεν ήταν αυτό το Φως Του, το σύμπαν και ο άνθρωπος, και όλα τα πράγματα,  θα ήταν ένα τίποτα. Ναι, στα σίγουρα ένα τέτοιο Άτομο είναι απαραίτητο σε ένα τέτοιο θαυμαστό σύμπαν, διαφορετικά το σύμπαν και τα στερεώματα (του ουρανού) δε θα έπρεπε να βρίσκονταν σε ύπαρξη.

 

• ΕΚΤΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Ορίστε, Αυτός μεταφέρει και ανακοινώνει τις χαρμόσυνες αγγελίες της αιωνίου ευτυχίας είναι ο εξιχνιαστής και ο κήρυκας ενός απείρου ελέους, ο προάγγελος και ο παρατηρητής των καλλονών της ανώτατης εξουσίας της κυριότητας, και ο εξερευνητής και ο εκθέτης των θησαυρών των Θείων Ονομάτων. Σαν τον παρατηρήσετε με αυτόν τον τρόπο, δηλαδή, αναφορικά με το ότι υφίσταται ως ένας αξιοσέβαστος υπηρέτης, θα αντιληφθείτε πως είναι το πρότυπο της αγάπης, το υπόδειγμα του ελέους, η δόξα της ανθρωπότητας, και ο πιο λαμπρός καρπός του δέντρου της δημιουργίας. Ενώ αν τον εξετάσετε με τον τρόπον αυτό, δηλαδή, σε σχέση με την ιδιότητα της Αποστολικότητας του, αντιλαμβάνεστε πως είναι το αποδεικτικό στοιχείο, ο λύχνος της αληθείας, ο ήλιος της καθοδήγησης, και το μέσο προς την ευτυχία.

 

Και πρόσεξε! Όπως το Φως Του έχει αστράψει από την ανατολή έως τη δύση σαν εκτυφλωτική αστραπή, και η μισή γη και το ένα πέμπτο της ανθρωπότητας έχει αποδεχτεί τη δωρεά της καθοδήγησης Του και την έχει διαφυλάξει σαν την ίδια τη ζωή. Πως γίνεται λοιπόν τα Νέφς[ii] και οι σατανάδες μας να μην αποδέχονται με όλους τους βαθμούς πνευματικότητας (που ενέχει), τη βάση όλων όσων Αυτός ισχυρίστηκε, δηλαδή το, لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ «Δεν υπάρχει θεός παρά μόνον ο Αλλάχ!»;

 

• ΕΒΔΟΜΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Τώρα δες, αναλογιστείτε με ποιόν τρόπον, ξεριζώνοντας σε χρόνο μηδέν με όλη τους τη φαυλότητα, πρωτόγονα έθιμα και συνήθειες προς τα οποία ήταν προσκολλημένοι με φανατισμό, προσέδωσε αξία στις διάφορες απολίτιστες, σκληροτράχηλες φυλές της αχανούς χερσονήσου με άπασες τις ευγενέστερες αρετές και τις κατέστησε διδασκάλους ολάκερης της ανθρωπότητας και αφέντες στα πολιτισμένα έθνη. Βλέπετε, δεν ήταν μια κυριαρχία εξωτερική, κατέκτησε και καθυπόταξε το μυαλό, το πνεύμα, τις καρδιές και τα Νέφς^xcviii τους. Έγινε ο αγαπημένος των καρδιών, ο δάσκαλος του νου, ο εκπαιδευτής των Νέφς^xcviii, ο εξουσιαστής των πνευμάτων.

 

• ΟΓΔΟΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Γνωρίζετε ότι μια μικρή συνήθεια όπως το κάπνισμα του τσιγάρου ανάμεσα σε ένα μικρό έθνος μπορεί να εξαλειφθεί μόνιμα από έναν ισχυρό κυβερνήτη με πολύ μεγάλη προσπάθεια. Αλλά προσέξτε! Αυτός εξάλειψε βαθιά ριζωμένες συνήθειες από μεγάλα, φανατικά έθνη, ανέπαφα (από εξωτερικές επιρροές), με ελάχιστη σωματική δύναμη και λίγη προσπάθεια, σε ένα σύντομο διάστημα χρόνου, και με τον τρόπον αυτόν καθιέρωσε στη θέση τους εξαίρετες αρετές που απέβησαν τόσο ακλόνητες λες και είχαν αναμιχθεί με το ίδιο τους το αίμα. Πέτυχε ένα σωρό εκπληκτικά ανδραγαθήματα σαν κι’αυτό.

 

Συνεπώς, παρουσιάζουμε την Αραβική Χερσόνησο ως μία πρόκληση προς εκείνους που αρνούνται να δουν τη μαρτυρία της Ευλογημένης Εποχής^xlv του Προφήτου. Ας πάρει ο καθένας τους από εκατό φιλοσόφους, ας πάνε εκεί, και ας προσπαθίσουν για εκατό χρόνια, θα βρίσκονταν άραγε σε θέση να φέρουν εις πέρας την εποχή εκείνη το ένα εκατοστό εκείνων που πέτυχε σε ένα χρόνο;

• ΕΝΑΤΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Ακόμη, γνωρίζετε πως ένας ασήμαντος άντρας, με ένα ασήμαντο κύρος, ανάμεσα σε μια μικρή κοινότητα (και) όσον αφορά ένα διαφιλονικούμενο θέμα μικρής σημασίας, δε μπορεί να πει ένα μικρό αλλά επαίσχυντο ψέμα, με τα μούτρα αβερνίκωτα και δίχως φόβο, χωρίς να εκδηλώνει άγχος ή χωρίς να είναι αρκετά ταραγμένος ώστε να μην πληροφορεί τους εχθρούς του για την πλάνη της άποψης του.

 

Τώρα προσέξτε Αυτόν πως,  παρόλο που ανέλαβε μιαν τεράστια αποστολή η οποία έχρηζε ενός αξιωματικού εξέχοντος κύρους και υψηλού αναστήματος, και μία θέση μέγιστης ασφάλειας, μπορεί καθόλου να βρεθεί η όποια αντίφαση στους λόγους που κοινολόγησε ανάμεσα σε μιαν κοινότητα μεγάλου μεγέθους, ενόψει έντονης εχθρότητας αναφορικά με έναν σημαίνοντα σκοπό και ζητήματα εξέχουσας σπουδαιότητας, με μεγάλη άνεση και ευκολία, χωρίς φόβο, δισταγμό, έλλειψη αυτοπεποίθησης, ή άγχος, με άδολη ειλικρίνεια, μεγάλη σοβαρότητα και με ένα έντονο, ανυπέρβλητο ύφος που εκνεύριζε τους εχθρούς του; Είναι ποτέ δυνατόν να ενέχεται το οποιοδήποτε τέχνασμα; Επ`ουδενί! اِنْ هُوَ اِلاَّ وَحْىٌ يُوحَى  «Ο λόγος του δεν είναι τίποτα παρά μόνον η Αποκάλυψη.»[8] Η αλήθεια δεν εξαπατά, και κάποιος ο οποίος διακρίνει την αλήθεια δεν εξαπατάται. Ο δρόμος Του, που είναι το αληθές, είναι απαλλαγμένος από την πλάνη. Πως θα τολμούσε μια φαντασίωση να εμφανίζεται ως αληθές σε Αυτόν, ο οποίος αντιλαμβάνεται πως η αλήθεια είναι (όντως) η αλήθεια, και να τον εξαπατήσει;

 

• ΔΕΚΑΤΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Τώρα, προσέξτε! Τι είδους αφυπνίζουσες την περιέργεια, επωφελείς, χρειώδεις και φοβερές αλήθειες φανερώνει, τι είδους ζητήματα αποδεικνύει αυτό το Άτομο! Γνωρίζετε πως εκείνο που παρακινεί περισσότερο τον άνθρωπο είναι η περιέργεια. Ακόμη εάν επρόκειτο να σας ειπωθεί: «Σαν δώσετε το ήμισυ της ζωής και της περιουσίας σας, θα έρθει κάποιος από το Φεγγάρι και τον Δία και θα σας τα πει όλα. Θα σας πει ακόμη σχετικά με το μέλλον σας και τι θα σας συμβεί,» θα τους τα δώσετε, εάν έχετε την παραμικρότερη περιέργεια.

 

Από την άλλη πλευρά Αυτός μιλάει για έναν Μονάρχη, Σουλτάνο ο Οποίος είναι τέτοιος που στο βασίλειο Του, το Φεγγάρι πετάει γύρω από έναν σκώρο σαν μύγα, και ο σκώρος που είναι η γη, φτεροκοπά γύρω από μιαν λάμπα, και η λάμπα που είναι ο ήλιος, είναι απλά μία λάμπα ανάμεσα σε χιλιάδες, σε έναν ξενώνα από τους χιλιάδες (ξενώνες) του Μονάρχη αυτού.

 

Επιπλέον, μιλά ειλικρινά για έναν κόσμο τόσο θαυμαστό και μιαν επανάσταση τόσο βαρυσήμαντη που αν χιλιάδες κόσμοι σαν τη γη εκραγόντουσαν σαν βόμβα, δε θα φαινόταν τόσο παράξενο όσο αυτή. Προσέξτε! Ακούστε προσεκτικά τις Σούρες όπως,

اِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ *  اِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ * اَلْقَارِعَةُ

«Όταν τυλιχτεί ο ήλιος, * Όταν διασπαστεί ο ουρανός από επάνω μέχρι κάτω, * [Η Μέρα] της Βοής και της Οχλαγωγίας,»[9]

τις οποίες απαγγέλλει.

 

Ακόμη, μιλάει ειλικρινά σχετικά με ένα μέλλον συγκριτικά με το οποίο το μέλλον του κόσμου αυτού είναι μια απόμακρη οφθαλμαπάτη. Και διηγείται με τον πιο σοβαρό τρόπο για μιαν ευτυχία συγκριτικά με την οποία, κάθε ευτυχία δεν είναι παρά μόνον μια φευγαλέα αναλαμπή της αστραπής σε σχέση με τον αιώνιο ήλιο.

 

• ΕΝΔΕΚΑΤΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Στα σίγουρα, πράγματα παράδοξα και παράξενα μας προσμένουν κάτω από το φαινομενικό πέπλο αυτού του σύμπαντος το οποίο είναι, τόσο αλλόκοτο και περίπλοκο. Επομένως Κάποιος, ένα Άτομο εξίσου περίφημο και εξαιρετικό, ένας εκθέτης φαινομένων, είναι απαραίτητος για να (μας) πληροφορήσει για τα παράδοξα και παράξενα αυτά. Επίσης είναι πασιφανές από τη συμπεριφορά Του (Προφήτη) ότι τα έχει δει, και τα βλέπει, και εξηγεί αυτά που βλέπει. Και μας πληροφορεί και μας διδάσκει με τον πλέον ενδελεχή τρόπο σχετικά με το «τι θέλει και επιθυμεί από εμάς;» ο Αλλάχ των ουρανών και της γης, -ο Οποίος μας τρέφει με τις δωρεές Του.

 

Ενώ ο καθένας πρέπει επομένως να εγκαταλείψει τα πάντα και να προστρέξει και να δώσει προσοχή σε Αυτόν, τον οποίο διδάσκει πολυάριθμες άλλες χρειώδεις και αφυπνίζουσες την περιέργεια αλήθειες σαν κι’αυτές. Λοιπόν τι έχουν πάθει οι περισσότεροι άνθρωποι λες και είναι κωφοί και τυφλοί, και επιπλέον παράφρονες, έτσι ώστε δεν αντιλαμβάνονται την αλήθεια αυτή, και δεν την υπακούνε και δεν την κατανοούν;

 

• ΔΩΔΕΚΑΤΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Έτσι, όπως ακριβώς το Άτομο αυτό είναι ένα ευκρινές αποδεικτικό στοιχείο και ευκρινές ομιλών στοιχείο εις το βαθμό της επακρίβειας της ενότητας του Δημιουργού (Χάλικ) των όντων, με τον ίδιο τρόπο είναι μια κατηγορηματική απόδειξη και ξεκάθαρη ένδειξη για την Μέρα της Ανάστασης των Νεκρών (Hashr) και την αιώνια ευτυχία. Ναι, όπως αυτό το Άτομο αποτελεί με την καθοδήγηση Του το κίνητρο ώστε η αιώνια ευτυχία να έπεται με το πέρασμα του χρόνου, και αποτελεί το όργανο για τη κατάφταση σ’αυτήν, έτσι ακριβώς με τη βοήθεια των προσευχών και των παρακλήσεων Του, αποτελεί την αιτία της ύπαρξης της και τον λόγω για τη δημιουργία της. Επαναλαμβάνουμε εδώ το μυστήριο αυτό, το οποίο αναφέρεται στο Δέκατο Λόγο (το δοκίμιο περί της Ανάστασης και το Υπερπέραν- Hahsr), εξαιτίας της «εξέχουσας θέσης του.»

 

Να κοίτα λοιπόν! Αυτό το Άτομο δέεται με μιαν προσευχή τόσο ανυπέρβλητη, λες και είναι η Αραβική Χερσόνησος και η γη η ίδια που απευθύνουν τις προσευχές μέσα  από τη μεγαλειώδη Του προσευχή, και κάνει αιτήσεις.

 

Κοίτα, προσλιπαρεί ακόμη σε μια σύναξη τόσο τεράστια που λες και όλα τα πεφωτισμένα και τελειωμένα μέλη της ανθρωπότητας από τον καιρό του Άνταμ (Αδάμ) μέχρι την εποχή μας και μέχρι την Δευτέρα Παρουσία, Τον ακολουθούν και λένε «Αμήν» στις παρακλήσεις Του.

 

Και κοίτα! Ικετεύει για μιαν ανάγκη τόσο οικουμενική που όχι μονάχα οι κάτοικοι της γης, αλλά ακόμη και εκείνοι των ουρανών, και τα όντα όλα, συμμετέχουν στην προσευχή Του, διακηρύττοντας: «Ναι! Ω Ραμπ[10] μας! Παράσχου αυτήν προς εμάς! Και εμείς το αυτό επιθυμούμε!»

 

Και εκλιπαρεί με μιαν ανάγκη τέτοια, τόσο περίλυπα, με έναν τόσο στοργικό, έναν τόσο συμπονετικό και ικετευτικό τρόπο που κάνει τον κόσμο ολόκληρο να δακρύσει, εξωθώντας τον να συμμετάσχει στην προσευχή Του.

 

Και πρόσεξε! Ο σκοπός και ο στόχος της προσευχής Του είναι τέτοιος (που) εξυψώνει τον άνθρωπο και τον κόσμο, και όλα τα δημιουργήματα, από τα έσχατα των ταπεινών, από την κατωτερότητα, την αναξιότητα και τη ματαιότητα στα υπέρτατα των υψηλών, δηλαδή στην επαξίωση, την αιωνιότητα και στα υψηλά καθήκοντα.

 

Και πρόσεξε! Επιζητεί και παρακαλεί για βοήθεια και έλεος με ένα ύφος τόσο ανυπέρβλητο και ευγενές, λες και αναγκάζει τα όντα όλα και τους ουρανούς και τη γη να ακούσουν, και φέρνοντας τα σε έκσταση, να αναφωνήσουν: «Αμήν, Ω Αλλάχ, Αμήν!»

 

Επιζητά τα αναγκαία Του από Έναν Σεμί'[11], Κερίμ[12], Καντίρ[13] και Έναν Μπασήρ[14], Ραχίμ[15] και Αλίμ[16], που βλέπει και ακούει την πιο κρυφή ανάγκη του πιο απόκρυφου έμβιου όντος, και αποδέχεται τις εκκλήσεις αυτού και το ελεεί. Διότι δίνει εκείνο που Του ζητείται, ακόμα και εάν Του ζητηθεί μέσα από τη γλώσσα της έμφυτης κλίσης. Και το παρέχει υπό μία μορφή τόσο σοφή, ορώμενη και σπλαχνική που δεν παραμένει καμιά αμφιβολία πως η γαλούχηση και η ρύθμιση αυτή είναι χαρακτηριστική Ενός Σεμί'[17] και Μπασήρ[18], του Πλέον Κερίμ[19] και Ραχίμ[20].

 

• ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Άραγε, το Καμάρι αυτό της ανθρωπίνου φυλής, το Καμάρι του Σύμπαντος όπως άξια Τον αποκαλούν, και ο Μοναδικός των εποχών του Σύμπανος, ο οποίος κουβαλώντας πίσω Του όλους τους διαπρεπείς και ενάρετους του ανθρωπίνου γένους, στέκεται επάνω στη στέγη του κόσμου, και υψώνοντας το χέρι του προς το Άρς[21], τι προσεύχεται και τι επιζητεί;

 

 Άκουσε προσεκτικά! Ζητά την αιώνια ευτυχία. Παρακαλεί για την αιώνια ζωή και την αντάμοση με τον Αλλάχ. Θέλει τον Παράδεισο. Και επιθυμεί μαζί με όλα τα Ιερά Θεία Ονόματα, τα οποία εκθέτουν το κάλλος και τους νόμους τους στους καθρέφτες των υπάρξεων. Ακόμη, εάν δεν ήταν προς χάριν λόγων για την εκπλήρωση των αμέτρητων αυτών αιτημάτων, όπως έλεος, χάρις, σοφία και δικαιοσύνη, μία και μόνη από τις προσευχές αυτού του Ατόμου θα ήταν επαρκής για την οικοδόμηση του Παραδείσου, του οποίου η δημιουργία είναι τόσο εύκολη για τη Θεία δύναμη όσο η δημιουργία της άνοιξης.

 

Ναι, όπως ακριβώς η Αγγελιοφορία του υπήρξε ο λόγος για το ξεδίπλωμα αυτού του κόσμου της εξέτασης και της δοκιμασίας, έτσι ακριβώς η λατρεία και η υποτέλεια Του είναι ο λόγος για τη διάνοιξη του επερχόμενου κόσμου.

 

      Μήπως η τέλεια τάξη που παρατηρείται στο σύμπαν, η οποία έχει γίνει η αιτία οι εμβριθείς μελετητές και οι νοήμονες να κηρύξουν: لَيْسَ فِى اْلاِمْكَانِ اَبْدَعُ مِمَّا كَانَ «Δεν είναι δυνατόν να υπάρξει οτιδήποτε καλύτερο από αυτό που υφίσταται»[22] -και το αψεγάδιαστο κάλλος της αριστοτεχνίας μέσα στα όρια του ελέους, το απαράμιλλο κάλλος του Ραμπ[23],- μήπως αυτά θα ανέχονταν την ασχήμια, τη σκληρότητα, την απώλεια τάξης στην ακρόασημε το να ακούει και να ανταποκρήνετε στις ελάχιστα σημαντικές, τις λιγότερο σπουδαίες παρακλήσεις και φωνές, και από την άλλη να θεωρεί ασήμαντες τις πιο σπουδαίες, τις πλέον απαραίτητες επιθυμίες, να μην τις εισακούει, να μην τις κατανοεί και να μην τις εκπληρώνει. Επ`ουδενί! Εκατό χιλιάδες φορές, Επ`ουδενί! Ένα τέτοιο κάλλος δε θα ανεχόταν μιαν τέτοια ασχήμια, δε θα καταντούσε αποκρουστικό.

 

Και έτσι, νοητέ μου φίλε! Αρκεί προς το παρόν, πρέπει να γυρίσουμε πίσω. Διότι εάν μέναμε εκατό χρόνια στην εποχή αυτή μέσα στην Αραβική Χερσόνησο, παρόλα αυτά θα κατανοούσαμε πλήρως, μονάχα το ένα εκατοστό των θαυμαστών φαινομένων των καθηκόντων του ατόμου αυτού, και των παραδόξων που επιτέλεσε, και δε θα κουραζόμασταν ποτέ να Τον παρακολουθούμε. Έλα τώρα! Θα εξετάσουμε τους αιώνες, που θα περάσουν γύρω από μας έναν έναν. Συλλογίσου με ποιόν τρόπο ο καθένας από τους αιώνες αυτούς έχει ανθίσει με τη βοήθεια της ακτινοβολίας που έχει δεχτεί από τον Ήλιο της Καθοδήγησης! Έχουν παράξει εκατομμύρια φωτισμένων καρπών όπως ο Αμπού Χανίφα (Abu Hanifa)^xxvi, ο Σιααφί (Shafi’i) ^xxvii, ο Αμπού Μπαγιαζίτ-ι Μπιστααμί (Abu Bayazid Bistami), ο Σσιαχ-ι Γκεϊλαανί (Shah Geylani), ο Σσιαχ-ι Νακσιμπέντ (Shah Naqshband), ο Ιμάμ-ι Γκαδααλί (Imam-ι Ghazzali), και ο Ιμάμ-ι Ραμπ`μπανί (Imam-ι Rabbani).

 

Αλλά αναβάλλοντας τις λεπτομέρειες των παρατηρήσεων μας έως κάποια άλλη φορά, οφείλουμε να απαγγέλλουμε μερικές ευχές για τον εκθέτη των θαυμάτων και αγωγέα της καθοδήγησης, οι οποίες μνημονεύουν κάποιον αριθμό των αναμφισβήτητων θαυμάτων Του:

 

عَلَى مَنْ اُنْزِلَ عَلَيْهِ الْفُرْقَانُ الْحَكِيمُ مِنَ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * مِنَ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ اَلْفُ اَلْفِ صَلاَةٍ وَ اَلْفُ اَلْفِ سَلاَمٍ بِعَدَدِ حَسَنَاتِ اُمَّتِهِ عَلَى مَنْ بَشَّرَ بِرِسَالَتِهِ التَّوْرَيةُ وَ اْلاِنْجِيلُ وَ الزَّبُورُ * وَ بَشَّرَ بِنُبُوَّتِهِ اْلاِرْهَاصَاتُ وَ هَوَاتِفُ الْجِنِّ وَ اَوْلِيَاءُ اْلاِنْسِ وَ كَوَاهِنُ الْبَشَرِ * وَ انْشَقَّ بِاِشَارَتِهِ الْقَمَرُ * سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ اَلْفُ اَلْفِ صَلاَةٍ وَ سَلاَمٍ بِعَدَدِ اَنْفَاسِ اُمَّتِهِ * عَلَى مَنْ جَائَتْ لِدَعْوَتِهِ الشَّجَرُ وَ نَزَلَ سُرْعَةً بِدُعَائِهِ الْمَطَرُ وَ اَظَلَّتْهُ الْغمَامَةُ مِنَ الْحَرِّ * وَ شَبَعَ مِنْ صَاعٍ مِنْ طَعَامِهِ مِاءَةٌ مِنَ الْبَشَرِ وَ نَبَعَ الْمَاءُ مِنْ بَيْنِ اَصَابِعِهِ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ كَالْكَوْثَرِ وَ اَنْطَقَ اللّهُ لَهُ الضَّبَّ وَ الظَّبْىَ وَ الْجِذْعَ وَ الذِّرَاعَ وَ الْجَمَلَ وَ الْجَبَلَ وَ الْحَجَرَ وَ الْمَدَرَ صَاحِبِ الْمِعْرَاجِ وَ مَازَاغَ الْبَصَرُ *

سَيِّدِنَا وَ شَفِيعِنَا مُحَمَّدٍ اَلْفُ اَلْفِ صَلاَةٍ وَ سَلاَمٍ بِعَدَدِ كُلِّ الْحُرُوفِ الْمُتَشَكِلَةِ فِى الْكَلِمَاتِ الْمُتَمَثِّلَةِ بِاِذْنِ الرَّحْمنِ فِى مَرَايَا تَمَوُّجَاتِ الْهَوَاءِ عِنْدَ قِرَائَةِ كُلِّ كَلِمَةٍ مِنَ الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ قَارِءٍ مِنْ اَوَّلِ النُّزُولِ اِلَى آخِرِ الزَّمَانِ وَاغْفِرْلَنَا وَارْحَمْنَا يَا اِلَهَنَا بِكُلِّ صَلاَةٍ مِنْهَا آمِينَ

 

Ας είναι ειρήνη ατελεύτητη και οι ευλογίες του Ραχμάν[24] και Ραχίμ[25] μαζί με τον αφέντη μας τον Μουχάμμεντ, ως προς τον αριθμό των καλών πράξεων της Ουμμας^xvii του, στον οποίο αποκαλύφθηκε το Πάνσοφο Κριτήριο της Αλήθειας και του Ψεύδους (Φουρκάν), από το Υψηλό Άρς^[26] του οποίου η Αγγελιοφορία προελέχθη από την Παλαιά Διαθήκη (Tevrat), την Καινή Διαθήκη (Incil), και τους Ψαλμούς (Zabur), και επιβεβαιώθηκε από παράξενα σημεία, τις φωνές των τζιν^liv, αγίους εκ του ανθρωπίνου γένους και προγνώστες, από την μία υπόδειξη Του στη  Σελήνης και την Διχοτόμηση της, τον αφέντη μας τον Μουχαμμέντ! Ας είναι η ειρήνη και οι ευλογίες μαζί του εκατομμύρια  και εκατομμύρια φορές, ως προς τον αριθμό των αναπνοών της Ουμμας^xvii του, με το νεύμα του οποίου μετακινήθηκε το δέντρο, στην προσευχή επάνω του οποίου η βροχή έπεσε γοργά, και τον οποίο το σύννεφο κάλυψε με τη σκιά του από τη ζέστη, ο οποίος χόρτασε εκατοντάδες άντρες με το φαγητό που ευλόγησε, ανάμεσα από τα δάχτυλα του οποίου έτρεξε νερό τρεις φορές σαν την πηγή του Καβθάρ (Kawthar)^lxvii, και προς τον οποίο ο Αλλάχ έκανε να μιλήσουν η σαύρα, η γαζέλα, ο λύκος, ο κορμός (του δέντρου), (το δηλητηριασμένο) πόδι της κατσίκας, η καμήλα, το βουνό, ο βράχος και ο σβώλος του πηλού, εκείνος ο κάτοχος του Μιράτς^xc και του οποίου το μάτι -απέναντι σε αυτό το μέγα θαύμα της συνάντησης του με τον Αλλάχ-   δεν ανοιγόκλεισε καν, ο αφέντης και ο μεσίτης μας ο Μουχαμμέντ! Εκατομμύρια  και εκατομμύρια φορές η ειρήνη και οι ευλογίες μαζί του, ως προς τον αριθμό των ψηφίων του Ιερού Κουρ`άν όπως (αυτά) διαμορφώνονται στις λέξεις του, που εκφράζονται με την άδεια του Ραχμάν[27] στους καθρέφτες των κυμάτων (που διαχέονται) στην ατμόσφαιρα, στην απαγγελία επάνω όλων των λέξεων του Ιερού Κουρ`άν από όλους τους απαγγελείς, από τότε που αποκαλύφθηκε αρχικά μέχρι τον έσχατο καιρό. Και να μας παρέχεις συγχώρηση και να μας ελεείς, Ω Αλλάχ, για την κάθε μια από τις ευλογίες αυτές. Αμήν.

 

 

[Έχω περιγράψει τα αποδεικτικά  στοιχεία της Προφητείας του Άχμεντ (Σ.Α.Ου)[28] τα οποία έχω υποδείξει εδώ εν συντομία σε μια Τουρκική πραγματεία που ονομάζεται Σιουά`ατι Μααριφέτουν Νεμπί (Suaat-i Marifeti’n-Nebi) και στη Δέκατη Ένατη Επιστολή (Τα Θαύματα του Άχμεντ (Σ.Α.Ου)[29]). Και εκεί, επίσης, δύο πτυχές της θαυματουργικότητα του Πάνσοφου Ιερού Κουρ`άν έχουν εν ολίγης μνημονευθεί. Πάλι, σε μιαν Τουρκική πραγματεία που αποκαλείται Λεμεάατ (Αναλαμπές) και στον Εικοστό Πέμπτο Λόγο (Η Θαυματουργικότητα του Ιερού Κουρ`άν) έχω εξηγήσει συνοπτικά σαράντα τρόπους με τους οποίους το Ιερό Κουρ`άν είναι ένα θαύμα, και έχω υποδείξει σαράντα πτυχές της θαυματουργικότητας του. Και από τις σαράντα αυτές πτυχές, έχω γράψει σε σαράντα σελίδες, μονάχα για τη ρητορική δεινότητα της διάταξης των λέξεων σε ένα Αραβικό ερμηνευτικό σχόλιο που ονομάζεται Ισσιαράατ-ουλ Ιατζιάαζ (Isharat al-i’jaz) -Σημεία της Θαυματουργικότητας. Εάν αισθάνεστε την ανάγκη, μπορείτε να ανατρέξετε στα τρία αυτά έργα.]

 

• ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Το Πάνσοφο Ιερό Κουρ`άν, το θησαυροφυλάκιο των θαυμάτων και το υπέρτατο θαύμα, αποδεικνύει την Προφητική Ιδιότητα του Άχμεντ (Σ.Α.Ου)[30] και την Ενότητα και Μοναδικότητα (Βαχντανιέτ[31]) τόσο κατηγορηματικά, που δεν αφήνει πίσω καμιά ανάγκη για περαιτέρω απόδειξη. Και θα δώσουμε τον ορισμό του, και θα υποδείξουμε μία ή δύο αναλαμπές της θαυματουργικότητας του, οι οποίες έχουν γίνει αιτία σχολιασμού.

 

Το Πάνσοφο Ιερό Κουρ`άν, το οποίο καθιστά σε μας γνωστό τον Ραμπ[32] μας, έχει ως εξής:

·        Είναι ο προαιώνιος διερμηνέας της μεγάλης βίβλου του σύμπαντος,

·        Ο ανιχνευτής των θησαυρών των Θείων Ονομάτων που κρύβονται μέσα στις σελίδες των ουρανών και της γης,

·        Το κλειδί στις αλήθειες που αποκρύπτονται κάτω από τις διαδοχικές αυτές σειρές γεγονότων (της ανθρωπότητας),

·        Το θησαυροφυλάκιο των δωρεών χάριτος του Ραχμάν[33] και οι Προαιώνιες προσφωνήσεις του Θείου Λόγου, που προβάλλουν από τον κόσμο του Αόρατου, πέρα από το πέπλο του Φαινομένου αυτού κόσμου,

·        Ο ήλιος, το θεμέλιο και το διάγραμμα του πνευματικού κόσμου του Ισλάμ,

·        και ο χάρτης των κόσμων του Υπερπέραν,

·        Ο σαφής ερμηνευτής, ευκρινές ομιλών στοιχείο, η λαμπρή παρουσίαση, το ευκρινές αποδεικτικό τεκμήριο και ο ρητός διερμηνέας της Θείας Ουσίας, των Θείων χαρακτηριστικών γνωρισμάτων και έργων,

·        Ο καθοδηγητής, η αληθής σοφία, ο ξεναγός και ο ηγέτης του κόσμου της ανθρωπότητας,

·        Επιπλέον, όχι μόνον είναι ένα βιβλίο σοφίας και νόμου,

·        αλλά και ένα βιβλίο προσευχής και λατρείας,

·        και ένα βιβλίο (Θείας) επιταγής και κλήσεων,

·        και μία βίβλος επίκλησης και Θείας γνώσεως,

·        και είναι (συγχρόνως) μια ιερή βιβλιοθήκη που προσφέρει βιβλία κατάλληλα για όλες τις πνευματικές ανάγκες της ανθρωπότητας και κατάλληλες επιστολές και δοκίμια προς το καθένα από τις οδούς όλων των αγίων και των τίμιων ανθρώπων, όλων των εξαγνισμένων και λόγιων, των οποίων οι οδοί και οι τριβή είναι όλες διαφορετικές.

 

Συλλογίσου τις αναλαμπές της θαυματουργικότητας που βρίσκονται στις επαναλήψεις του Κουρ’άν, οι οποίες εικάζονται πως είναι ένα σφάλμα: Εφόσον το Ιερό Κουρ`άν είναι μία βίβλος επίκλησης, όσο και ένα βιβλίο προσευχής, και συγχρόνως ένα βιβλίο (Θείων) κλήσεων, η επανάληψη σε αυτό είναι επιθυμητή, μάλιστα δε, είναι απαραίτητη και εξόχως πειστική. Δεν είναι έτσι όπως τα θύματα του σφάλματος φαντάζονται. Διότι το χαρακτηριστικό και ουσία της επίκλησης (του Ιερού Κουρ`άν) είναι η φώτιση μέσα από την επανάληψη. Και η ουσία της προσευχής είναι η ενδυνάμωση με τη βοήθεια της επανάληψης. Και η ουσία της (Θείας) επιταγής και των (Θείων) κλήσεων είναι η επικύρωση με τη βοήθεια της επανάληψης.

 

Εξάλλου, δεν είναι ο καθένας ικανός να διαβάζει πάντοτε ολόκληρο το Κουρ`άν, όμως μπορεί κατά κανόνα να διαβάζει μία Σούρα. Επομένως οι πιο σημαντικοί αντικειμενικοί σκοποί του Ιερού Κουρ`άν περιλαμβάνονται στις περισσότερες από τις μακροσκελέστερες Σούρες, ώστε  κάθε μια να είναι σαν με ένα μικρό Κουρ`άν. Δηλαδή, κατά τρόπον ώστε κανείς να μην στερηθεί, ορισμένοι από τους στόχους [που θέτει] όπως η Μοναδικότητα του Αλλάχ (Tevhid), η ανάσταση των νεκρών (Hashr), και η ιστορία του Μούσα (Μωυσή), έχουν επαναληφθεί.

 

Ακόμη, όπως οι σωματικές ανάγκες, (έτσι και) οι πνευματικές ανάγκες είναι ποίκιλες. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη μερικές από αυτές σε κάθε ανάσα, όπως το σώμα χρειάζεται αέρα, το πνεύμα χρειάζεται τη λέξη Χούου[34]. Μερικές τις έχει ανάγκη κάθε ώρα, όπως το اللَّه  بِسْم «Εις το Όνομα του Αλλάχ.» Και ούτω καθεξής. Αυτό σημαίνει ότι, η επανάληψη των εδαφίων προκύπτει από την επανάληψη της ανάγκης. Επομένος η επανάληψη γείνετε με σκοπό να καταδείξει την ανάγκη και να την αφυπνίσει και να την ενθαρρύνει, και για να διεγείρει την επιθυμία και την όρεξη (του ανθρώπου για αυτήν).

 

Εκτός αυτού, το Ιερό Κουρ`άν είναι ένας θεμελιωτής, είναι η βάση της Ξεκάθαρης Θρησκείας και το θεμέλιο του κόσμου του Ισλάμ. Άλλαξε τον ανθρώπινο κοινωνικό βίο και έδωσε την απάντηση στα επαναλαμβανόμενα ερωτήματα των διαφόρων κοινωνικών τάξεων. Η επανάληψη είναι απαραίτητη για κάποιο θεμελιωτή με σκοπό να εδραιώσει τα πράγματα. Η επανάληψη είναι απαραίτητη για να τα στηρίξει. Η επικύρωση, η επαλήθευση και η επανάληψη είναι απαραίτητες για να τους δώσουν έμφαση.

 

Επιπλέον, μιλάει για τέτοια μεγάλα ζητήματα και λεπτομερειακές αλήθειες ώστε οι πολυάριθμες επαναλήψεις είναι απαραίτητες με διαφορετικές μορφές με σκοπό να τα εδραιώσουν στις καρδιές όλων.

 

Παρόλα αυτά είναι φαινομενικά επαναλήψεις, αλλά στην πραγματικότητα κάθε εδάφιο έχει πολυάριθμα νοήματα, πολυάριθμα οφέλη, και πολλές όψεις και πνευματικά επίπεδα. Σε κάθε τμήμα (του βιβλίου) θίγονται με ένα διαφορετικό νόημα, για διάφορα οφέλη και σκοπούς.

 

Επίσης, το γεγονός ότι το Ιερό Κουρ`άν είναι αόριστο και λακωνικό σε ορισμένα θέματα που έχουν να κάνουν με το σύμπαν, είναι μια αναλαμπή θαυματουργικότητας για τον αντικειμενικό σκοπό της καθοδήγησης. Δε μπορεί να γίνει στόχος κριτικής και δεν είναι σφάλμα, όπως μερικοί άθεοι εικάζουν.

Εάν ρωτήσεις: «Για ποιο λόγο το Πάνσοφο Ιερό Κουρ`άν δεν αναφέρεται στα όντα με τον ίδιο τρόπο όπως η φιλοσοφία και η επιστήμη; Αφήνει κάποια θέματα σε συνοπτική μορφή, και σε μερικά αναφέρεται με τρόπο απλοϊκό και επιφανειακό, και εύκολος για την γενική αντίληψη,και δεν προσβάλλει το κοινό αίσθημα, και δεν κουράζει ούτε καταπονεί το μυαλό των απλών ανθρώπων. Γιατί αυτό;»

 

Εν είδη απάντησης λέμε: Η φιλοσοφία έχει παρεκκλίνει από την οδό της αλήθειας, γι’αυτό. Επιπλέον, έχετε φυσικά αντιληφθεί από τους προηγούμενους Λόγους και από αυτά που διδάσκουν, ότι το Πάνσοφο Ιερό Κουρ`άν μιλά για το σύμπαν με σκοπό να καταστήσει γνωστά τη Θεία Ουσία, τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Αλλάχ και τα Θεία Ονόματα (του Αλλάχ). Δηλαδή, ερμηνεύει τα νοήματα της βίβλου του σύμπαντος για να καταστήσει γνωστό τον Δημιουργό (Χάλικ) του. Αυτό σημαίνει ότι μελετά τα όντα, όχι για χάρη αυτών των ιδίων, αλλά χάριν του Δημιουργού τους. Επιπλέον απευθύνει το λόγο στους πάντες. Όμως η φιλοσοφία και η επιστήμη εξετάζουν τα όντα χάριν αυτών των ιδίων, και απευθύνονται ειδικά στους επιστήμονες. Στην περίπτωση όπου, μια που το Πάνσοφο Ιερό Κουρ`άν καθιστά τα όντα μαρτυρίες και αποδεικτικά μέσα, η μαρτυρία οφείλει να είναι ακροθιγής έτσι ώστε να γίνει γρήγορα κατανοητή στην γενική αντίληψη. Και μια που το Ιερό Κουρ`άν της Καθοδήγησης απευθύνεται προς όλες τις κοινωνικές τάξεις των ανθρώπων, οι απλοί άνθρωποι, οι οποίοι συγκροτούν την πλέον πολυάριθμη κοινωνική τάξη, βεβαίως χρειάζονται καθοδήγηση η οποία να είναι περιεκτική, με τα πράγματα που δεν είναι απαραίτητα να είναι ασαφή, και η οποία να προσεγγίζει τα περίπλοκα πράγματα με παρομοιώσεις. Και επίσης χρειάζονται μια καθοδήγηση η οποία δε μετατρέπει πράγματα τα οποία στην επιφανειακή τους όψη είναι ευνόητα, σε ανωφελή ή ακόμη σε επιβλαβή μορφή, μήπως τυχόν και γίνει η αιτία να πέσουν σε σφάλμα.

 

Για παράδειγμα, λέει για τον ήλιο: «Ο ήλιος είναι μια περιστρεφόμενη λυχνία ή ένας φανός.» Διότι δεν αναφέρεται στον ήλιο χάριν του ιδίου και της φύσης του, αλλά επειδή είναι ένα είδος κύριου μηχανισμού μιας τάξης και το κέντρο ενός συστήματος (του ηλιακού δηλαδή), και η τάξη και το σύστημα είναι καθρέφτες της δεξιοτεχνίας του Σανί [35].

Λέει:

وَاَلشَّمْسُ َتجْرِى

«Ο ήλιος περιστρέφεται» [36].

δηλαδή, ο ήλιος περιστρέφεται. Φέροντας κατά νου τους συστηματικούς τρόπους διάθεσης της Θείας Δύναμης στις εναλλαγές του χειμώνα και του καλοκαιριού, και στη μέρα και τη νύχτα με τη φράση, «ο ήλιος περιστρέφεται», κάνει κατανοητή την Μεγαλειότητα του Σανί [37]. Έτσι, οποιαδήποτε και αν είναι η πραγματικότητα της περιστροφής αυτής, δεν επηρεάζει αρνητικά την (συμπαντική) τάξη, η οποία είναι εξυφασμένη και τετηρημένη, και η οποία είναι ο αντικειμενικός σκοπός. Λέει επίσης,

وَجَعَلْنَا الشَّمْسَ سِرَاجًا

«Και έθεσε τον ήλιο ως μία λυχνία» [38]

Αναπαριστώντας με τη βοήθεια της λέξης «λυχνία» τον κόσμο με τη μορφή ενός παλατιού, και τα πράγματα μέσα σε αυτόν ως στολισμούς, αναγκαιότητες και εφόδια, ετοιμασμένα χάριν του ανθρώπου και των έμβιων όντων, και συνάγοντας πως ο ήλιος είναι ένα υπεξούσιο κηροπήγιο, καθιστά γνωστό το έλεος και τη δωρεά χάριτος του Δημιουργού (Χάλικ).

 

Τώρα πρόσεξε και δες, εκείνο το οποίο λέει αυτή η παιδαριώδης και πολυπράγμων φιλοσοφία: «Ο ήλιος είναι μία τεράστια, φλεγόμενη, υγρή μάζα. Γίνεται η αιτία οι πλανήτες οι οποίοι έχουν τιναχθεί μακριά απ’αυτόν με ορμή να περιστρέφονται γύρω του. Η μάζα του είναι ετούτη και η τάδε. Είναι αυτή, είναι εκείνη.» Δεν διαθέτουν στο πνεύμα, την ολοκλήρωση και την πληρότητα της αληθινής γνώσης, παρά μόνο ένα φόβο τρομερό και μιαν περιδεή απορία. Δεν αναφέρεται σε αυτόν όπως το Ιερό Κουρ`άν.

 

Μπορείτε από αυτά να καταλάβετε τη χρησιμότητα των περιεχομένων της φιλοσοφίας, η εσωτερική όψη της οποίας είναι κούφια και η εξωτερική, φανταχτερή. Γι’αυτό μην εξαπατάστε από την αστραφτερή εξωτερική της όψη και γίνεστε ασεβείς έναντι των πλέον θαυματουργικών αποκαλύψεων του Ιερού Κουρ`άν!

 

[ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Υπάρχουν Έξι Στάλες στο Δέκατο Τέταρτο Απόσταγμα στο Αραβικό Ρισαλέ-ι Νούρ. Και υπάρχουν ιδιαίτερα Έξι Σημεία στο Τέταρτο Απόσταγμα τα οποία ερμηνεύουν δεκαπέντε από τις σαράντα περίπου μορφές θαυματουργικότητας του Πάνσοφου Ιερού Κουρ`άν. Θεωρώντας τις αυτές πως είναι επαρκείς, έχουμε περιορίσει τη συζήτηση (μας) εδώ. Σαν το επιθυμείτε, ανατρέξετε σε αυτές, και θα ανακαλύψετε ένα θησαυροφυλάκιο θαυμάτων…]

 

اَللّهُمَّ اجْعَلِ الْقُرْآنَ شِفَاءً لَنَا مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ مُونِسًا لَنَا فِى حَيَاتِنَا وَ بَعْدَ مَوْتِنَا وَ فِى الدُّنْيَا قَرِينَا وَ فِى الْقَبْرِ مُونِسًا وَ فِى االْقِيَامَةِ شَفِيعًا وَ عَلَى الصِّرَاطِ نُورًا وَ مِنَ النَّارِ سِتْرًا وَ حِجَابًا وَ فِى الْجَنَّةِ رَفِيقًا وَ اِلَى الْخَيْرَاتِ كُلِّهَا دَلِيلاً وَ اِمَامًا وَ بِفَضْلِكَ وَ جُودِكَ وَ كَرَمِكَ وَ رَحْمَتِكَ يَا اَكْرَمَ اْلاَكْرَمِينَ وَ يَا اَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ آمِينَ  اَللَّهُمَّ صَلِّ وَ سَلِّمْ عَلَى مَنْ اُنْزِلَ عَلَيْهِ الْفُرْقَانُ الْحَكِيمُ وَ عَلَى آلِهِ وَ صَحْبِهِ اَجْمَعِينَ آمِينَ *

اَلْبَاقِى هُوَ الْباَقِى

Ω Αλλάχ! Κάνε να γίνει θεραπευτικό για χάρη μας το Ιερό Κουρ`άν, προς χάριν του συγγραφέα αυτού και των ομότιμων του, από κάθε νόσο. Και ένας σύντροφος σε εμάς και σε αυτούς, στη ζωή μας και μετά το θάνατο μας, και στον κόσμο αυτόν, και στο μνήμα, και στην Έσχατη Κρίση ένας μεσίτης, και επάνω στη γέφυρα του Σιράτ^xcvi ένα φως, και από το Πυρ (της Κολάσεως) ένας θώρακας και μια ασπίδα, και στον Παράδεισο ένας φίλος, και σε όλες τις καλές πράξεις ένας σύμβουλος και οδηγός, με τη βοήθεια της χάρης και της μεγαλοδωρίας  και της ευεργεσίας και του ελέους Σου, Ω Ραμπ[39] των Μεγαλόδωρων και Πλέον Ελεήμονα των Ελεημόνων! Αμήν.

Ω Αλλάχ! Να παρέχεις ειρήνη και ευλογίες προς εκείνον τον οποίον το Πάνσοφο Ιερό Κουρ`άν, το Διακρίνων μεταξύ Αλήθειας και Ψεύδους (Φουρκάν), απεκαλύφθη, και προς όλη του την Οικογένεια και τους Συντρόφους. Αμήν. Αμήν.

 

Σαΐντ Νούρσι

 ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ

ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ

ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ

ΜΕΡΟΣ ΕΒΔΟΜΟ

ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟ

ΜΕΡΟΣ ΕΝΑΤΟ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟ

ΜΕΡΟΣ ΕΝΔΕΚΑΤΟ

ΜΕΡΟΣ ΔΩΔΕΚΑΤΟ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ