ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ
ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ
Εις το Όνομα του Θεού, του Ελεήμονος, του Οικτίρμονος. Θα τους φανερώσουμε τα σημεία Μας στους απώτατους ορίζοντες και στους ίδιους τους εαυτούς τους, ώστε να τους γίνει ξεκάθαρο ότι αυτό [Το Κοράνι] είναι πράγματι η Αλήθεια. Μήπως δε σας είναι αρκετό ότι ο Συντηρητής σας είναι μάρτυρας σε όλα τα πράγματα; [1]
Ερώτηση: Θα θέλαμε μια σαφή εξήγηση των τρόπων που ο άνθρωπος και το σύμπαν, δηλαδή ο μικρόκοσμος και ο μακρόκοσμος, αποδεικνύουν απαραίτητη ύπαρξη και ενότητα του Θεού και στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα και λειτουργίες της κυριότητος του, τις οποίες υποδηλώνουν τα δύο μέρη του πιο πάνω εδαφίου. Επειδή οι άπιστοι το παρατράβηξαν, μας ρωτούν:
“ Για πόσο καιρό πρέπει να λέμε: ‘Είναι ισχυρός υπεράνω όλων των πραγμάτων,’ και να πρέπει να υψώνουμε τα χέρια μας ; ”
Απάντηση: Οι τριάντα τρεις Λόγοι που γράφησαν έχουν τη μορφή τριάντα τριών σταγόνων από τον ωκεανό του εδαφίου αυτού και από τις θάλασσες της αλήθειας που ξεχύνονται μέσα από αυτό. Αν τις παρατηρήσετε, θα βρείτε την απάντηση σας. Ότι λέμε τώρα είναι μοναχά μια νύξη που τρόπον τινά συγκρίνεται με το πιτσίλισμα μιας μόνο σταγόνας από τον ωκεανό.
Για παράδειγμα, αν κάποιος θαυματό-τεχνουργός θελήσει να κτίσει ένα έξοχο παλάτι, τοποθετεί πρώτα απ ’όλα τα θεμέλια με τρόπο μυαλωμένο και συμμετρικό, και τα οργανώνει κατά τρόπο κατάλληλο προς το μελλοντικό τους σκοπό και αναμενόμενο αποτέλεσμα. Στη συνέχεια τα χωρίζει με δεξιοτεχνία σε τμήματα και διαμερίσματα. Μετά, τακτοποιεί και ρυθμίζει τα διαμερίσματα και τα διακοσμεί με ταπετσαρίες, έπειτα τα φωτοδοτεί με ηλεκτρικά φώτα. Κατόπιν, για να ανακαινίσει τα κατασκευασμένα με ευφυή τρόπο έργα του και τη φυσιογνωμία τους, σε εκείνο το θαυμάσιο και στολισμένο παλάτι, φτιάχνει καινούργιες δημιουργίες και νέες αλλαγές και μετατροπές σε κάθε του όροφο. Και μετά εγκαθιστά από ένα τηλέφωνο σε κάθε διαμέρισμα που συνδέεται με το δικό του τόπο διαμονής, και ανοίγει ένα παράθυρο από το κάθε ένα διαμέρισμα, έτσι ώστε να μπορούν να βλέπουν στο δικό του.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, “Και ο Θεός είναι η Ύψιστη Παραβολή”[2], ο Απαράμιλλος Δημιουργός ο Οποίος κατονομάζεται με χίλια και ένα ιερά Ονόματα όπως Πανένδοξος Πλαστουργός, Πάνσοφος Άρχοντας, Αδέκαστος Κριτής, Δημιουργός του παλατιού της οικουμένης και δέντρου του Κόσμου, που συγκροτεί το μακρόκοσμο.
Έβαλε τα θεμέλια του παλατιού, του δέντρου, σε έξι μέρες με τη βοήθεια των αρχών της σοφίας και των νόμων της προ-αιώνιας γνώσης Του. Στη συνέχεια το διαχώρισε και το διαμόρφωσε σε ανώτερα και κατώτερα επίπεδα και τμήματα με τη βοήθεια των αρχών της Θείας Αιτιότητας και Προσταγής. Μετά, στόλισε τα πάντα, τον κάθε κόσμο, με ανάλογο τρόπο, όπως τους ουρανούς με τα άστρα και τη γη με τα άνθη. Κατόπιν απεκάλυψε και αποσαφήνισε τα Ονόματα Του μέσα στο πεδίο αυτών των παγκόσμιων νόμων και γενικών αρχών. Και μετά, με τρόπο ξεχωριστό, έστειλε προς βοήθεια των ατόμων που παραπονιούνταν κατά των περιορισμών των παγκοσμίων αυτών νόμων τα Ονόματα Του ως Πλέον Ελεήμων και Πανοικτίρμων. Δηλαδή, μέσα στο πλαίσιο αυτών των γενικών και παγκόσμιων αρχών παρέχει ιδιαίτερη εύνοια, ειδική συμπαράσταση, ξεχωριστές αποκαλύψεις, έτσι ώστε τα πάντα να μπορούν να ζητούν τη βοήθεια Του και να στηρίζονται πάντοτε σε Αυτόν για κάθε ανάγκη. Έπειτα, μέσα από κάθε ένα διαμέρισμα, κάθε επίπεδο, κάθε ένα κόσμο, κάθε μια σφαίρα ύπαρξης, κάθε άτομο, μέσα από κάθε τι, διάνοιξε παράθυρα με τα οποία θα μας φανέρωνε τον Εαυτό Του, δηλαδή θα μας φανέρωνε την ύπαρξη και ενοτητά Του. Άφησε από ένα τηλέφωνο σε κάθε καρδιά.
Προς το παρόν δε θα επιχειρήσουμε να συζητήσουμε για αυτά τα αναρίθμητα παράθυρα, πράγμα το οποίο είναι έτσι κι αλλιώς πέρα από τις δυνάμεις μας. Αποδίδοντάς τα στην περικλείουσα τους πάντες και τα πάντα γνώση του Θεού, θα υποδείξουμε μόνο, με τρόπο σαφή και συνοπτικό τριάντα τρία Παράθυρα _ μια που αντιστοιχούν στον ευλογημένο αριθμό των τεσμπιχάτ “tesbihat” που διαδέχονται τις υποχρεωτικές προσευχές. Για μια λεπτομερέστερη εξήγηση των πιο πάνω, που συνιστούν την Τριακοστή τρίτη Επιστολή και Τριακοστό τρίτο Λόγο και αποτελούνται από απαυγάσματα εξ εδαφίων του Ιερού Κορανίου, παραπέμπουμε τους αναγνώστες σε όσα αναφέρονται στους υπόλοιπους ‘Λόγους ’
Πρώτο Παράθυρο
Αν προσέξουμε, αντιλαμβανόμαστε ότι όλα τα πράγματα και ιδίως οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν πολυάριθμες διαφορετικές ανάγκες και πολυάριθμες διαφορετικές απαιτήσεις. Και αυτές οι απαιτήσεις και ανάγκες παρέχονται σε αυτά στην κατάλληλη ώρα, με απροσδόκητους τρόπους, από μέρη που δε γνωρίζουν και που δε μπορούν να φθάσουν με τις δικές τους δυνάμεις۰έρχεται σε αυτά η αρωγή. Αλλά η δύναμη αυτών των δύστυχων όντων είναι ανεπαρκής ακόμη και για τα μικρότερα από αυτά τα ατελείωτα πράγματα που επιθυμούν۰δε μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους. Σκεφθείτε τον εαυτό σας: πόσα πράγματα έχετε ανάγκη που οι δυνάμεις σας δε μπορούν να φθάσουν, όπως για παράδειγμα οι εξωτερικές και εσωτερικές σας αισθήσεις και οι ανάγκες τους; Συγκρίνετε όλους τους άλλους ζωντανούς οργανισμούς με τον εαυτό σας. Κοιτάξτε۰ όπως ακριβώς ο καθένας τους χωριστά δίνει μαρτυρία στην Απαραίτητη Ύπαρξη και καταδεικνύει στην ενότητα Του, έτσι και στην ολοτητά τους φανερώνουν στον κοινό νου τον Ένα Απαραιτήτως Υπάρχων Θεό πίσω από το πέπλο του Αόρατου, του Ενός και Μόνου Θεού της Ενότητος ανάμεσα σε τίτλους όπως Πλέον Γενναιόδωρος, Πανοικτίρμονας, Σιτονόμος και Κελευστής.
Ω αδαή αρνησίθεε και έκλυτε άφρονα! Με τι άλλο μπορείς να ερμηνεύσεις αυτή τη σοφή, νοήμονα, ευεργετική δρστηριότητα; Με κωφή φύση; Με τυφλή δύναμη; Με παράλογη συγκυρία; Μπορείς να την ερμηνεύσεις μέσα από ανίσχυρα, άψυχα αίτια;
Δεύτερο Παράθυρο
Ενόσο ζουν και υπάρχουν αυτοτελώς, τα πράγματα βρίσκονται σε μια αβέβαιη, περιπεπλεγμένη και ακανόνιστη μορφή ανάμεσα σε αναρίθμητες πιθανές καταστάσεις, ξαφνικά,τους παραχωρείται στο μέγιστο δυνατό βαθμό μια λειτουργική και σοφή όψη ατομικότητος. Για παράδειγμα κάθε ανθρώπινο ον έχει στο πρόσωπο του χαρακτηριστικά τα οποία το διαφοροποιούν από όλους τους συνανθρώπους του, και είναι προικισμένο πέρα για πέρα με σοφία χαρακτηριζόμενη από εξωτερικές και εσωτερικές αισθήσεις. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι το εν λόγω πρόσωπο είναι μια έξοχη βούλα της Θείας Ενάδας. Και όπως ακριβώς κάθε πρόσωπο δίνει μαρτυρία στην ύπαρξη ενός Πάνσοφου Πλαστουργού και καταδεικνύει στην υπαρξή Του, με αυτόν επίσης τον τρόπο και η βούλα την οποία όλα τα πρόσωπα φέρουν στο συνολό τους, φανερώνει στο όμμα του νου ότι όλα τα πράγματα είναι μια σφραγίδα που προσιδιάζει στο Δημιουργό τους.
Ω αρνητά! Σε ποιό εργαστήρι μπορείς να αποδώσεις αυτές τις βούλες οι οποίες με κανένα τρόπο δε μπορούν να πλαστογραφηθούν, αλλά και τη βούλα της Αιώνιας Δέησης η οποία βρίσκεται στην ολότητα (των όντων);
Τρίτο Παράθυρο
Η στρατιά όλων των ποικιλόμορφων ειδών ζώων και φυτών στο πρόσωπο της γης, αποτελείται από τετρακόσιες χιλιάδες διαφορετικές ομάδες.[3] Η ζωή τους ρυθμίζεται και αυξάνεται με τέλεια ισορροπία και τάξη, με τη βοήθεια των μέσων συντήρησης τους, των ‘πιστοποιητικών’ (της διαφοράς που έχει το καθένα από τα άλλα), των όπλων, των περιβολών, των εντολών (που τους έχουν δοθεί) και των μεθόδων αποστράτευσής τους (από τον αγώνα της επιβίωσης), που είναι διαφορετικά σε καθένα από αυτά χωρίς να παραλείπεται τίποτα και χωρίς κανένα τους να συγχέεται, είναι μια βούλα του Ενός και μόνου Θεού της Ενότητος, λαμπρή όσο ο ήλιος η οποία με κανένα τρόπο δε μπορεί να αμφισβητηθεί. Ποιος άλλος πλην του Ενός κατέχοντος απέραντη δύναμη, γνώση που περικλείει τους πάντες και τα πάντα και άπειρη σοφία, θα μπορούσε να έχει κάποιο ρόλο στη διαχείριση αυτή, η οποία είναι θαυμαστή σε ύψιστο βαθμό; Διότι, αν κάποιος ο οποίος δε μπορεί να διαχειριστεί και να θρέψει μαζί όλα αυτά τα είδη και τα έθνη, που βρίσκονται το ένα μέσα στο άλλο, παρέμβει σε ένα από αυτά, θα τα καταδικάσει όλα σε αταξία. Απεναντίας σύμφωνα με την έννοια του εδαφίου,
“ Επομένως στρέψε πάλι την όραση σου σε βάθος, διακρίνεις κανένα ψεγάδι; ”[4]
δεν υπάρχει καμιά ένδειξη σύγχυσης. Πράγμα που σημαίνει ότι ούτε ένα ανθρώπινο δάκτυλο μπορεί να επέμβει.
Τέταρτο Παράθυρο
Πρόκειται για τη δυνατότητα αποδοχής των παρακλήσεων που εκφράζεται δια μέσου της ‘γλώσσας’ της υπνώττουσας ικανότητος (που ενέχουν) όλοι οι σπόροι, και δια μέσου της ‘γλώσσας’της ενστικτώδους ανάγκης όλων των ζώων, και δια μέσου της ‘γλώσσας’της κρίσιμης κατάστασης που βρίσκονται οι απελπισμένοι.
Ναι, όπως ακριβώς όλες αυτές οι αναρίθμητες ικεσίες γίνονται επαγρύπνως αποδεκτές και ανταπαντώνται, έτσι ακριβώς ως ένα μεγάλο σημείο μαρτυρούν και καταδεικνύουν αυταπόδεικτα στην ολοτητά τους έναν Πανοικτίρμονα και Γενναιόδωρο Δημιουργό, τον Απαντητή της Προσευχής.
Πέμπτο Παράθυρο
Παρατηρούμε ότι τα πράγματα και ιδιαίτερα τα έμβια όντα έρχονται στη ζωή εντελώς ξαφνικά, στιγμιαία. Αλλά, ενώ τα πράγματα που εμφανίζονται ξαφνικά από σκέτη ύλη θα έπρεπε να είναι απλά, άμορφα και άτεχνα, πλάθονται με τέτοια αριστοτεχνία και ομορφιά που απαιτεί μεγάλη δεξιοτεχνία, είναι στολισμένα με φίλεργα ποικίλματα που απαιτούν πολύ χρόνο και διακοσμημένα με θαυμαστά καλλιτεχνήματα που απαιτούν πολλά εργαλεία. Έτσι, όπως ακριβώς το καθένα από αυτά τα στιγμιαία, θαυμαστά καλλιτεχνήματα και υπέροχους συνδιασμούς μαρτυρεί στην απαραίτητη ύπαρξη ενός Πάνσοφου Δημιουργού και στην ενότητα της κυριότητος Του, ακριβώς έτσι μας φανερώνουν με τον πιο λαμπρό τρόπο έναν απείρως Δυνατό, απείρως Σοφό Απαραιτήτως Υπάρχων Ένα Θεό.
Τώρα λοιπόν, ω αποσβολωμένε αρνητά! Πώς μπορείς να ερμηνεύσεις τα πιο πάνω; Με ‘φύση’, η οποία είναι ανεπίγνωστη, ανίσχυρη και αδαής όπως εσύ; Ή θέλεις να πράξεις ένα πελώριο σφάλμα και να αποκαλέσεις αυτόν τον Πανάγιο Πλαστουργό‘φύση’ και με πρόφαση της ονομασίας Του αυτής, να αποδώσεις τα θαύματα της δύναμης Του σε αυτή και να διαπράξεις ένα αδύνατο πράγμα καθιστώντας το χίλιες φορές ακόμη πιο βαρύ;
Από τη δημιουργία των ουρανών και της γης και της εναλλαγής της νύκτας με τη μέρα και των καραβιών που ταξιδεύουν εν μέσω των θαλασσών προς όφελος των ανθρώπων, και από εκείνο το οποίο Θεός στέλνει από τον ουρανό ως βροχή και με αυτό επαναφέρει στη ζωή τη γη μετά το θάνατο της και ανασταίνει μέσα της κάθε είδος ζωντανής ύπαρξης, και από την περιφορά των ανέμων και των νεφέλων καθυπεταγμένων μεταξύ των ουρανών και της γης, υπάρχουν σημεία για ένα λαό που σκέφτεται.[5]
Το εδάφιο αυτό επισημαίνει τόσο τη Θεία ύπαρξη και ενότητα, και διαμορφώνει ένα πραγματικά μεγάλο παράθυρο που φανερώνει ένα Σπουδαιότατο Όνομα. Η ουσία του εδαφίου είναι η εξής: Όλοι οι κόσμοι στα ανώτερα και τα κατώτερα επίπεδα του σύμπαντος φανερώνουν μαζί με όλες τις διαφορετικές γλώσσες ένα και μόνο αποτέλεσμα, δηλαδή την κυριότητα ενός και μόνου Πάνσοφου Πλαστουργού. Το πράγμα έχει ως ακολούθως:
Όπως ακριβώς στους ουρανούς _ και η αστρονομία ακόμη το παραδέχεται _ οι σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό εύρυθμες κινήσεις (στο σύμπαν) χάριν των εξαιρετικά μεγάλης διάρκειας αποτελεσμάτων φανερώνουν την ύπαρξη,ενότητα και απόλυτη κυριότητα του Ενός Παντοδύναμου Θεού της Δόξης, έτσι και στη γη _ και η γεωγραφία ακόμη μαρτυρεί σε αυτό και το αναγνωρίζει _ οι πλέον συστηματικές αλλαγές, όπως αυτές των εποχών του έτους, χάριν των πλέον διεξοδικών ωφελημάτων, φανερώνουν την ύπαρξη, ενότητα και απόλυτη κυριότητα του ίδιου Ενός Παντοδύναμου Θεού της Δόξης.
Επίσης, όπως ακριβώς τους εδόθησαν τα μέσα για τη συντηρησή τους με απεριόριστο έλεος, και περιεβλήθησαν με διάφορες μορφές με απόλυτη σοφία, και κοσμήθηκαν με όλα τα είδη των αισθήσεων με τη βοήθεια της απόλυτης κυριότητος, καθένα από όλα τα ζώα στη στεριά και τη θάλασσα, εκ νέου μαρτυρεί στην ύπαρξη του Ενός Παντοδύναμου Θεού της Δόξης και ενδεικνύει στην ενοτητά Του, έτσι ακριβώς και στην ολοτητά τους φανερώνουν σε υπερμεγέθη κλίμακα την τρομακτικότητα της Θείας Του Κεφαλής και την τελειότητα της κυριοτητός Του. Με αυτόν επίσης τον τρόπο, όπως ακριβώς καθένα από τα ταξιθετημένα φυτά στους κήπους, και τα περίτεχνα διακοσμημένα άνθη που τα φυτά επιδεικνύουν, και οι σύμμετροι καρποί που τα άνθη επιδεικνύουν, και τα εξωραϊσμένα ποικίλματα που οι καρποί επιδεικνύουν, μαρτυρούν στην ύπαρξη του Πάνσοφου Πλαστουργού και καταδεικνύουν στην ενοτητά Του, έτσι ακριβώς στην ολοτητά τους φανερώνουν με τον πιο λαμπρό τρόπο την ωραιότητα του ελέους Του και την τελειότητα της κυριοτητός Του.
Ακόμη, όπως ακριβώς οι σταγόνες της βροχής σταλμένες από τα σύννεφα στον ουρανό φορτισμένες με καθήκοντα χάριν πολυτίμων παραδειγμάτων σοφίας και επιδιώξεων και αναπόφευκτων ωφελημάτων και αποτελεσμάτων, αποδεικνύουν ως προς τον αριθμό των σταγόνων τους την απαραίτητη ύπαρξη και ενότητα και απόλυτη κυριότητα του Πάνσοφου Πλαστουργού,με αυτόν επίσης τον τρόπο, όλα τα βουνά στη γη και η συσσώρευση σε αυτά των ορυκτών με όλες τις ξεχωριστές τους ιδιότητες χάριν πολυάριθμων ξεχωριστών ωφελημάτων φανερώνουν με τη δύναμη και σταθερότητα ενός βουνού την ύπαρξη και ενότητα του Πάνσοφου Πλαστουργού και την τελειότητα της κυριότητος Του.
Επιπλέον, όπως ακριβώς καλλωπίζονται με πολυάριθμες ποικιλίες ταξιθετημένων λουλουδιών,οι μικροί λόφοι στους κάμπους και ανάμεσα στα βουνά, καθένας μαρτυρεί στην απαραίτητη ύπαρξη ενός Πάνσοφου Πλαστουργού και καταδεικνύει στην ενοτητά Του, και όλοι μαζί φανερώνουν τη μεγαλειότητα της ανώτατης Του εξουσίας και την τελειότητα της κυριοτητός Του, έτσι ακριβώς η μεγάλη ποικιλία των τακτοποιημένων σχημάτων όλων των φύλλων των γρασιδιών και δέντρων, και όλα τους τα ανόμοια στάδια και καταστάσεις εξέλιξης και οι εναρμονισμένες και εκστατικές κινήσεις, για άλλη μια φορά φανερώνουν την απαραίτητη ύπαρξη και ενότητα και απόλυτη κυριότητα του Πάνσοφου Πλαστουργού.
Ακόμη, όπως ακριβώς η φυσιολογική ανάπτυξη όλων των ζωντανών οργανισμών κατά την εποχή της εξέλιξης τους και με τον καθένα να εφοδιάζεται με όλα τα είδη οργάνων και να κατευθύνονται συνειδητά προς πολυάριθμους διαφορετικούς καρπούς, για άλλη μια φορά μαρτυρεί στην απαραίτητη ύπαρξη του Πάνσοφου Πλαστουργού και ενδεικνύει στην ενοτητά Του, και στην ολοτητά τους φανερώνουν σε μια πραγματικά υπερμεγέθη κλίμακα, την περικλείουσα τους πάντες και τα πάντα δυναμή Του, και την περιβάλλουσα τους πάντες και τα πάντα σοφία Του, και την ωραιότητα της δεξιοτεχνίας Του, και την τελειότητα της κυριότητος Του, με αυτόν επίσης τον τρόπο οι ψυχές και οι ζωές που ευρίσκονται σε όλα τα σώματα των ζώων, και εξοπλίζονται με τον πλέον συστηματικό τρόπο με πολυάριθμα είδη συστημάτων και φυσικών ικανοτήτων, και αποστέλλονται σε πολυάριθμα διαφορετικά θελήματα με τέλεια σοφία, μαρτυρούν, ως προς τον αριθμό των ζώων, μάλιστα δε, ως προς τον αριθμό των φυσικών τους ικανοτήτων, στην απαραίτητη ύπαρξη του Πάνσοφου Πλαστουργού και καταδεικνύουν στην ενοτητά Του. Και στην ολοτητά τους φανερώνουν με τον πιο λαμπρό τρόπο την ωραιότητα του ελέους Του και την τελειότητα της κυριοτητός Του.
Επίσης, όπως ακριβώς οι πηγές έμνευσης από τον Αόρατο μεταλαμπαδεύτηκαν σε όλες τις καρδιές, οι οποίες γνωστοποιούν στον άνθρωπο κάθε είδος επιστήμης και γνώσης και αλήθειας και διδάσκουν στα ζώα πώς να εξασφαλίσουν τις ανάγκες τους, γνωστοποιούν την ύπαρξη ενός Πανοικτίρμονος Συντηρητού και καταδεικνύουν στην κυριοτητά Του, έτσι ακριβώς οι εξωτερικές και εσωτερικές τους αισθήσεις, οι οποίες σαν ηλιακτίδες σταχυολογούν άϋλα άνθη από τον κήπο του σύμπαντος, αποτελούν όλες τους κλειδιά σε διαφορετικούς κόσμους, αποδεικνύουν ξεκάθαρα όσο ο ήλιος την απαραίτητη ύπαρξη, ενότητα, ενάδα και απόλυτη κυριότητα του Πάνσοφου Πλαστουργού, Παντογνώστη Δημιουργού, Παντογενναιόδωρου Τροφοδότου.
Έτσι, από τα δώδεκα παράθυρα, τις δώδεκα όψεις που αναφέρονται εδώ, ένα θεόρατο παράθυρο ανοίγεται που φανερώνει με μια δωδεκάχρωμη λάμψη αληθείας την ενάδα, ενότητα και απόλυτη κυριότητα Θεού του Παντοκράτορος.
Ω δύστυχε αρνητά! Με τι μπορείς να φράξεις αυτό το παράθυρο που είναι τόσο αχανές όσο η σφαίρα της γης, μάλιστα δε, όσο η ετήσια τροχιά της; Και με τι μπορείς να σβήσεις αυτή την πηγή φωτός που λάμπει σαν τον ήλιο; Πίσω απο ποιο πέπλο αφροσύνης μπορείς να την κρύψεις;
Η απόλυτη τάξη των έργων τέχνης που είναι σκορπισμένα σε ολόκληρο το πρόσωπο του σύμπαντος, και η τέλεια τους συμμετρία και ισορροπία, και η τελειότητα του καλλωπισμού τους, και η ευχέρεια στη δημιουργία τους, και η ομοιότητα που έχουν το ένα με το άλλο, και η εμφανισή τους ως μίας και μόνης φύσης αποδεικνύουν σε υπερμεγέθη κλίμακα την απαραίτητη ύπαρξη και απόλυτη κυριότητα και ενότητα ενός Πάνσοφου Πλαστουργού.
Επιπλέον, όπως ακριβώς η δημιουργία αναρίθμητων, διαφορετικών, λειτουργικών, πολύπλοκων όντων από άψυχα και αμιγή στοιχεία της φύσης μαρτυρεί, ως προς τον αριθμό των πολυσύνθετων αυτών όντων, στην απαραίτητη ύπαρξη του Πάνσοφου Πλαστουργού και καταδεικνύει στην ενοτητά Του, έτσι ακριβώς στην ολοτητά τους τα όντα αυτά αποδεικνύουν με πραγματικά λαμπρό τρόπο την ενοτητά Του και την τελειότητα της δυναμής Του.
Επομένως ο ανώτατος βαθμός διαχωρισμού και διαφοροποίησης των όντων καθώς ανανεώνονται, για όσο διάστημα συναρμολογούνται και διαλύονται _ δηλαδή, κατά τη διάρκεια της διεργασίας αυτής που αποκαλείται σύνθεση των όντων _ εν μέσω του υψίστου βαθμού συμμείξεως και συγχύσεως, για παράδειγμα ο διαχωρισμός των βλαστών και η ανάπτυξη των σπόρων και των ριζών, χωρίς με κανένα τρόπο να συγχέονται παρόλο που είναι όλα τους ανακατεμένα, και οι ανάμικτες ουσίες που εισχωρούν στα δέντρα κατανέμονται αναμεταξύ των φύλλων, των ανθών και των καρπών, και οι θρεπτικές ουσίες που εισέρχονται στον κορμό με ανάμικτη μορφή διαφοροποιούνται και ξεχωρίζονται με απόλυτη σοφία και απόλυτη αρμονία για τα κύτταρα του κορμού _ άλλη μια φορά αποδεικνύουν την απαραίτητη ύπαρξη και απόλυτη δύναμη και ενότητα του Ενός Απόλυτα Σοφού Θεού, του Ενός Απόλυτα Δυνατού Θεού.
Τότε λοιπόν η κατασκευή του σύμπαντος από μικροσκοπικά μόρια σε ένα απέραντο, αχανές, αρόσιμο πεδίο και κάθε στιγμιαία σπορά και θερισμός του και η απόκτηση των νέων εσοδειών από διαφορετικούς κόσμους του σύμπαντος αυτού, και αυτά τα άψυχα, ανίσχυρα, αδαή μόρια κατασκευασμένα για να εκτελούν αναρίθμητα συστηματικά καθήκοντα όσο πιο συνειδητά, σοφά και επιδέξια _ το γεγονός αυτό εκ νέου φανερώνει την απαραίτητη ύπαρξη του Ενός Παντοδύναμου Θεού της Δόξης και Πλαστουργού της Τελειότητος, και την απολυτή Του δύναμη και το μεγαλείο της ανωτατής Του εξουσίας και την ενοτητά Του και την τελειότητα της κυριοτητός Του.
Έτσι, με τη βοήθεια των τεσσάρων αυτών οδών ένα πλατύ παράθυρο ανοίγεται προ της γνώσεως του Θεού۰ απευθυνόμενο προς τις διανοητικές ικανότητες του ανθρώπου φανερώνει τον Πάνσοφο Πλαστουργό σε μεγάλη κλίμακα.
Τώρα, σε εσένα μιλάω δυστυχή άφρονα! Αν δε θες να Τον συναντήσεις και να διδαχθείς από Αυτόν με αυτόν τον τρόπο, απέβαλε απο πάνω σου τη λογική۰ γίνε ζώο και κατ’αυτόν τον τρόπο σώσου!
Η μαρτυρία όλων των προφητών (Η ειρήνη του Θεού μαζί τους), οι οποίοι ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος διέθεταν διαυγές πνεύμα, βασιζομένη στα προφανή και έκδηλα θαυματά τους۰και η μαρτυρία όλων των αγίων, που με τις φωτεινές τους καρδιές γίνονται οι πνευματικοί πόλοι της ανθρωπότητος, βασιζομένη στη Θεία φώτιση και θαυματουργικότητά τους۰ και η μαρτυρία όλων των εξαγνισμένων λογίων, που διαθέτουν φωτεινά μυαλά βασιζομένη στις έρευνες και τις επιβεβαιώσεις τους _ η μαρτυρία όλων αυτών στην απαραίτητη ύπαρξη, ενότητα και απόλυτη κυριότητα του Ενός και Μόνου Θεού της Ενότητος, της Απαραίτητης Ύπαρξης, του Δημιουργού Όλων των Πραγμάτων έχει τη μορφή ενός πραγματικά θεόρατου και φωτόλουστου παραθύρου.
Ω αξιοθρήνητε εσύ αρνητά! Σε ποιόν δίνεις εμπιστοσύνη ώστε να μην τα παρατηρείς αυτά; Ή μήπως κλείνοντας τα μάτια κατά τη διάρκεια της μέρας φαντάζεσαι τον κόσμο βυθισμένο στη νύκτα;
Το οικουμενικό εργαστήρι στον Κόσμο αυταπόδεικτα αποδεικνύει ένα Απόλυτο Αντικείμενο Λατρείας. Ναι, η απόλυτη υπακοή όλων των αγγέλων και πνευματικών όντων, _ η οποία εδραιώνεται από τη μαρτυρία όσων έχουν διεισδύσει στον κόσμο των πνευμάτων και την εσωτερική διάσταση των πραγμάτων και έχουν συναντηθεί με τους αγγέλους και τα πνευματικά όντα _ και όλων των έμβιων όντων που αυταπόδεικτα εκτελούν τα καθήκοντα τους με απόλυτη τάξη και λατρευτικό τρόπο, και όλα τα άψυχα όντα που αυταπόδεικτα εκτελούν τα καθήκοντα τους με απόλυτη υπακοή και λατρευτικό τρόπο, όλα αποδεικνύουν την απαραίτητη ύπαρξη και ενότητα ενός Αληθινού Αντικειμένου Λατρείας.
Γι’αυτό επίσης η αληθινή γνώση του “γνωρίζειν” η οποία κατέχει τη δύναμη γενικής επιδοκιμασίας, και των προσοδοφόρων ευχαριστιών όλων όσων προσφέρουν ευχαριστίες, και τον απαστράπτοντα δοξασμό όλων όσων απαγγέλλουν τα Ονόματα του Θεού, και τα επαυξάνοντα τη γενναιοδωρία (του Θεού) εγκώμια όλων όσων απαγγέλλουν τους αίνους του Θεού, και όλες τις έκδηλες αποδείξεις και περιγραφές της Θείας ενότητος όλων όσων Την ομολογούν, και την αληθινή αγάπη και έρωτα όλων των αγαπώντων το Θεό, και την αληθινή θέληση και λαχτάρα όσων Τον επιζητούν, και την ειλικρινή αναζήτηση και μετάνοια όλων όσων στρέφονται σε Αυτόν, _ όλα αυτά αποδεικνύουν την απαραίτητη ύπαρξη και απόλυτη κυριότητα και ενότητα του Προαιώνιου εκείνου Ενός Παντολάτρευτου Θεού, του Ενός Θεού ο οποίος είναι Εγνωσμένος, Μνημονευόμενος, Ευγνωμονούμενος, Εξυμνούμενος, Ένας, Αγαπημένος, Επιθυμητός και Επιζητούμενος.
Γι’αυτό επίσης όλη η ευπρόσδεκτη από (το Θεό) λατρεία των τελειοποιημένων ανθρωπίνων όντων και η πνευματική ακτινοβολία και οι ικεσίες, τα οράματα και οι Θείες εμπνεύσεις που απορρέουν από την ευπροσδεκτή τους λατρεία, εκ νέου αποδεικνύει την απαραίτητη ύπαρξη και ενότητα και απόλυτη κυριότητα του Αιωνίου εκείνου Όντος, του Παντοτινού Αντικειμένου Λατρείας. Έτσι, αυτές οι τρεις πλευρές του ζητήματος ανοίγουν ένα αχανές, φωτόδοτο παράθυρο προ της Θείας ενότητος.
Και στέλνει νερό από τον ουρανό και παράγει με αυτό καρπούς για χάρη της συντηρησής σας۰ και σε εσάς έχει καταστήσει υπεξούσια τα πλοία, για να διαπλέουν τη θάλασσα σύμφωνα με την εντολή του۰ και σε εσάς έχει καταστήσει υπεξούσια τα ποτάμια۰ και σε εσάς έχει καταστήσει υπεξούσια τον ήλιο και το φεγγάρι, που αμφότερα ακολουθούν επιμελώς την πορεία τους۰ και σε εσάς έχει καταστήσει υπεξούσια τη νύκτα και τη μέρα. Και σας δίνει από όλα όσα Τον παρακαλείτε.Αλλά αν υπολογίσετε τις δωρεές του Θεού, δε θα μπορέσετε ποτέ σας να τις αριθμήσετε.[6]
Η αλληλοβοήθεια και συνεργασία των όντων στο σύμπαν και το γεγονός ότι επηρεάζει το ένα το άλλο, φανερώνουν ότι όλα τα όντα αυξάνονται από ένα και μόνο Σιτονόμο, οργανώνονται από ένα και μόνο Διευθυντή, βρίσκονται κάτω από τη δικαιοδοσία ενός και μόνου Κελευστού, είναι υπηρέτες ενός και μόνου Κυρίου. Διότι με τη βοήθεια μιας καθ’όλου περιβάλλουσας αρχής αλληλοβοηθείας, ο ήλιος μαγειρεύει τις ανάγκες για τη ζωή των έμβιων όντων στη γη δια της εντολής της κυριότητος, και η σελήνη ενεργεί ως ημεροδείκτης, και το φως, ο αέρας, το νερό και τα μέσα συντήρησης σπεύδουν προς βοήθεια των έμβιων όντων, και τα φυτά σπεύδουν προς βοήθεια των ζώων, και τα ζώα σπεύδουν προς βοήθεια των ανθρωπίνων όντων, και τα μέλη του σώματος σπεύδουν να βοηθήσουν το ένα το άλλο, και τα μόρια της τροφής ακόμη σπεύδουν προς βοήθεια των κυττάρων του σώματος.
Η πλέον σοφή και γενναιόδωρη αλληλοβοήθεια των όντων αυτών, και ο τρόπος που επηρεάζουν το ένα τις ανάγκες του άλλου και που υποστηρίζουν και ενισχύουν το ένα το άλλο σύμφωνα με την αρχή της γενναιοδωρίας, μια αρχή ευσπλαχνίας, μια αρχή ελέους, φανερώνουν ξεκάθαρα και αυταπόδεικτα ότι είναι οι υπηρέτες, οι υπάλληλοι, και όντα ενός αποκλειστικού, μοναδικού Ενός και Μόνου Θεού της Ενότητος, ενός Απαράμιλλου Αιωνίως Επιζητούμενου Θεού, ενός Απόλυτα Δυνατού, Απόλυτα Γιγνώσκοντος, Απόλυτα Εύσπλαχνου, Απόλυτα Γενναιόδωρου Απαραιτήτως Υπάρχοντος Θεού.
Ω κακόμοιρη χρεοκοπημένη φιλοσοφία! Τι έχεις να πεις μπροστά σε αυτό το κραταιό παράθυρο; Μπορεί η συγκυρία (που επικαλείσαι) να επέμβει σε αυτό;
Ενδέκατο Παράθυρο
Διότι πράγματι, στη θύμηση του Θεού βρίσκουν οι καρδιές ανάπαυση[7].
Δια της γνώσεως ενός και μόνου Δημιουργού, όλα τα πνεύματα και οι καρδιές, ελευθερώνονται από την αγωνία και τη σύγχυση που προέρχονται από την πλάνη και τις πνευματικές θλίψεις που απορρέουν από την αγωνία. Λυτρώνονται, αποδίδοντας όλα τα όντα σε ένα και μόνο Πλαστουργό. Βρίσκουν ασφάλεια με τη βοήθεια της θύμησης ενός και μόνου Θεού. Επειδή, όπως αποδεικνύεται κατηγορηματικά στον Εικοστό-Δεύτερο Λόγο, αν δεν αποδοθούν όλα τα όντα σε ένα και μόνο ον, καθίσταται απαραίτητο να καταλογίσουμε ένα και μόνο πράγμα σε αναρίθμητες αιτίες, και συνεπώς, η ύπαρξη ενός και μόνου πράγματος καθίσταται εξίσου περίπλοκη (με την ύπαρξη) όλων των όντων. Διότι, αν αποδοθούν στο Θεό, αναρίθμητα πράγματα καταλογίζονται σε ένα και μόνο ον, και αν δεν αποδοθούν σε Αυτόν, καθίσταται απαραίτητο να αποδοθεί το κάθετι σε αναρίθμητες αιτίες. Τότε ένα και μόνο γέννημα καταντά τόσο περίπλοκο όσο το σύμπαν, στην πραγματικότητα, πιο περίπλοκο. Έτσι ώστε, όπως ακριβώς εάν η διοίκηση ενός στρατιώτου ανατεθεί σε εκατό διαφορετικούς ανθρώπους۰προκύπτουν εκατό δυσκολίες, και αν εκατό στρατιώτες τεθούν υπό τη διοίκηση ενός αξιωματικού, καθίσταται τόσο εύκολο να κυβερνηθούν όσο ένας και μόνο στρατιώτης, ακριβώς έτσι η συνταύτιση πολυάριθμων διαφορετικών αιτιών στη δημιουργία ενός και μόνου πράγματος είναι εκατό φορές πιο περίπλοκη. Και αν η δημιουργία πολυάριθμων πραγμάτων ανατεθεί σε ένα και μόνο ον, καθίσταται εκατό φορές πιο εύκολη.
Κατά συνέπεια, μόνο μέσω της αναγνώρισης της ενότητος του Δημιουργού και της γνώσης του Θεού μπορεί ο άνθρωπος να ελευθερωθεί από την απέραντη αγωνία που προέρχεται από την επιθυμία να ερευνήσει την ενυπάρχουσα στη φύση του αλήθεια. Αφού υπάρχουν ατέλειωτες δυσκολίες και θλίψεις στην απιστία, και στην πρόσληψη συνεταίρων μετά του Θεού, ο δρόμος αυτός είναι σίγουρα αδύνατος και στερείται αλήθειας. Ενώ, μια που συνταιριαστά προς την ευχέρεια, αφθονία και καλλιτεχνία του τρόπου δημιουργίας των όντων, υπάρχει μια απέραντη ευκολία στην επαλήθευση της Θείας ενότητος, αυτός ο δρόμος είναι σίγουρα αναπόφευκτος και το αληθές.
Ω άθλιοι άνθρωποι της πλάνης! Σκεφθείτε πόσο σκοτεινός και γεμάτος θλίψη είναι ο δρόμος της πλάνης! Τι είναι εκείνο που σας κάνει να τον ακολουθείτε; Και σκεφθείτε πόσο εύκολος και ευχάριστος είναι ο δρόμος της πίστεως και της επαληθεύσεως της Θείας ενότητος! Ακολουθείστε αυτόν τον δρόμο και ελευθερωθείτε!
Δοξάστε το Όνομα του Συντηρητού σας, του Υπερύψιστου, * ο Οποίος έχει δημιουργήσει, και έχει δώσει τάξη και συμμετρία, * Και ο Οποίος έχει καθορίσει [τη φύση όλων των πραγμάτων] και τα έχει οδηγήσει [στην πληρότητα τους].[8]
Συμφώνως προς το νόημα του εδαφίου αυτού, όλα τα πράγματα, και ιδιαίτερα οι ζωντανοί οργανισμοί, έχουν λάβει μορφή και διαστάσεις κανονικές σε συμφωνία με μια σοφή κρίση λες και έχουν ξεπροβάλει από ένα σκόπιμα προκατασκευασμένο καλούπι. Σε αυτές τις καταμετρημένες διαστάσεις εμπεριλαμβάνονται πολύπλοκες ακρότητες για ποικίλα ωφελήματα και χρήσεις. Και η μορφή των περιβολών τους και οι διαστάσεις τους, τις οποίες μεταβάλλουν κατά τη διάρκεια των σταδίων της ζωής τους, είναι η καθεμιά τους πνευματική και τακτοποιημένη και μετρημένη, και ρυθμίζονται από τα καθορισμένα γεγονότα της ζωής τους πάλι με τρόπο ταιριαστό ως προς τη σοφή κρίση και τα ωφελήματα. Το γεγονός αυτό φανερώνει ξεκάθαρα ότι οι αναρίθμητοι αυτοί οργανισμοί, των οποίων οι μορφές και οι διαστάσεις έχουν σχεδιαστεί στη σφαίρα της αιτιότητος ενός Παντοδύναμου Θεού της Δόξης, ενός Πάνσοφου Θεού της Τελειότητος, και οι οποίοι έχουν λάβει μορφές πλασμένες στο εργαστήρι της Θείας δυνάμεως, καταδεικνύουν στην απαραίτητη ύπαρξη αυτού του Όντος και μαρτυρούν στην ενότητα και απόλυτη δυναμή Του με ακατάπαυστες γλώσσες. Προσέξτε το δικό σας σώμα και τα μέλη του και τους καρπούς των πολύπλοκων και πολυσυνθετών του σημείων! Παρατηρήστε την απόλυτη δύναμη μέσα στην απόλυτη σοφία!
Συμφώνως προς το νόημα του:
Και δεν υπάρχει τίποτα που να μην εξυμνεί την ατελεύτητη Του δόξα και αίνο,[9]
το κάθε τι ενθυμείται το Δημιουργό του με τη βοήθεια της δικής του ιδιαίτερης γλώσσας και εξομολογείται την αγιότητα Του. Ναι, ο δοξασμός που όλα τα όντα εκφέρουν ευκρινώς και μέσα από αυτές τις γλώσσες των υπάρξεων τους, αποδεικνύουν την ύπαρξη ενός και μόνου Πλέον Αγίου Όντος. Η μαρτυρία της έμφυτης κλίσης δε δύναται να απορριφθεί. Ιδιαιτέρως, εάν τα αποδεικτικά στοιχεία προέρχονται από όλες τις πλευρές, δε μπορεί να αμφισβητηθεί. Προσέξτε! Οι αρμονικές μορφές των όντων, οι οποίες μέσα από τον τρόπο της δημιουργίας τους εμπεριέχουν διαρκή μαρτυρία, και προσφέρουν αποδεικτικά στοιχεία με αναρίθμητους τρόπους με τη βοήθεια της γλώσσας της κλίσεως (προς το Θεό) και στηρίζονται σε ένα και μόνο κέντρο σαν ομόκεντροι κύκλοι _ όλα τα πιο πάνω είναι γλώσσες.
Κατά παρόμοιο τρόπο, οι ευσύμμετρες και ισοζυγισμένες συνθέσεις (των μελών των όντων) είναι όλα μαρτυρούσες γλώσσες. Και ο τέλειος τρόπος της ζωής τους είναι όλα δοξάζουσες γλώσσες. Έτσι, όπως αποδεικνύεται στον Εικοστό-τέταρτο Λόγο, ο δοξασμός, η εξύμνηση και η μαρτυρία τους προς ένα και μόνο πλέον Άγιο Ον μέσα από όλες αυτές τις γλώσσες μαρτυρούν έναν Απαραιτήτως Υπάρχων Θεό όπως το φως φανερώνει τον ήλιο, και καταδεικνύουν στην τελειότητα της Θείας Του Κεφαλής.
Πείτε μας: ποιός είναι αυτός στα χέρια του οποίου βρίσκεται η διακυβέρνηση όλων των πραγμάτων;[10] *Και δεν υπάρχει τίποτα του οποίου τα θησαυροφυλάκια να μην βρίσκονται μαζί Μας. [11] *Δεν υπάρχει ούτε ένα κινούμενο ον που να μην το κρατά ο Θεός γερά από το τσουλούφι.[12] * Πράγματι ο Συντηρητής μου επιβλέπει και καταγράφει όλα τα πράγματα. [13]
Συμφώνως προς το νόημα των εδαφίων αυτών, όλα τα πράγματα έχουν την ανάγκη ενός και μόνου Πανένδοξου Δημιουργού σε κάθετι, σε όλα τα ζητήματα και περιστάσεις. Πράγματι, προσέχουμε τα όντα στο σύμπαν και παρατηρούμε ότι υπάρχει η εκδήλωση μιας απόλυτης δύναμης μέσα σε μια πλήρη αδυναμία,και τα ίχνη μιας απόλυτης ισχύος είναι εμφανή μέσα σε μια πλήρη ανικανότητα۰όπως, για παράδειγμα, οι θαυμαστές καταστάσεις και στάδια που τα φυτά εκδηλώνουν όταν η ζωτική ορμή αφυπνίζεται στους σπόρους και στις ρίζες τους. Υπάρχει η εκδήλωση ακόμη, μιας απόλυτης αφθονίας μέσα σε μια πλήρη έλλειψη και ξηρότητα۰όπως οι ελλείψεις των δέντρων και του εδάφους το χειμώνα και η απαστράπτουσα αφθονία και πλούτος την άνοιξη. Τα σταλάγματα μιας απόλυτης ζωντάνιας είναι έκδηλα μέσα σε μια πλήρη ατονία۰όπως η μεταβολή των στοιχείων του σύμπαντος σε οργανική ύλη. Υπάρχει, επιπρόσθετα, η εκδήλωση μαις περικλείουσας τους πάντες και τα πάντα επίγνωσης μέσα σε μια πλήρη άγνοια۰Όπως κάθε τι, από τα μικροσκοπικά μόρια μέχρι τα άστρα, που ενεργούν συνειδητά και συμμορφώνονται στην τάξη του σύμπαντος και στις απαιτήσεις της σοφίας και αξιώσεις της ζωής.
Έτσι, αυτή η ισχύς μέσα στην ανικανότητα, και η δύναμη μέσα στην αδυναμία, και η αφθονία και ο πλούτος μέσα στην έλλειψη, και η ζωντάνια και η επίγνωση μέσα στην ατονία και την άγνοια, απαραίτητα και αυταπόδεικτα ανοίγουν παράθυρα σε κάθε πλευρά προ της απαραίτητης ύπαρξης και ενότητος ενός Κατόχου της Απόλυτης Ισχύος και Απόλυτης Δύναμης, ενός Κατόχου του Απόλυτου Πλούτου, ενός Απόλυτα Γιγνώσκοντος, Ολοζώντανου και Αυτάρκους Θεού. Στην ολοτητά τους καταδεικνύουν μια φωτεινή λεωφόρο σε υπερμεγέθη κλίμακα.
Και έτσι ω άφρονα, εσύ που ξέπεσες στο τέλμα της φύσης! Αν δεν παρατήσεις τη φύση και δεν αναγνωρίσεις τη Θεία δύναμη, πρέπει να παραδεχτείς ότι σε κάθε τι, ακόμη και σε κάθε μικροσκοπικό μόριο, ενοικεί μια άπειρη δύναμη και ισχύς, μια απέραντη σοφία και δεξιοτεχνία, και η ικανότητα να παρακολουθεί, να γνωρίζει και να διοικεί τα πλείστα άλλα όντα.
Συμφώνως προς το νόημα του εδαφίου:
Ο Οποίος έχει δημιουργήσει το κάθε τι με τον καλύτερο τρόπο,[14]
το κάθε τι κόβεται σύμφωνα προς τις έμφυτες του ικανότητες με απόλυτο μέτρο και τάξη, και συναρμολογείται με την πλέον εξαίρετη καλλιτεχνία, με το συντομότερο τρόπο, την καλύτερη μορφή, την πιο επιδέξια τεχνοτροπία, και το πλέον εφαρμόσιμο σχήμα. Προσέξτε τις περιβολές των πτηνών, για παράδειγμα, και τον άνετο τρόπο που φουσκώνουν τα φτερά τους και αδιάκοπα τα χρησιμοποιούν.Ακόμη,τα πράγματα λαμβάνουν σώμα και ενεδύονται μορφή με έναν τρόπο σοφό χωρίς σπατάλη και χωρίς τίποτα το μάταιο۰μαρτυρούν ως προς τον αριθμό τους στην απαραίτητη ύπαρξη ενός Πάνσοφου Πλαστουργού και καταδεικνύουν στον Κάτοχο εκείνο της Απόλυτης Δύναμης και Γνώσης.
Η τάξη και η διάταξη στη δημιουργία και στην ταξινόμηση των όντων, που ανανεώνονται εποχή με την εποχή πάνω στη γη, φανερώνουν ξεκάθαρα μια καθολική σοφία. Εφόσον ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα δεν μπορεί να υφίσταται χωρίς αυτό το οποίο το χαρακτηρίζει η παγκόσμια αυτή σοφία φανερώνει κατ’ανάγκη ένα Πάνσοφο Θεό. Ο θαυμάσιος καλλωπισμός μέσα στα όρια του πέπλου της σοφίας, αυταπόδεικτα φανερώνει μια τέλεια ευεργεσία, και αυτή η τέλεια ευεργεσία κατ’ανάγκη καταδεικνύει ένα μεγαλόψυχο, Παντογενναιόδωρο Δημιουργό. Η περικλείουσα τους πάντες και τα πάντα αγαθοεργία και δωρεά χάριτος μέσα από το πέπλο της ευεργεσίας φανερώνουν αυταπόδεικτα ένα έλεος που περιβάλλει τους πάντες και τα πάντα, και το έλεος αυτό που περιβάλλει όλους και όλα φανερώνει απαραιτήτως έναν Παντελεήμονα και Πανοικτίρμονα Θεό. Τα μέσα συντήρησης και οι τροφές όλων των έμβιων όντων εκτός από το πέπλο του ελέους, όλα πλήρως κατάλληλα για τις ανάγκες τους, φανερώνουν ξεκάθαρα μια συντηρούσα Θεία Πρόνοια και μια οικτίρμονα κυριότητα, και αυτή η συντήρηση και διαχείρηση καταδεικνύουν απαραιτήτως σε έναν Παντογενναιόδωρο Τροφοδότη.
Ναι, όλα τα όντα στο πρόσωπο της γης, μεγαλωμένα κατ’αυτόν τον τρόπο με απόλυτη σοφία,καλλωπισμένα με απόλυτη ευεργεσία, χαριτωμένα με απόλυτο έλεος, γαλουχημένα με απόλυτη ευσπλαχνία, μαρτυρούν στην απαραίτητη ύπαρξη ενός Πάνσοφου, Μεγαλόδωρου, Εύσπλαχνου, Τροφοδοτούντος Πλαστουργού και καταδεικνύουν στην ενότητα του.
Προσέξτε και συλλογιστείτε ακόμη την παγκόσμια σοφία στο σύνολό της η οποία είναι έκδηλη πάνω στο πρόσωπο της γης _ και θα πρέπει να εξεταστεί στην ολοτητά της _ και φανερώνει ξεκάθαρα σκοπό και θέληση۰και η απόλυτη ευεργεσία που αγκαλιάζει όλα τα δημιουργήματα, η οποία εμπεριέχει τη σοφία۰και το έλεος που περικλείει τους πάντες και τα πάντα, το οποίο εμπεριέχει την ευεργεσία και τη σοφία και περιλαμβάνει όλα τα όντα της γης۰και η πλέον γενναιόδωρη συντήρηση και γαλούχηση, οι οποίες εμπεριέχουν το έλεος και τη σοφία και την ευεργεσία και περιλαμβάνουν όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Όπως ακριβώς οι επτά χρωματισμοί συναπαρτίζουν το φως, και το φως που φωτίζει το πρόσωπο της γης αναμφίβολα φανερώνει τον ήλιο, έτσι ακριβώς αυτή η ευεργεσία μέσα από τη σοφία, και το έλεος μέσα από την ευεργεσία,και η συντήρηση και η γαλούχηση μέσα από το έλεος φανερώνουν περίλαμπρα σε ευρεία κλίμακα και σε μεγάλο βαθμό την ενότητα και απόλυτη κυριότητα ενός πέρα για πέρα Σοφού, Γενναιόδωρου, Εύσπλαχνου, Τροφοδοτούντος Απαραιτήτως Υπάρχοντος Θεού.
Ω αποσβολωμένε και άφρονα αρνητά! Με τι μπορείς να ερμηνεύσεις αυτή τη σοφή, γενναιόδωρη, εύσπλαχνη, θεόσταλτη συντήρηση, αυτήν την ανεξήγητη, αξιοθαύμαστη, θαυματουργική κατάσταση πραγμάτων που βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου; Με συγκυρία και σύμπτωση που είναι άσκοπες σαν και εσένα; Με δύναμη που είναι τυφλή σαν τη καρδιά σου; Με φύση, που είναι τυφλή σαν το κεφάλι σου; Με αιτίες που είναι ανίσχυρες, άψυχες και αδαείς σαν εσένα; Η μήπως θέλεις να δώσεις το όνομα ‘ φύση’, που είναι πέρα για πέρα ανίσχυρη, αδαής, κωφή, τυφλή, απρόβλεπτη και αξιοθρήνητη, στον Πανένδοξο Θεό, ο Οποίος είναι εξ’ολοκλήρου άγιος, αγνός, εξυψούμενος και απαλλαγμένος από όλες τις ατέλειες και απόλυτα Δυνατός, Γιγνώσκων, Ακροάμενος και Οράμενος και κατά συνέπεια να διαπράξεις ένα πελώριο σφάλμα; Έτσι με ποιά δύναμη μπορείς να σβήσεις αυτή την αλήθεια λαμπρή όσο ο ήλιος; Κάτω από ποιό πέπλο αφροσύνης μπορείς να την αποκρύψεις;
Δέκατο έβδομο Παράθυρο
Πράγματι στους ουρανούς και στη γη υπάρχουν σημεία για αυτούς που πιστεύουν.[15]
Εάν παρατηρήσουμε προσεκτικά το πρόσωπο της γης το καλοκαίρι, αντιλαμβανόμαστε μια απόλυτη μεγαλοδωρία και ελευθεριότητα, οι οποίες καθιστούν αναγκαία τη σύγχυση και την αναστάτωση μέσα από μια ολοκληρωτική αρμονία και τάξη. Προσέξτε όλα τα φυτά που κοσμούν το πρόσωπο της γης!
Και η απόλυτη σπουδή στη δημιουργία των πραγμάτων, η οποία καθιστά αναγκαία την αστάθεια και την αταξία, είναι έκδηλη μέσα από ένα τέλειο ισοζύγιο. Προσέξτε τους καρπούς που στολίζουν το πρόσωπο της γης!
Και μια απόλυτη πολλαπλότητα, η οποία καθιστά αναγκαία την ασημαντότητα, μάλιστα δε, την ασχήμια είναι εμφανής μέσα από ένα κάλλος τέχνης. Προσέξτε όλα τα άνθη που λαμπρύνουν το πρόσωπο της γης!
Και η απόλυτη ευκολία στη δημιουργία των πραγμάτων, η οποία καθιστά αναγκαία την έλλειψη τέχνης και λιτότητος, πρέπει να γίνει κατανοητή μέσα από μια άπειρη καλλιτεχνία και δεξιοτεχνία και φροντίδα. Κοιτάξτε προσεκτικά όλους τους σπόρους, οι οποίοι είναι σαν μικροσκοπικά κιβώτια και σαν προγράμματα των στελεχών των φυτών και των δέντρων, και τις μικρές θήκες που περιέχουν τις ‘ιστορίες της ζωής ’τους!
Και οι μεγάλες αποστάσεις, οι οποίες καθιστούν αναγκαία την ανομοιότητα και το διαφορισμό, εμφανίζονται μέσα από μια συμφωνία αναλογιών και ομοιομορφία. Προσέξτε όλες τις ποικιλίες των κόκκων των δημητριακών που είναι σπαρμένα σε κάθε μέρος της γης!
Και η ολοκληρωτική σύμμειξη, η οποία καθιστά αναγκαία τη σύγχυση και την ανακατωσούρα, πρέπει αντιθέτως να γίνει κατανοητή μέσα από μια απόλυτη διαφοροποίηση και χωρισμό. Συλλογιστείτε την απόλυτη διαφοροποίηση των σπόρων όταν εκβλαστάνουν, παρόλο που ρίχνονται στο χώμα όλοι μαζί ανακατωμένοι και μοιάζουν όλοι μεταξύ τους όσον αφορά την ουσία τους, και τις ποικίλες ουσίες οι οποίες εισδύουν στα δέντρα ξεχωρίζονται τέλεια για τα φύλλα, τα άνθη και τους καρπούς, και τις τροφές που εισέρχονται στο στομάχι ανακατεμένες όλες μαζί ξεχωρίζονται τέλεια ανάλογα με τα διάφορα μέλη και κύτταρα του σώματος. Παρατηρείστε την απόλυτη δύναμη μέσα στην απόλυτη σοφία!
Και η μεγάλη αφθονία και άπειρη πλησμονή, οι οποίες καθιστούν αναγκαία την ασημαντότητα και την αναξιότητα,πρέπει να γίνουν αντιληπτές ως πλέον βαρύτιμες και πολύτιμες αναφορικά προς τα δημιουργήματα και την καλλιτεχνία στο πρόσωπο της γης. Μέσα από αυτά τα αναρίθμητα θαύματα της τέχνης, συλλογιστείτε μόνο τις ποικιλίες μούρων, αυτές τις κατασκευές της Θείας Δυνάμεως, επάνω στην τράπεζα του Ενός Παντελεήμονος Θεού πάνω στο πρόσωπο της γης! Παρατηρείστε τα μέσα από το απόλυτο έλεος την απόλυτη τέχνη!
Κατά αυτόν τον τρόπο, όπως ακριβώς η ημέρα φανερώνει το φως, και το φως τον ήλιο, την μεγάλη αξία (που υπάρχει τριγύρω μας) μαζί με την απόλυτη πλησμονή۰και η απεριόριστη σύμμειξη και ανάμιξη μαζί με τον ανώτατο βαθμό διαφοροποίησης και χωρισμού μέσα από την απόλυτη πλησμονή۰και η μεγάλη απόσταση μαζί με τον ανώτατο βαθμό ομοιομορφίας και ομοιότητος μέσα από την απεριόριστη διαφοροποίηση και χωρισμό۰και η άπειρη άνεση και ευκολία μαζί με την άπειρη φροντίδα στο γίγνεσθαι μέσα από τον ανώτατο βαθμό ομοιότητος۰και η απόλυτη σπουδή και ταχύτητα μαζί με το ολοκληρωτικό ισοζύγιο και ισορροπία και έλλειψη σπατάλης μέσα από το πλέον εύμορφο γίγνεσθαι۰και η άπειρη αφθονία και πολλαπλότητα μαζί με τον ύψιστο βαθμό του κάλλους της τέχνης μέσα από την παντελή έλλειψη σπατάλης۰και η έσχατη μεγαλοδωρία μαζί με την απόλυτη τάξη μέσα από τον ύψιστο βαθμό κάλλους τέχνης, όλα μαρτυρούν στην απαραίτητη ύπαρξη, απόλυτη δύναμη, υπέροχη κυριότητα και ενότητα και ενάδα ενός Παντοδύναμου Θεού της Δόξης, ενός Πάνσοφου Θεού της Τελειότητος, ενός Πανοικτίρμονος και Περικαλλούς Θεού. Αποδεικνύουν την έννοια του εδαφίου:
Δικά Του είναι τα Πλέον Υπέροχα Ονόματα.[16]
Τώρα λοιπόν, αδαή, άφρονα, πείσμωνα εσύ φουκαρά! Με τι μπορείς να ερμηνεύσεις τη μέγιστη αυτή αλήθεια; Με τι μπορείς να εξηγήσεις αυτήν την άπειρα θαυματουργική και αξιοθαύμαστη κατάσταση πραγμάτων; Σε τι μπορείς να αποδώσεις αυτά τα πραγματικά ασυνήθιστα καλλιτεχνήματα; Ποιό πέπλο αφροσύνης μπορείς να τραβήξεις ως την άλλη πλευρά αυτού του αχανούς όσο η γη παραθύρου, ώστε να το κλείσεις; Πού βρίσκεται η συγκυρία και η συμπτωσή σου, ο ανεπίγνωστός σου σύντροφος πάνω στον οποίο βασίζεσαι και αποκαλείς ‘φύση’ φίλο και υποστηρικτή σου στην πλάνη; Είναι ολοκληρωτικά αδύνατο η συγκυρία και η σύμπτωση να επέμβουν σε αυτά τα θέματα, δεν είναι; Και να αποδοθεί στη ‘φύση’ ένα χιλιοστό εξ’αυτών είναι αδύνατο χίλιες φορές περισσότερο, δεν είναι; Ή μήπως η άψυχη, ανίκανη φύση έχει άϋλες μηχανές και τυπογραφικά πιεστήρια μέσα σε κάθε ένα ξεχωριστό πράγμα, φτιαγμένο από το καθένα (από αυτά), και ως προς τον αριθμό του καθενός (πράγματος);
Δεν υπολογίζουν την κυβέρνηση των ουρανών και της γης;[17]
Προσέξτε αυτή την παρομοίωση η οποία επεξηγείται στον Εικοστό δεύτερο Λόγο: ένα περίτεχνο, συμμετρικό, καλομαστορεμένο έργο όπως ένα παλάτι αυταπόδεικτα καταδεικνύει σε μια λειτουργική πράξη. Δηλαδή, ένα οικοδόμημα υποδηλώνει την πράξη της δόμησης. Και μια εξαίρετη, λειτουργική πράξη καταδεικνύει απαραιτήτως σε ένα ειδήμονα συντελεστή, έναν επιδέξιο τεχνίτη, έναν οικοδόμο. Και οι τίτλοι του ειδήμονα τεχνίτου και οικοδόμου καταδεικνύουν αυταπόδεικτα σε ένα τέλειο χαρακτηριστικό γνώρισμα, δηλαδή, σε ένα προσόν για τη μαστοριά. Και το τέλειο αυτό χαρακτηριστικό γνώρισμα και το τέλειο αυτό προσόν για τη μαστοριά αυταπόδεικτα ενδεικνύουν στην ύπαρξη μιας τέλειας έμφυτης ικανότητος. Και μια τέλεια έμφυτη ικανότητα ενδεικνύει στην ύπαρξη ενός εξυψούμενου πνεύματος και υπερυψούμενης ουσίας.
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, τα διαρκώς ανακαινιζόμενα έργα που πληρούν το πρόσωπο της γης,στην πραγματικότητα το σύμπαν, φανερώνουν ξεκάθαρα πράξεις του ανώτατου βαθμού τελειότητος. Και αυτές οι πράξεις, οι οποίες περιστοιχίζονται από ολοκληρωτική τάξη και σοφία, καταδεικνύουν ξεκάθαρα σε ένα συντελεστή του οποίου οι τίτλοι και τα Ονόματα είναι τέλεια. Διότι είναι ξεκάθαρα φανερό ότι λειτουργικές, σοφές πράξεις δε μπορούν να υπάρξουν χωρίς αυτόν που τις εκτελεί. Και τίτλοι του ανώτατου βαθμού τελειότητος καταδεικνύουν στα πέρα για πέρα τέλεια χαρακτηριστικά γνωρίσματα του συντελεστού αυτού. Διότι συμφώνως προς τους κανόνες της γραμματικής, το ενεργητικό μόριο σχηματίζεται από το απαρέμφατο [ δηλαδή, αυτό που αποκαλείται ‘η ρίζα’ στην Αραβική γραμματική ] ۰έτσι ακριβώς η προέλευση και οι ρίζες των ουσιαστικών, ονομάτων και τίτλων είναι επιθετικοί προσδιορισμοί. (ένα είδος χαρακτηριστικών γνωρισμάτων που προσδιορίζουν το ουσιαστικό _ στην περίπτωσή μας το Θεό _ μαζί με τους τίτλους και τα ονοματά Του). Και χαρακτηριστικά γνωρίσματα στον ανώτατο βαθμό τελειότητος καταδεικνύουν αναμφισβήτητα σε πέρα για πέρα τέλειες ουσιώδεις ιδιότητες. Και αυτές οι τέλειες ουσιώδεις ιδιότητες _ τις οποίες είμαστε ανίκανοι να περιγράψουμε _ καταδεικνύουν βεβαιότατα σε μια ουσία η οποία ευρίσκεται στην ανώτατη κορφή της τελειότητος.
Έτσι, μια που σε κάθε μέρος του κόσμου όλα τα έργα τέχνης και τα δημιουργήματα είναι τέλεια έργα, το καθένα τους μαρτυρεί μια πράξη, και η πράξη μαρτυρεί ένα Όνομα, και το Όνομα ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα, και το χαρακτηριστικό γνώρισμα μια ιδιότητα,και η ιδιότητα στη Θεία Ουσία. Έτσι όπως ακριβώς το καθένα τους χωριστά μαρτυρεί στην απαραίτητη ύπαρξη ενός Πανένδοξου Πλαστουργού ως προς τον αριθμό των δημιουργημάτων και ενδεικνύει στην ενάδα Του, έτσι όλα μαζί σχηματίζουν μια ανάβαση στη Θεία γνώση τόσο ισχυρή όσο τα δεσμά αλληλεξάρτησης των όντων. Συνιστούν μια απόδειξη πραγματικότητος με αδιάκοπη αλληλουχία την οποία καμμιά αμφιβολία δε μπορεί να εισδύσει ή να διαπεράσει.
Τώρα λοιπόν, ω κακόμοιρε, άφρονα αρνητά! Με τι μπορείς να συντρίψεις αυτήν την απόδειξη η οποία είναι τόσο τρανή όσο τα δεσμά αλληλεξάρτησης του σύμπαντος; Με τι μπορείς να κλείσεις αυτό το καφασωτό παράθυρο με τα αναρίθμητα χωρίσματα μέσα από το οποίο φέγγουν ακτίνες αλήθειας που αντιστοιχούν στον αριθμό των δημιουργημάτων αυτών; Ποιό πέπλο αφροσύνης μπορείς να σύρεις επάνω του;
Συμφώνως προς το νόημα του εδαφίου:
Οι επτά ουρανοί και η γη και τα πάντα μέσα σε αυτά εξυμνούν την ατελεύτητη Του δόξα, και δεν υπάρχει τίποτα που να μην εξυμνεί την ατελεύτητη Του δόξα και αίνο,[18]
ο Πανένδοξος Πλαστουργός έχει προσδώσει αναρίθμητα νοήματα και παραδείγματα σοφίας στα ουράνια σώματα έτσι ώστε είναι σαν, με σκοπό να εκφράσει τη δόξα και το κάλλος Του, να έχει στολίσει τους ουρανούς με τους λόγους των ήλιων, των φεγγαριών και των αστέρων. Στα όντα στην ατμόσφαιρα ακόμη, έχει προσδώσει παραδείγματα σοφίας και νοήματα και στόχους, σαν για να την κάνει να μιλήσει μέσα από τους λόγους της βροντής, του κεραυνού, και των σταγόνων της βροχής, και να διδάξει με την τελειότητα της δικής Του σοφίας και κάλλους του ελέους Του.
Γίνεται μάλιστα η αιτία να αποκτήσει μιλιά η επιφάνεια της γης με τους σημαίνοντες λόγους της, γνωστούς ως ζώα και φυτά, και επιδεικνύει τα ολοκληρώματα της αριστοτεχνίας Του στο σύμπαν. Έπειτα αναγκάζει τα φυτά και τα δέντρα να εκφράσουν, όλους τους λόγους της επιφάνειας αυτής (της γης), μέσα από τους λόγους των φύλλων, των ανθών και των καρπών και εκ νέου διακηρύσσει την τελειότητα της αριστοτεχνίας Του και το κάλλος του ελέους Του. Τα άνθη τους και τους καρπούς τους, μάλιστα, αναγκάζει να εκφραστούν, μέσα από τους λόγους των σπόρων τους, και διδάσκει στους γνώστες και συνειδητούς με τις λεπτότητες της αριστοτεχνίας Του και την τελειότητα της κυριοτητός Του. Και έτσι, μέσα από αυτούς τους αναρίθμητους λόγους δοξασμού, θα κλίνουμε τα ώτα μας και θα ακούσουμε προσεκτικά ένα μόνο βλαστό και ένα μόνο λουλούδι και τον τρόπο εκφρασής τους, και θα διδαχθούμε τον τρόπο με τον οποίο δίνουν μαρτυρία.
Ναι, όλα τα φυτά και τα δέντρα περιγράφουν τον Πλαστουργό τους με πολυάριθμες γλώσσες με τέτοιο τρόπο ώστε αφήνουν όσους τα μελετούν έκθαμβους, αναγκαζοντάς τους να αναφωνήσουν: “Δόξα στο Θεό! Με πόσο αξιοθαύμαστο τρόπο φέρουν μαρτυρία σε Αυτόν”
Ναι, ο δοξασμός των φυτών την εποχή που τα άνθη τους ανοίγουν, και τη στιγμή που βγάζουν νέους βλαστούς, και όταν εκφράζουν τους πρόσχαρους λόγους τους είναι τόσο υπέροχος και καθάριος όσο αυτά τα ίδια. Διότι μέσα από το υπέροχο στόμιο κάθε λουλουδιού και τις γλωσσίδες των αραδιασμένων του βλαστών και τους λόγους των καταμετρημένων του σπόρων, η τάξη (αυτή) καταδεικνύει σοφία και τηρείται μέσα σε μια ισορροπία η οποία καταδεικνύει γνώση. Και η ισορροπία βρίσκεται μέσα σε ένα εργόχειρο αριστοτεχνίας που καταδεικνύει επιδεξιότητα και μαστορία. Και το εργόχειρο αριστοτεχνίας βρίσκεται μέσα σε ένα στολισμό ο οποίος καταδεικνύει εύνοια και μεγαλοδωρία.Και ο στολισμός βρίσκεται μέσα σε λεπτές ευωδίες οι οποίες καταδεικνύουν έλεος και δωρεά χάριτος. Και αυτές οι μεστές νοημάτων ιδιότητες, αλληλοπεριχωρούμενες, αποτελούν μια τέτοια γλώσσα μαρτυρίας που όχι μόνο περιγράφει τον Πανιπερικαλλή Πλαστουργό μέσα από τα Ονόματά Του, αλλά και Τον απεικονίζει μέσα από τα χαρακτηριστικά Του γνωρίσματα, και επεξηγεί την αποκάλυψη των Ονομάτων Του, και εκφράζει τον τρόπο που καθιστά τον Εαυτό του αγαπητό και εγνωσμένο.
Αν ακούσεις τέτοια μαρτυρία από ένα μόνο λουλούδι, θα παραμείνουν οι αμφιβολίες και οι καχυποψίες και η αφροσύνη σου όταν ακούσεις προσεκτικά όλα τα λουλούδια στους κήπους της κυριότητος πάνω στο πρόσωπο της γης και ακούσεις με οποία ανώτερη δύναμη διακηρύσσουν την απαραιτητη ύπαρξη και ενότητα του Πανένδοξου Πλαστουργού; Εάν παραμείνουν, θα μπορεί να ειπωθεί για σένα ότι είσαι ένα ενσυνείδητο ανθρώπινο ον;
Έλα, κοίταξε τώρα προσεκτικά ένα δέντρο! Παρατήρησε το διακριτικό τρόπο που μιλά σαν ανοίγει το στόμα του, μέσα από τη μεθοδική εμφάνιση των φύλλων την άνοιξη, και τα μπουμπούκια που ανοίγουν με συγκρατημένο τρόπο, και τους καρπούς που διογκούνται με σοφία και έλεος και χορεύουν στο φύσηγμα της αύρας μέσα στα χέρια των κλώνων σαν αθώα παιδάκια. Παρατήρησε την πρέπουσα ισορροπία μέσα από τη σοφή τάξη που εκφράζεται με τη βοήθεια της γλώσσας των φύλλων που πρασινίζουν από ένα γενναιόδωρο χέρι, με τη βοήθεια εκείνη των λουλουδιών που χαμογελούν από ευθυμία λόγω μιας χάρης που έλαβαν, και με τη βοήθεια των λόγων των καρπών που γελούν εξαιτίας μιας αποκάλυψης ελέους. Παρατήρησε τα προσεγμένα καλλιτεχνήματα και ποικίλματα μέσα από την ισορροπία που καταδεικνύει δικαιοσύνη۰και το έλεος μέσα από τα δεξιοτεχνικά ποικίλματα και στολισμό۰και τις ποικίλες γλυκές γεύσεις και μαγευτικές ευωδίες, οι οποίες αποτελούν ένδειξη ελέους και δωρεάς χάριτος۰και τους σπόρους, εκ των οποίων ο καθένας είναι ένα θαύμα δυνάμεως μέσα στα όρια των προτιμήσεων που ευαρεστούν αντίστοιχα το κάθετι: όλα αυτα καταδεικνύουν, με πλέον ξεκάθαρο τρόπο, στην απαραίτητη ύπαρξη και ενότητα ενός Πάνσοφου, Γενναιόδωρου, Οικτίρμονος, Ευεργέτου, Φιλάνθρωπου Πλαστουργού, ενός Απονομέα Κάλλους και Χαρίτων ως προς το κάλλος του ελέους Του και την τελειότητα της κυριοτητός Του. Έτσι, αν ταυτόχρονα μπορέσεις να ακούσεις προσεκτικά στις γλώσσες κλίσεως όλων των δέντρων στη γη, θα δεις και θα καταλάβεις τι είδους εξαίσια πετράδια μπορείς να ανακαλύψεις στο θησαυροφυλάκιο του εδαφίου:
Όλα όσα ευρίσκονται στους ουρανούς και επάνω στη γη εξυμνούν την ατελεύτητη δόξα του Θεού.[19]
Ω δύστυχε εσύ άφρονα που φαντάζεσαι τον εαυτό σου ελεύθερο μέσα από την αγνωμοσύνη του! Αν ο Παντογενναιόδωρος Θεός του Κάλλους, ο Οποίος καθιστά τον Εαυτό Του εγνωσμένο σε εσένα και αγαπητό από εσένα μέσα από αυτές τις αναρίθμητες γλώσσες δεν ήθελε να Τον γνωρίσεις, θα τις είχε σιγάσει. Αφού δεν έχουν κατασιωποιηθεί, θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψιν. Δεν μπορείς να σωθείς κλείνοντας τα αυτιά σου με αφροσύνη.Διότι το σύμπαν δε σωπαίνει εξαιτίας σου εσένα που σφραγίζεις τα αυτιά σου, τα όντα σε αυτό δε θα σιωπήσουν, οι μάρτυρες στη Θεία Ενότητα δε θα συγκρατήσουν τις γλώσσες τους. Και σίγουρα, θα σε καταδικάσουν...
Επομένως δόξα σε Αυτόν στα χέρια του Οποίου βρίσκεται η κυριαρχία όλων των πραγμάτων.[21] * Και δεν υπάρχει τίποτα του οποίου τα θησαυροφυλάκια να μην βρίσκονται μαζί Μας ۰ Παρά μόνο Εμείς το στέλνουμε προς τα κάτω με καθορισμένο κριτήριο.*Και Εμείς εξαποστέλλουμε τους ανέμους για να γονιμοποιούν [τα φυτά], και Εμείς στέλνουμε προς τα κάτω βροχή από τους ουρανούς προμηθεύοντάς σας έτσι παρευθύς με νερό, και εσείς δεν είστε οι φύλακες των αποθεμάτων του.[22]
Όπως ακριβώς η απόλυτη σοφία και κάλλος τέχνης είναι έκδηλα στα επιμέρους στοιχεία (κάθε πράγματος) και στα αποτελέσματα και στις λεπτομέρειες, έτσι και τα στοιχεία του σύμπαντος και τα μεγάλα δημιουργήματα παίρνουν τα αξιώματά τους συμφώνως προς τη σοφία και την καλλιτεχνία, παρόλο που φαινομενικά βρίσκονται μαζί ανακατεμένα από συγκυρία χωρίς τάξη. Έτσι, όπως άλλωστε τα καθήκοντα του φανερώνουν, το φως λάμπει με σκοπό να διακηρύξει και να γνωστοποιήσει τα Θεία δημιουργήματα στο πρόσωπο της γης, με την άδεια του Συντηρητού του. Αυτό σημαίνει ότι το φως εργοδοτείται από ένα Σοφό Πλαστουργό۰με τη βοήθεια του καθιστά έκδηλα τα πανάρχαια έργα τέχνης Του στις εκθέσεις της αγοράς αυτού του κόσμου.
Σκεφτείτε τώρα τους ανέμους! Σύμφωνα με την μαρτυρία των κατά τα άλλα, γενναιόδωρων ωφελημάτων και καθηκόντων τους, σπεύδουν σε εξαιρετικά πολυάριθμες και σημαντικές αποστολές. Πράγμα που σημαίνει ότι η κίνηση τους κατά κύματα είναι ένα ον που εργοδοτείται, ένα ον που αποστέλλεται, ένα ον που αξιοποιείται από ένα Πανσοφο Πλαστουργό۰είναι ένας τρόπος λειτουργίας που διεξάγεται δραστηριωδώς για να εκτελέσουν με σπουδή τις εντολές του Συντηρητού τους.
Σκεφτείτε τώρα τις πηγές, τα ρυάκια και τα ποτάμια. Η ανάβλυσή τους από το έδαφος και από τα βουνά δεν είναι τυχαία. Διότι αποδεικνύεται από τη μαρτυρία των ωφελημάτων και αποτελεσμάτων τους, έργα του Θείου ελέους, και από τον απολογισμό της εναποθήκευσής τους στα βουνά με την ευστάθεια της σοφής κρίσης αναλόγως προς την ανάγκη (που υπάρχει), ότι δαμάζονται και εναποθηκεύονται από έναν Πάνσοφο Συντηρητή, και ότι η ορμητική τους έκχυση συμμορφούται με ενθουσιασμό στην εντολή Του.
Σκεφτείτε τώρα όλες τις ποικιλίες λίθων και πετραδιών και ορυκτών στη γη! Οι διακοσμήσεις και ευεργετικές τους ιδιότητες, τα σοφά πλεονεκτήματα που συνδέονται με αυτούς και η προετοιμασία τους με τρόπο κατάλληλο προς τις ανθρώπινες και ζωϊκές ανάγκες και ζωτικές αναγκαιότητες, όλα φανερώνουν ότι είναι φτιαγμένες με αυτόν τον τρόπο με τη βοήθεια του στολισμού, προετοιμασίας, σχεδιασμού και δημιουργίας ενός Πάνσοφου Πλαστουργού.
Σκεφτείτε τώρα τα άνθη και τους καρπούς! Τα χαμόγελα, οι γεύσεις, οι ομορφιές,τα ποικίλματα και οι ευωδίες τους μοιάζουν όλα με προσκλήσεις στην, και εδεσματολόγια για, την τράπεζα ενός Πλέον Μεγαλόδωρου Πλαστουργού, ενός Πανοικτίρμονος Απονομέως Φιλανθρωπίας۰ προσφέρονται ως ποικιλίες εδεσματολογίων και προσκλήσεων σε κάθε είδος όντων με τη βοήθεια των διαφόρων τους χρωμάτων, ευωδιών και γεύσεων.
Σκεφτείτε τώρα τα πουλιά! Μια σίγουρη ένδειξη ότι το τιτίβισμα και ο τερετισμός τους είναι η εντολή ενός Πάνσοφου Πλαστουργού να ομιλούν, είναι, ο εκπληκτικός τρόπος με τον οποίο εκφράζουν τα συναισθήματα τους το ένα στο άλλο με τους ήχους αυτούς, και δηλώνουν τις προθέσεις τους.
Σκεφτείτε τώρα τα σύννεφα! Μια σαφής ένδειξη ότι το αλαφροκτύπημα της βροχής δεν είναι ένας άσκοπος ήχος και ότι ο πάταγος της βροντής και της αστραπής δεν είναι ένας φρούδος ορυμαγδός, είναι, ότι τα παράξενα αυτά όντα δημιουργούνται σε κενό διάστημα. Ακόμη σταγόνες βροχής όπως το νερό της ζωής αρμέγονται από τα σύννεφα, θηλάζοντας τους ζωντανούς οργανισμούς στη γη που τις έχουν τόσο ανάγκη και τις λαχταρούν. Τα γεγονότα αυτά φανερώνουν ότι το αλαφροκτύπημα και ο ορυμαγδός είναι κατά το μάλλον σημαντικά και μεστά σοφίας. Διότι στο πρόσταγμα ενός Πλέον Γενναιόδωρου Συντηρητού, η βροχή φωνάζει σε αυτούς που τη λαχταρούν: “ Νέα καλά! Ερχόμαστε!” Εξωτερικεύουν την έννοια αυτή.
Κοιτάξτε τώρα στον ουρανό και σκεφτείτε με προσοχή μόνο τη σελήνη από όλα τα αναρίθμητα σώματα μέσα σε αυτόν! Το ότι η κίνησή της βρίσκεται υπό την εντολή ενός Παντοδύναμου και Σοφού Θεού αποδεικνύεται από τα σημαντικά παραδείγματα σοφίας που συνδέονται μαζί της και αφορούν τη γη. Μια που τα έχουμε εξηγήσει αυτά σε άλλα μέρη του Ρισάλε-ϊ-Νουρ, το συντομεύουμε εδώ.
Έτσι, τα στοιχεία του σύμπαντος που έχουμε απαριθμήσει, από το φως μέχρι τη σελήνη, ανοίγουν ως ένα μεγάλο σημείο ένα πραγματικά μεγάλο παράθυρο. Διακηρύσσουν και φανερώνουν την ενότητα ενός Απαραιτήτως Υπάρχοντος Θεού, και την τελειότητα της δύναμης Του, και το μεγαλείο της εξουσίας Του.
Και έτσι ω άφρονα! Αν είσαι σε θέση να καταπνίξεις αυτή τη φωνή, που συντρίβει σα βροντή και να εξαλείψεις αυτό το φως λαμπρό σαν τον ήλιο, ξέχασε το Θεό! Διαφορετικά σύνελθε! Πες, “Η δόξα ολόκληρη μαζί Σου!” Και,
Οι επτά ουρανοί και η γη και τα πάντα μέσα σε αυτά εξυμνούν την ατελεύτητη Του δόξα![23]
Και ο ήλιος διαγράφει την πορεία του σε ένα καθορισμένο σημείο, αυτό ορίζει η αιτιότητα του Παντοκράτορος, του Παντογνώστου.[24]
Η λάμπα του διαστήματος, ο ήλιος, δημιουργεί ένα παράθυρο προ της ύπαρξης και ενότητος του Πλαστουργού του σύμπαντος που είναι τόσο λαμπρό και φωτεινό όσο ο ίδιος ο ήλιος. Πράγματι, παρά τις μεγάλες τους διαφορές σε σχέση προς το μέγεθος, τη θέση και την ταχύτητα, οι δώδεκα πλανήτες συμπεριλαμβανομένης της γήϊνης μας σφαίρας, γνωστοί ως το ηλιακό συστημα, βρίσκονται σε κίνηση και περιστρέφονται με απόλυτη τάξη και σοφία και τέλεια ισορροπία χωρίς ενός δευτερολέπτου σύγχυση, και είναι προσδεδεμένοι στο άρμα του ήλιου με τη βοήθεια ενός Θείου νόμου
γνωστού ως βαρύτητα, δηλαδή, ακολουθούν τον ηγέτη τους σαν σε προσευχή. Αυτό αποδεικνύει σε υπερμεγέθη κλίμακα την τρομακτικότητα της Θείας δυνάμεως και την ενότητα του Συντηρητού τους. Αυτά τα άψυχα σώματα, αυτές οι αχανείς, ανεπίγνωστες μάζες, περιστρέφονται και απασχολούνται μέσα στα όρια του ανώτατου βαθμού τάξης και σοφής ισορροπίας, με παντοίες μορφές και επί μεταβαλλομένων αποστάσεων και με ποικιλότροπες κινήσεις, αποδεικνύοντας το βαθμό της δύναμης και της σοφίας۰σύγκρινε εσύ για τον εαυτό σου. Αν η συγκυρία επρόκειτο να επέμβει με την απειροελαχιστότερη ποσότητα σε αυτήν την αχανή και πολυσύνθετη ύλη, θα προκαλούσε μια έκρηξη τόσο μεγάλη που θα διέλυε το σύμπαν. Εάν επρόκειτο να παρακωλύσει την κίνηση ενός εξ’αυτών για ένα λεπτό, θα το ανάγκαζε να ξεφύγει από την τροχιά του και θα άφηνε ανοικτό το ενδεχόμενο σύγκρουσής του με άλλο πλανήτη. Μπορείτε να αντιληφθείτε πόσο τρομερή θα ήταν η σύγκρουση σωμάτων χιλιάδες φορές μεγαλυτέρων από τη γη.
Τώρα θα αναφερθούμε στην περικλείουσα τους πάντες και τα πάντα γνώση του Θεού, στα θαύματα του ηλιακού συστήματος, δηλαδή στους δώδεκα πλανήτες οι οποίοι είναι ακόλουθοι και γεννήματα του ήλιου, και σκεφθείτε μόνο το δικό σας πλανήτη τη γη, η οποία βρίσκεται εδώ μπροστά στα μάτια μας. Παρατηρούμε ότι ο πλανήτης μας είναι υποχρεωμένος να διανύει μια μεγάλη διαδρομή γύρω από τον ήλιο, σύμφωνα με μια εντολή κυριότητος, ως το πλέον σημαντικό του καθήκον _ όπως περιγράφεται στην Τρίτη Επιστολή _ με έναν τρόπο που αποδεικνύει το μεγαλείο της εξοχότητος της κυριότητος και την επιβλητικότητα της εξουσίας της Θείας Κεφαλής και την τελειότητα του ελέους και της σοφίας Του. Εχει δημιουργηθεί ( να’ναι ) ένα καράβι κυριότητος γεμάτο από θαύματα της Θείας καλλιτεχνίας, και μια περιήγηση που ενυπάρχει σαν μια έκθεση, ώστε να την ατενίζουν οι συνειδητοί υπηρέτες του Θεού. Και η σελήνη έχει συνδεθεί με αυτή με ακριβείς υπολογισμούς χάριν μεγάλων παραδειγμάτων σοφίας, σαν να είναι ωροδείκτης για να λέει την ώρα. Και στη σελήνη έχουν δοθεί διαφόρων ειδών φάσεις δια μέσου των οποίων να ταξιδεύει. Έτσι αυτές οι πλευρές του ευλογημένου αυτού πλανήτου μας αποδεικνύουν την απαραίτητη ύπαρξη και ενότητα ενός Κατόχου Απόλυτης Δύναμης με μια μαρτυρία τόσο δυνατή όσο η ίδια η σφαίρα της γης. Μπορείτε να κάνετε αντιπαραβολή με το υπόλοιπο ηλιακό σύστημα από αυτά που αναφέραμε.
Επιπλέον, ο ήλιος είναι δημιουργημένος να περιστρέφεται γύρω από τον άξονα του σαν ένα ροδάνι, με σκοπό να τυλίξει σε κουβάρι τα άϋλα νήματα που καλούνται βαρύτητα και να δέσει με αυτά τους πλανήτες και να τους βάλει σε τάξη. Έτσι ακόμη ωθείται μαζί με τους πλανήτες του με μια ταχύτητα που διασχίζει απόσταση πέντε ωρών το δευτερόλεπτο προς, σύμφωνα με μια εκτίμηση, τον Αστερισμό του Ηρακλή ή προς τον “Ήλιο των Ήλιων”. Αυτό αναμφίβολα συμβαίνει με τη βοήθεια της δύναμης και κατ’εντολή Ενός Πανένδοξου Θεού, του Μονάρχη της Προαιωνίας και Μεταιωνίας Ζωής. Είναι σαν να αναγκάζει το ηλιακό σύστημα να εκτελέσει αυτές τις, μανούβρες σαν άλλος ουλαμός στρατιωτών που υπακούει διαταγές, και έτσι αποδεικνύει τη μεγαλοπρέπεια της κυριότητος Του.
Ω εσείς αστρονόμοι! Ποια συγκυρία μπορεί να επέμβει σε αυτά τα ζητήματα; Οι χείρες ποιων αιτιών μπορούν να τα φθάσουν; Ποιά δύναμη μπορεί να πλησιάσει σε αυτό (το πράγμα); Ελάτε τώρα, πείτε εσείς! Θα μπορούσε ένας Πανένδοξος Μονάρχης όπως αυτός να επιδείξει ανικανότητα και να επιτρέψει σε άλλους να έχουν ένα ρόλο στην επικράτεια της κυριαρχίας Του; Μήπως θα παρέδιδε σε άλλα χέρια ζωντανούς ιδίως οργανισμούς, οι οποίοι είναι γέννημα, αποτέλεσμα, στόχος και ουσία του σύμπαντος; Θα επέτρεπε σε κάποιον άλλο να επέμβει; Ειδικά τον άνθρωπο, θα τον άφηνε να κάνει ότι θέλει, το πληρέστερο από τα γεννήματα αυτά, το τελειότερο των αποτελεσμάτων, τον αντιπρόσωπό Του στη γη, και ( τον ) καθ’ομοίωμα του καθρέφτη Του προσκεκλημένο; Θα τον παρέπεμπε στη φύση και τη συγκυρία και θα υποβίβαζε τη μεγαλοπρέπεια της κυριαρχικής Του εξουσίας σε μηδέν;۰θα υποβίβαζε σε μηδέν την απόλυτη σοφία Του;
Εμείς δεν κάναμε τη γη ένα λίκνο; * Και τα όρη σαν ορθοστάτες; * Και σας δημιουργήσαμε ως ζεύγη;[25] * Να λοιπόν δείτε τα σημεία του Ελέους του Θεού, με ποιό τρόπο επαναφέρει στη ζωή τη γη μετά το θάνατο της. [26]
Η σφαίρα της γης είναι ένα κεφάλι με εκατό χιλιάδες στόματα. Σε κάθε στόμα βρίσκονται εκατό χιλιάδες γλώσσες. Σε κάθε γλώσσα βρίσκονται εκατό χιλιάδες αποδείξεις, εκ των οποίων κάθεμια μαρτυρεί με πολυάριθμους τρόπους στην απαραίτητη ύπαρξη, ενότητα, ιερές ιδιότητες, και τα Πλέον Υπέροχα Ονόματα ενός Πανένδοξου Θεού.
Ναι, σκεφτόμαστε την αρχική δημιουργία της γης και παρατηρούμε ότι το πέτρωμα δημιουργήθηκε από ύλη σε ρευστή κατάσταση, και ότι το χώμα δημιουργήθηκε από πέτρωμα. Αν αυτή η ουσία είχε παραμείνει ρευστή, δεν θα ήταν κατοικήσιμη, και αν αφού γινόταν πέτρωμα, το υγρό είχε καταστεί σκληρό σαν σίδηρο, δεν θα ήταν κατάλληλο για χρήση. Έτσι αυτό που της έδωσε την κατάσταση που έχει, ήταν στα σίγουρα η σοφία ενός Πάνσοφου Πλαστουργού ο Οποίος αντιλήφθηκε τις ανάγκες των κατοίκων της γης. Έπειτα το στρώμα του εδάφους ρίχθηκε πάνω από τους ορθοστάτες των βουνών έτσι ώστε οι σεισμοί που προέρχονταν από εσωτερικές αναταράξεις θα μπορούσαν να αναπνέουν μέσα από τα βουνά και δεν θα ανάγκαζαν τη γη να ξεφύγει από την κίνηση και τα καθήκοντά της, και έτσι ώστε τα βουνά θα προφύλατταν τη γη από τη διείσδυση της θάλασσας, και θα γίνονταν όλα αποθήκες για τις ζωτικές αναγκαιότητες των έμβιων όντων, και θα καθάριζαν τον αέρα από επιβλαβή αέρια επιτρέποντας έτσι στους ζωντανούς οργανισμούς να αναπνέουν, και έτσι ώστε θα επισσώρευαν και θα συγκρατούσαν αποθέματα νερού, και θα γίνονταν μια πηγή και ένα ορυχείο για τα μεταλικά στοιχεία που είναι απαραίτητα για τους ζωντανούς οργανισμούς.
Έτσι, η κατάσταση αυτή μαρτυρεί εντελώς ξεκάθαρα και δυναμικά στην απαραίτητη ύπαρξη και ενότητα ενός Κατόχου Απόλυτης Δύναμης, ενός Πάνσοφου και Οικτίρμονος Θεού.
Ω γεωγράφοι! Με τι μπορείτε να το εξηγήσετε αυτό; Ποια συγκυρία θα μπορούσε να δημιουργήσει αυτό το καράβι της κυριότητος γεμάτο με αυτά τα αξιοθαύμαστα δημιουργήματα μέσα σε μια έκθεση φαινομένων, και να το στριφογυρίζει με μια ταχύτητα δια της οποίας διανύει μια απόσταση είκοσι τεσσάρων χιλιάδων ετών το χρόνο, ενώ δεν επιτρέπει ούτε σε ένα από τα παρατεταγμένα στην επιφάνεια του αντικείμενα να ξεφύγει;
Σκεφθείτε επίσης τα ασυνήθιστα καλλιτεχνήματα στο πρόσωπο της γης. Με πόσο σοφό τρόπο τα στοιχεία του σύμπαντος εργοδοτούνται στις φυσικές τους λειτουργίες! Πόσο πολύ περιποιούνται τους προσκεκλημένους του Ενός Πλέον Ελεήμονος Θεού στη γη, δια του προστάγματος αυτού του Πάνσοφου και Δυνατού Θεού, και σπεύδουν να τον υπηρετήσουν!
Ακόμη προσέξτε αυτά τα διανθισμένα με ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες γραφόμενα μέσα από δυσεξήγητα και θαυμαστά καλλιτεχνήματα επί προσώπου γης, ποικιλόχρωμα και μεστά ανεξήγητης σοφίας! Παρατηρείστε τον τρόπο με τον οποίο ποταμάκια και ρυάκια, θάλασσες και ποταμοί, βουνά και λόφοι έχουν καταστεί οικήματα και μέσα μεταφοράς κατάλληλα για τα διάφορα Του δημιουργήματα και υπηρέτες. Παρατηρείστε κατόπιν το πώς με απόλυτη σοφία και τάξη τα έχει γεμίσει με εκατοντάδες χιλιάδες ποικιλίες φυτών και ζώων, και τους έχει δώσει ζωή και τα έχει κάνει να αγαλλιούν, και το πώς σε τακτά διαστήματα λεπτό με λεπτό ξεφορτώνεται τα δημιουργήματα και εκκενώνει αυτά τα οικήματα δια του θανάτου, και έπειτα άλλη μια φορά με συστηματικό τρόπο τα ξαναγεμίζει με τη μορφή της ‘ανάστασης μετά θάνατον’.Το γεγονός αυτό μαρτυρεί με εκατοντάδες χιλιάδες γλώσσες στην απαραίτητη ύπαρξη και ενότητα ενός Παντοδύναμου Θεού της Δόξης, ενός Πάνσοφου Θεού της Τελειότητος.
Εν Συντομία: Η γη, το πρόσωπο της οποίας είναι μια έκθεση φαινομένων καλλιτεχνίας, μια επίδειξη θαυμάτων δημιουργίας, ένας χώρος μετάβασης για τα καραβάνια των όντων, και ένα τέμενος και οίκημα για τις τάξεις των προσκυνητών, μοιάζει με την καρδιά όλου του σύμπαντος۰φανερώνει έτσι το φως της Θείας ενότητος στον ίδιο βαθμό με το σύμπαν.
Ω γεωγράφε! Αν η επιφάνεια της γης έχει εκατό χιλιάδες στόματα και με τις εκατό χιλιάδες γλώσσες στο καθένα γνωστοποιεί το Θεό, και παρόλα ταύτα δεν Τον αναγνωρίζεις και χώνεις βαθειά το κεφάλι σου μέσα στο τέλμα της φύσης, συλλογίσου τότε το μέγεθος του σφάλματός σου! Γνώριζε οποίας θλιβερής τιμωρίας γίνεσαι αντάξιος! Σύνελθε και βγάλε το κεφάλι σου από το τέλμα. Πες, “Πιστεύω στο Θεό στο χέρι του Οποίου βρίσκεται η εξουσία όλων των πραγμάτων”.
Εικοστό-τρίτο Παράθυρο
Ο Οποίος δημιουργεί θάνατο και ζωή.[27]
Η ζωή είναι η πιο φωτεινή η πιο όμορφη των θαυμάτων της κυριότητος. Είναι η πιο δυνατή και πιο λαμπρή των αποδείξεων της Θείας ενότητος. Είναι η πιο περιεκτική και πιο λαμπερή απο τους καθρέφτες που φανερώνουν τις αποκαλύψεις του Ενός Αιωνίως Επιζητούμενου Θεού. Ναι, από μόνη της, η ζωή γνωστοποιεί ένα Ζώντα και Αυτάρκη Θεό μαζί με όλα του τα Ονόματα και τις πράξεις. Διότι η ζωή είναι ένα φως, ένα γιατρικό, σαν ένα ποτό ανάμεικτο από πολυάριθμες ιδιότητες. Όπως ακριβώς τα επτά χρώματα συνδυάζονται σε φως, και διάφορα φάρμακα ανακατεύονται μαζί σε γιατρικό, έτσι και η ζωή είναι μια πραγματικότητα φτιαγμένη από πολυάριθμες ιδιότητες. Μερικές από τις ιδιότητες στην πραγματικότητά της αυτή εκφράζονται με τη βοήθεια των αισθήσεων. Παρόλα αυτά το μεγαλύτερο μέρος καθίστανται αφ’εαυτών αντιληπτές με τη μορφή των συναισθημάτων۰ αυτογνωστοποιούνται ξεχειλίζοντας μέσα από τη ζωή.
Επιπλέον η ζωή περιλαμβάνει μέσα συντήρησης, έλεος, χάρη και σοφία, οι οποίες κυριαρχούν στο σχεδιασμό και τη διοίκηση του σύμπαντος. Λες και η ζωή τις δένει ξωπίσω της και τις σύρει στο μέρος όπου μπαίνει. Για παράδειγμα, όταν η ζωή μπαίνει σε ένα σώμα, ωσαύτως αποκαλύπτεται το Όνομα του Πάνσοφου Θεού۰ φτιάχνει το σπίτι της δεξιοτεχνικά και το ορίζει με σοφία. Με τον ίδιο τρόπο, αποκαλύπτεται το Όνομα του Παντογενναιόδωρου Θεού, και το οργανώνει και στολίζει το οίκημά της σύμφωνα με τις ανάγκες της. Ταυτόχρονα, είναι έκδηλη η αποκάλυψη του Ονόματος του Πανοικτίρμονος Θεού۰παρέχει όλων των ειδών τις δωρεές για τη συνέχιση και τελείωση της ζωής. Ταυτόχρονα πάλι, παρουσιάζεται η αποκάλυψη του Ονόματος του Προμηθευτού۰ Παράγει τα μέσα συντήρησης, υλικά και πνευματικά, απαραίτητα για τη διαιώνηση και το ξεδίπλωμα της ζωής, και εν μέρει τα αποθηκεύει μέσα στον κορμό της. Δηλαδή η ζωή μοιάζει με ένα εστιακό σημείο۰ διάφορες ιδιότητες εισέρχονται η μια στην άλλη, μάλιστα γίνονται ένα και το αυτό. Λες και στην ολότητά της η ζωή είναι εξίσου γνώση, και ταυτόχρονα δύναμη, και ταυτοχρόνως σοφία και έλεος, και ούτω καθεξής... Έτσι, όσον αφορά σε αυτήν την περιεκτική ουσία, η ζωή είναι ένας καθρέφτης του Ενός Αιωνίως Επιζητούμενου Θεού που αντανακλά τις ουσιώδεις ιδιότητες της κυριότητος. Στο μυστήριο αυτό οφείλεται το γεγονός ότι ο Ένας Απαραιτήτως Υπάρχων Θεός, ο Οποίος είναι Αεί-Ζων και Αυτάρκης, δημιουργεί ζωή σε μεγάλη αφθονία και πλησμονή, και τη σκορπίζει παντού και την εκπέμπει, και συγκεντρώνει το κάθε τι από τη ζωή και το εξαναγκάζει να την υπηρετήσει. Διότι το καθήκον της ζωής είναι μεγάλο. Ναι, δεν είναι εύκολο να είναι κανείς ο καθρέφτης του Ενός Αιωνίως Επιζητούμενου Θεού, δεν είναι κανένα ευτελές καθήκον.
Έτσι η ακαριαία και αδιάκοπη αρχή ύπαρξης από το μηδέν αυτών των αμέτρητων, απειράριθμων ζωών τις οποίες όλη την ώρα βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας, _ και των πνευμάτων, που είναι οι απαρχές και ουσίες ύπαρξης των ζωών _ το γεγονός ότι δίδονται, αποδεικνύει την απαραίτητη ύπαρξη, ιερές ιδιότητες, και Πλέον Υπέροχα Ονόματα ενός Απαραιτήτως Υπάρχοντος Θεού και Αεί-Ζώντος και Αυτάρκους Θεού τόσο ξεκάθαρα όσο οι ηλιακτίδες φανερώνουν την ύπαρξη του ήλιου. Όπως ακριβώς κάποιος ο οποίος δεν αναγνωρίζει και δεν αποδέχεται την ύπαρξη του ήλιου είναι εξαναγκασμένος να απαρνηθεί το φως που πληρεί τη μέρα, έτσι και ένας που δεν αναγνωρίζει τον Ήλιο της Θείας Ενάδας, ο Οποίος είναι Αεί-Ζων και Αυτάρκης και Δότης Ζωής και Θανάτου, οφείλει να απαρνηθεί την ύπαρξη των ζωντανών οργανισμών που πληρούν τη γη και ακόμη το παρελθόν και το μέλλον۰ πρέπει να ξεπέσει εκατό φορές πιο χαμηλά από ένα ζώο, να ξεπέσει από το ύψος της ζωής, να γίνει κάτι το παντελώς αδαές και άψυχο.
Εικοστό-τέταρτο Παράθυρο
Δεν υπάρχει Θεός παρά μόνον Αυτός, τα πάντα θα φθαρούν εκτός από την όψη του προσώπου Του, Δικό του είναι το πρόσταγμα και σε Αυτόν θα επιστρέψεις.[28]
Ο θάνατος είναι μια απόδειξη κυριότητος όσο και η ζωή είναι απόδειξή της۰ είναι η πιο ισχυρή απόδειξη της Θείας ενότητος. Καθώς το εδάφιο,
Ο Οποίος δημιουργεί θάνατο και ζωή [29]
ενδεικνύει, ο θάνατος δεν είναι μη-ύπαρξη, εκμηδένιση, μη-ον, ένας άνευ πρωτεργάτου αφανισμός۰ακριβέστερα, όπως εκφράζεται στην Πρώτη Επιστολή, είναι ένα ον απηλλαγμένο υπηρεσίας από έναν Πάνσοφο Ποιητή, μια αλλαγή τόπου διαμονής, μια ανταλλαγή σωμάτων, μια ανάπαυση από το καθήκον,ένα ον ελευθερωμένο από τη φυλακή του σώματος۰είναι ένα σοφό και συστηματικό έργο σοφίας. Πράγματι, όπως ακριβώς το ζωντανό πρόσωπο της γης και οι καλοφτιαγμένοι και ζωντανοί οργανισμοί επάνω σε αυτό μαρτυρούν στην απαραίτητη ύπαρξη και ενότητα ενός Πάνσοφου Πλαστουργού, έτσι ακριβώς με τους θανάτους τους αυτά τα έμβια όντα φέρουν μαρτυρία στην αιωνιότητα και ενότητα ενός Αεί-Ζώντος και Αυτάρκους Θεού. Μια που αποδεικνύεται και διασαφηνίζεται στον Εικοστό-δεύτερο Λόγο ότι ο θάνατος είναι μια εξαιρετικά ισχυρή απόδειξη της Θείας ενότητος και αιωνιότητος, παραπέμπουμε τη συζήτηση σε εκείνο το Λόγο και εδώ εξηγούμε μόνο ένα σημαντικό σημείο. Έχει ως εξής:
Τόσο με τις υπάρξεις τους τα έμβια όντα καταδεικνύουν στην ύπαρξη ενός Απαραιτήτως Υπάρχοντος Θεού, όσο και με τους θανάτους τους τα έμβια αυτά όντα μαρτυρούν στην αιωνιότητα και ενότητα ενός Αεί-Ζώντος Αιωνίου Θεού. Για παράδειγμα, το πρόσωπο της γης, το οποίο είναι ένας και μόνο ζωντανός οργανισμός, καταδεικνύει τον Πλαστουργό με την τάξη και τις (επικρατούσες σε αυτό) συνθήκες۰έτσι ακριβώς καταδεικνύει σε Αυτόν όταν πεθαίνει. Δηλαδή, όταν ο χειμώνας κρύβει το πρόσωπο της γης με τη λευκή του καλύπτρα, στρέφει τα ατενή βλέμματα των ανθρώπων μακριά από αυτό _ το βλέμμα τους κινείται στο παρελθόν μακριά από το πτώμα της άνοιξης που παρήλθε _ και τους αποκαλύπτει μια πολύ ευρύτερη εικόνα.Δηλαδή, όλες οι προηγούμενες άνοιξες της γης, που ήταν όλες καθρέφτες δυνάμεως, τους πληροφορούν ότι νέοι ανοιξιάτικοι ζωντανοί οργανισμοί της γης θα έλθουν, και μια που όλοι τους μαρτυρούν στην ύπαρξη αυτών των μελλοντικών θαυμάτων της Θείας δύναμης, ο καθένας μια ζωντανή γη, μαρτυρούν περίλαμπρα και δυνατά και σε υπερμεγέθη κλίμακα στην απαραίτητη ύπαρξη, ενότητα, παντοτινότητα και αιωνιότητα ενός Πανένδοξου Πλαστουργού, ενός Παντοδύναμου Θεού της Τελειότητος, ενός Αεί-Ζώντος Αιωνίου Θεού۰ επιδεικνύουν τέτοιες λαμπρές αποδείξεις ώστε είτε ένας το θέλει είτε όχι αναγκάζουν κάποιο να δηλώσει: “Πιστέυω στο Θεό, τον Ένα, το Μοναδικό!”
Εν Συντομία: Συμφώνως προς το νόημα του εδαφίου:
Και δίνει ζωή στη γη μετά το θάνατο της,[30]
Όπως ακριβώς η ζωντανή αυτή γη δίνει μαρτυρία στον Πλαστουργό με την άνοιξη, έτσι και με το θανατό της στρέφει το ατενές βλέμμα του ανθρώπου στα θαύματα της Θείας δύναμης που είναι στοιχισμένα πάνω στις δύο φτερούγες του χρόνου, το παρελθόν και το μέλλον۰ υπαινίσσεται χιλιάδες θαύματα δύναμης αντί ενός θαύματος. Και κάθε μια από τις άνοιξες αυτές δίνει ακόμα πιο αναμφίβολα μαρτυρία από την παρούσα αυτή άνοιξη, διότι αυτές που έχουν αναχωρήσει προς το παρελθόν έχουν φύγει μαζί με τις φαινομενικές τους αιτίες, και μετά από αυτές άλλες όμοιες με αυτές έχουν έρθει στις θέσεις τους. Αυτό σημαίνει ότι οι φαινομενικές αιτίες δεν είναι τίποτα: μόνο ότι ένας Παντοδύναμος Θεός της Δόξης δημιουργεί τις άνοιξες, και το γεγονός ότι τις εξαρτά σε αιτίες φανερώνει ότι Αυτός τις έχει στείλει. Όσο για τα πρόσωπα της γης που είναι ευθυγραμμισμένα σε μέλλοντα χρόνο, αυτά μαρτυρούν ακόμα πιο περίλαμπρα. Διότι θα δημιουργηθούν εκ νέου από το μηδέν, από το μη-ον, και θα σταλούν۰ θα τοποθετηθούν πάνω στη γη, θα υποχρεωθούν να πράξουν το καθήκον τους, και μετά θα εκδιωχθούν.
Και έτσι, ω άφρονα που παρεκτράπηκες στη φύση και πνίγεσαι στο τέλμα της! Πώς μπορεί κάποιο πράγμα που δεν έχει χέρια, αρκετά σοφά και δυνατά για να φθάσει όλο το παρελθόν και όλο το μέλλον, να επέμβει στη ζωή της γης; Μπορεί η ολοκληρωτική ανυπαρξία της φύσης σου να επέμβει σε αυτή; Αν θέλεις να σωθείς, πες: “ Το πολύ-πολύ, η φύση να είναι ένα σημειωματάριο της Θείας δύναμης. Και όσο για τη συγκυρία, είναι ένα πέπλο με αναφορά στην κεκαλυμμένη Θεία σοφία που αποκρύβει την άγνοια μας”. Προσέγγισε την αλήθεια!
Εικοστό-πέμπτο Παράθυρο
Όπως κάποιος κτυπημένος καταδεικνύει στον επιτιθέμενο, και ένα περίτεχνα πλασμένο έργο συνεπάγεται τον καλλιτέχνη, και ένας γόνος χρειάζεται κάποιο γονιό, και μια κάτω επιφάνεια χρήζει μιας άνω επιφάνειας, και ούτω καθεξής... όπως όλες αυτές οι ιδιότητες γνωστές ως συγγενικά θέματα οι οποίες δεν είναι απόλυτες και δεν μπορούν να υφίστανται η μια χωρίς την άλλη, η απροβλεψία (των συμβάντων), η οποία είναι έκδηλη στα επί μέρους πράγματα στο σύμπαν καθώς και στο ίδιο ως σύνολο, καταδεικνύει στην αναγκαιότητα. Και η κατάσταση όπου (τα πράγματα) γίνονται δέκτες κάποιων ενεργειών η οποία είναι εμφανής σε όλα τους καταδεικνύει σε μια ενέργεια, και η κατάσταση του δημιουργηθέντος έκδηλη σε όλα τους καταδεικνύει στη δημιουργικότητα, και η πολλαπλότητα και η σύνθεση εμφανείς σε όλα χρήζουν ενότητος. Και η αναγκαιότητα, η ενέργεια, η δημιουργικότητα και η ενότητα ξεκάθαρα και απαραίτητα χρειάζονται κάποιον ο οποίος δεν είναι απρόβλεπτος, δέκτης ενεργειών, πολυάριθμος, σύνθετος και δημιουργημένος, αλλά φέρει εν εαυτώ τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του απαραίτητου, του παράγοντος, του ενός και του δημιουργού. Στην οποία περίπτωση, κάθε είδους απροβλεψία (στα συμβαίνοντα), καταστάσεις όπου (τα πράγματα) γίνονται δέκτες ενεργειών, η κατάσταση των δημιουργηθέντων (πραγμάτων), η πολλαπλότητα και η σύνθεση μαρτυρούν στον Έναν Απαραιτήτως Υπάρχων Θεό, στον Έναν ο Οποίος ενεργεί όπως Αυτός θέλει, το Δημιουργό Όλων των Πραγμάτων, τον Ένα και Μόνο Θεό της Ενότητος.
Εν Συντομία: Όπως ακριβώς η αναγκαιότητα είναι πρόδηλη από την απροβλεψία (των συμβαινόντων), και η ενέργεια από την κατάσταση στην οποία τα πράγματα γίνονται δέκτες ενεργειών, και η ενότητα από την πολλαπλότητα, και η ύπαρξη της πρώτης υποδηλώνει τη δεύτερη με σιγουριά, με τον ίδιο τρόπο, ιδιότητες όπως η κατάσταση των δημιουργηθέντων (πραγμάτων) και το γεγονός της κάλυψης όλων των αναγκών τους, τα οποία είναι εμφανή στα όντα, ξεκάθαρα καταδεικνύουν στην ύπαρξη χαρακτηριστικών γνωρισμάτων όπως Πλάσιμο και Τροφοδοσία. Διαδοχικά η ύπαρξη των χαρακτηριστικών αυτών γνωρισμάτων καταδεικνύει απαραιτήτως και αυταπόδεικτα στην ύπαρξη ενός Πανοικτίρμονος Πλαστουργού ο Οποίος είναι ένας Δημιουργός και ένας Τροφοδότης. Δηλαδή, με τις γλώσσες των εκατοντάδων χαρακτηριστικών γνωρισμάτων του είδους αυτού που φέρουν, κάθε ον μαρτυρεί στα εκατοντάδες των Πλέον Υπέροχων Ονομάτων του Ενός Απαραιτήτως Υπάρχοντος Θεού. Αν αυτή η μαρτυρία δεν γίνει παραδεκτή, καθίσταται απαραίτητο να αρνηθούμε όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που αφορούν στα όντα....
Εικοστό-έκτο Παράθυρο [31]
Τα ολοένα ανανεούμενα παραδείγματα κάλλους και ομορφιάς που διατρέχουν τα πρόσωπα των όντων στο σύμπαν φανερώνουν ότι είναι σκιές των εκδηλώσεων Ενός Αιωνίως Περικαλλούς Θεού. Ναι, οι φυσαλλίδες που αφρίζουν στην επιφάνεια ενός ποταμού και μετά χάνονται, και άλλες φυσαλλίδες που τις διαδέχονται και που αφρίζουν σαν αυτές που προηγήθηκαν φανερώνουν ότι είναι καθρέφτες στις ακτίνες ενός αέναου ήλιου. Με τον ίδιο τρόπο, οι λάμψεις κάλλους που αστράφτουν επάνω στα ταξιδιάρικα όντα στο ποτάμι του τρεχάμενου χρόνου καταδεικνύουν στον Έναν Αιωνίως Περικαλλή Θεό και είναι σημεία Του.
Ακόμη, ο φλογερός έρωτας στην καρδιά του σύμπαντος καταδεικνύει σε έναν Αθανή Ηγαπημένο. Όπως μαρτυρείται από το γεγονός ότι κάτι το οποίο δε βρίσκεται στο ίδιο το δέντρο δε θα παρουσιαστεί με αυθεντική μορφή στον καρπό του, ο φλογερός έρωτας του Θεού παρεστώς στο ανθρώπινο είδος,
τον ανταποκρινόμενο καρπό του δέντρου του σύμπαντος, φανερώνει ότι ένας αληθινός έρωτας και πάθος είναι δυνατό να ανευρεθεί σε όλο το σύμπαν, αλλά με άλλες μορφές. Στην οποία περίπτωση αυτός ο αληθινός έρωτας και το πάθος στην καρδιά του σύμπαντος καταδεικνύουν στον έναν Προ-Αιωνίως Ηγαπημένο Θεό. Επιπλέον, όλες οι έλξεις και μαγνητικές δυνάμεις οι οποίες εμφανίζονται με πολυάριθμες διαφορετικές μορφές στην καρδιά του σύμπαντος, φανερώνουν στις συνειδούσες καρδιές πως είναι έτσι όπως είναι με τη βοήθεια της έλξης μιας ρυμουλκούσας αλήθειας.
Ακόμη, σύμφωνα με τη γενική ομολογία των αγίων και αυτών που αποκαλύπτουν τα μυστήρια της δημιουργίας, οι οποίοι είναι οι πιο εκλεπτυσμένοι και πιο λαμπροί των δημιουργημάτων, βασιζόμενοι στις θείες εμπνεύσεις και τη μαρτυρία τους, έχουν δεχθεί την αποκάλυψη ενός Περικαλλούς Θεού της Δόξης και με τη βοήθεια των θείων τους εμπνεύσεων έχουν συλλάβει νοερά τον Πανένδοξο αυτό Θεό του Κάλλους να καθιστά τον Εαυτό Του εγνωσμένο σε αυτούς και αγαπητό από αυτούς. Τα κατά ομόφωνο τρόπο λεγόμενά τους περί αυτού, εκ νέου μαρτυρούν με βεβαιότητα σε έναν Απαραιτήτως Υπάρχων Θεό, στην ύπαρξη ενός Περικαλλούς Θεού της Δόξης, και στο γεγονός ότι καθιστά τον Εαυτό Του εγνωσμένο στον άνθρωπο.
Ακόμη, η γραφίδα του καλλωπισμού και της διακόσμησης η οποία δουλεύει πάνω στα όντα και πάνω στο πρόσωπο του σύμπαντος καταδεικνύει ξεκάθαρα στο κάλλος των Ονομάτων του Κτήτορα της γραφίδος. Έτσι, το κάλλος στο πρόσωπο του σύμπαντος, και ο έρωτας στην καρδιά του, και η έλξη στο στέρνο του, και η αποκάλυψη και μαρτυρία στα μάτια του, και το κάλλος και η διακόσμηση σε αυτό ως σύνολο, ανοίγει ένα πραγματικά περίπλοκο και φωτεινό παράθυρο. Φανερώνει στις συνειδούσες διάνοιες και καρδιές έναν Περικαλλή Θεό της Δόξης, έναν Αθανή Ηγαπημένο, έναν Αιώνιο Λατρεμένο Θεό του Οποίου όλα τα Ονόματα είναι Υπέροχα.
Ω άφρονα που παραπαίεις ανάμεσα στις ασφυκτικές αμφιβολίες του ζόφους της ύλης και της σκοτεινιάς της αυταπάτης! Σύνελθε! Στάσου στο ύψος μιας θέσης αντάξιας της ανθρώπινης φύσης! Κοίταξε μέσα από αυτά τα τέσσερα ανοίγματα, πρόσεξε το κάλλος της ενότητος, απέκτησε τέλεια πίστη, και γίνε ένας αληθινός άνθρωπος!
Εικοστό-έβδομο Παράθυρο
Ο Θεός είναι ο Δημιουργός όλων των πραγμάτων, και από τα πράγματα όλα Αυτός είναι ο Φύλακας και ο Κελευστής.[32]
Προσέχουμε τα πράγματα που δίνουν την εντύπωση πως είναι αιτίες και αποτελέσματα και παρατηρούμε ότι η πιο προηγμένη αιτία έχει ανεπαρκή δύναμη για το πιο συνηθισμένο αιτιατό. Αυτό σημαίνει ότι οι αιτίες είναι ένα πέπλο και ότι κάτι άλλο προκαλεί τα αποτελέσματα. Για να πάρουμε μόνο ένα μικρό παράδειγμα από τα αναρίθμητα δημιουργήματα ας εξετάσουμε τη διανοητική ικανότητα της μνήμης, η οποία ευρίσκεται στο ανθρώπινο κεφάλι μέσα σε ένα χώρο τόσο μικρό όσο ο σπόρος της μουστάρδας : παρατηρούμε ότι είναι σαν ένα βιβλίο τόσο περιεκτικό _ μάλιστα, σαν μια βιβλιοθήκη _ που μέσα σε αυτό είναι γραμμένη ασυγχύτως ολόκληρη η ιστορία της ζωής ενός ανθρώπου.
Ποια αιτία μπορεί να επιδειχθεί για αυτό το θαύμα δύναμης; Η φαιά ουσία του εγκεφάλου; Τα απλά ανεπίγνωστα μόρια των κυττάρων του; Οι άνεμοι της συγκυρίας και της σύμπτωσης; Αλλά αυτό το θαύμα καλλιτεχνίας μπορεί μόνον να είναι το έργο ενός Πάνσοφου Πλαστουργού ο Οποίος, με σκοπό να πληροφορήσει τον άνθρωπο ότι όλες οι πράξεις που έχει επιτελέσει έχουν καταγραφεί και θα ανακληθούν τον καιρό του απολογισμού της τελικής κρίσεως, ετοιμάζει ένα μικρό καθολικό (λογιστικής) από τη μεγάλη βίβλο των πράξεων του ανθρώπου για να εκδοθεί την ανάσταση, και το παραδίδει στη χείρα του μυαλού του. Έτσι μια που μπορούν να συγκριθούν με τη διανοητική ικανότητα της μνήμης του ανθρώπου, κάντε μια αντιπαραβολή με όλα τα αυγά, τους σπόρους και τα γεννήματα, και μετά συγκρίνετε άλλα αποτελέσματα με αυτά τα μικρά και περιεκτικά θαύματα. Διότι οποιοδήποτε αιτιατό και έργο τέχνης και αν προσέξετε,περιέχει τέτοια θαυμαστή καλλιτεχνία που όχι μόνο η συνηθισμένη, απλή του αιτία, αλλά και αν επρόκειτο να συγκεντρωθούν όλες οι αιτίες, θα διεκήρυσσαν την ανικανότητα τους μπροστά του.
Υποθέστε τον ήλιο, για παράδειγμα, ο οποίος εικάζεται πως είναι μια σημαντική αιτία, να κατέχει θέληση και επίγνωση۰ εάν λεχθεί σε αυτόν: “Είσαι σε θέση να φτιάξεις μια μύγα;”, σίγουρα θα αποκρινόταν: “Με τη βοήθεια της φιλανθρωπίας του Δημιουργού μου, υπάρχει άφθονο φως, θερμότητα και χρώματα στο μαγαζί μου, αλλά τέτοια πράγματα όπως μάτια, αυτιά και ζωή πάνω στο ον-μύγα ούτε υπάρχουν στο μαγαζί μου, ούτε είναι μέσα στα πλαίσια της δύναμης μου.”
Επιπλέον, η θαυμαστή καλλιτεχνία και διακόσμηση στα αιτιατά αποκλείουν τις αιτίες, και ενδεικνύοντας τον Έναν Απαραιτήτως Υπάρχων Θεό, τον Αίτιο των Αιτιών, συμφώνως προς το εδάφιο,
Και σε Αυτόν επιστρέφει η κάθε υπόθεση,[33]
παραδίδουν σε Αυτόν τις υποθέσεις. Με τον ίδιο τρόπο, τα αποτελέσματα, οι σκοποί και τα ωφέλη που συνδέονται με τα αιτιατά καταδεικνύουν αυταπόδεικτα ότι είναι έργα ενός Παντογενναιόδωρου Συντηρητού, ενός Πάνσοφου και Οικτίρμονος Θεού, υπεράνω του πέπλου των αιτιών. Διότι οι ανεπίγνωστες αιτίες αναμφίβολα δεν μπορούν να σκεφτούν κάποιο στόχο και να δουλέψουν για χάρη του. Και παρόλα αυτά παρατηρούμε ότι κάθε δημιούργημα που λαμβάνει ύπαρξη μπορεί και το πράττει ακολουθώντας όχι ένα, αλλά πολλούς στόχους, ωφέλη, και παραδείγματα σοφίας. Που σημαίνει ότι ένας Πάνσοφος και Γενναιόδωρος Συντηρητής δημιουργεί αυτά τα πράγματα και τα στέλνει. Καθιστά τα ωφέλη αυτά το στόχο της ύπαρξής τους.
Για παράδειγμα, πρόκειται να βρέξει. Είναι προφανές πόσο απόμακρες είναι οι αιτίες που φαινομενικά καταλήγουν σε βροχή στο να σκέφτονται τα ζώα και να τα οικτίρουν και να τα σπλαχνίζονται. Που σημαίνει ότι στέλνεται προς αρωγήν τους με τη βοήθεια της σοφίας ενός Οικτίρμονος Δημιουργού, ο Οποίος δημιουργεί τα ζώα και εγγυάται τη συντήρησή τους. Η βροχή αποκαλείται ακόμα και ‘έλεος’. Διότι, μια που περιλαμβάνει πολυάριθμα έργα ελέους και οφελημάτων, είναι σαν το έλεος να έχει πάρει σώμα με τη μορφή βροχής, έχει πάρει σχήμα σταγόνων και καταφθάνει με τον τρόπο αυτό.
Επιπλέον, όλα τα περίτεχνα διακοσμημένα φυτά που χαμογελούν στα δημιουργήματα και οι εξωραϊσμοί και τα εκθέματα στα ζώα αυταπόδεικτα καταδεικνύουν στην απαραίτητη ύπαρξη και ενότητα ενός Πανένδοξου Θεού πίσω από το πέπλο του Αόρατου۰ ενός Θεού ο Οποίος θέλει να καταστήσει τον Εαυτό του εγνωσμένο και αγαπητό με τη βοήθεια αυτών των υπέροχα διακοσμημένων περίτεχνων καλλιτεχνημάτων. Δηλαδή, η διακόσμηση αυτή στα πράγματα, και αυτά τα εκθέματα και ο εξωραϊσμός υποδηλώνουν με βεβαιότητα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτοδιορισμού του εγνωσμένου και αυτοδιορισμού του αγαπητού. Ενώ, τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτοδιορισμού του εγνωσμένου και αυτοδιορισμού του αγαπητού αυταπόδεικτα μαρτυρούν στην απαραίτητη ύπαρξη και ενότητα ενός Παντοδύναμου Πλαστουργού, ο Οποίος είναι Στοργικός και Εγνωσμένος.
Εν Συντομία: Μια που οι αιτίες είναι εξαιρετικά τετριμμένες και ανίκανες και τα αποτελέσματα που τους αποδίδονται είναι πλέον πολύτιμα και μεστά καλλιτεχνίας, το γεγονός αυτό απορρίπτει τις αιτίες. Οι στόχοι και τα ωφέλη των αιτιατών, επίσης απολύουν τις αδαείς και άψυχες αιτίες, και τις παραδίνουν σε έναν Πάνσοφο Πλαστουργό. Ακόμη, η διακόσμηση και η δεξιοτεχνία μεταφραζόμενες σε αιτιατά ενδεικνύουν ένα Σοφό Πλαστουργό, ο Οποίος θέλει να καταστήσει γνωστή τη δύναμή Του στα συνειδητά όντα και επιθυμεί να καταστήσει τον Εαυτό του αγαπητό.
Ω κακόμοιρε λάτρη των αιτιών! Με τι μπορείς να ερμηνεύσεις αυτές τις σημαντικές αλήθειες; Πώς μπορείς να εξαπατήσεις τον εαυτό σου; Αν έχεις μυαλό, σχίσε το πέπλο των αιτιών και διακήρυξε: “Αυτός είναι ο Ένας, δεν έχει συνεταίρους!” Διασώσου από αναρίθμητες αυταπάτες!
Εικοστό-όγδοο Παράθυρο
Και ανάμεσα στα σημεία Του υπάρχει η δημιουργία των ουρανών και της γης και οι παραλλαγές στις γλώσσες και στα χρώματά σας۰ αληθινά σε αυτά υπάρχουν σημεία για αυτούς που γνωρίζουν.[34]
Κοιτάζουμε το σύμπαν, και παρατηρούμε ότι μια σοφία και μια διάταξη αγκαλιάζουν τα πάντα από τα κύτταρα του σώματος μέχρι το σύνολο της ανθρωπότητος.
Κοιτάζουμε τα κύτταρα του σώματος, και παρατηρούμε ότι δια της εντολής και σύμφωνα με το νόμο κάποιου, ο οποίος μελετά τι είναι ευεργετικό για το σώμα και το διαχειρίζεται, υπάρχει ένας σημαντικός χειρισμός σε αυτά τα απειροστά κύτταρα. Αφενός μια κάποιου είδους τροφή αποθηκεύεται στο στομάχι με τη μορφή λίπους και αναλίσκεται σε καιρό ανάγκης, και αφετέρου σε αυτά τα μικροσκοπικά κύτταρα υπάρχει μια ρύθμιση και εναποθήκευση.
Κοιτάζουμε τα φυτά, και ένας πλέον σοφός σχεδιασμός και καλλιέργεια είναι έκδηλα.
Κοιτάζουμε τα ζώα, και παρατηρούμε μια εκτροφή και μια γαλούχηση οι οποίες είναι γενναιόδωρες στον έσχατο βαθμό.
Κοιτάζουμε τα κραταιά στοιχεία του σύμπαντος, και παρατηρούμε μια μεγαλειώδη διακυβέρνηση και ένα θείο φωτισμό που υπακούουν βαρυσήμαντους στόχους.
Κοιτάζουμε το σύμπαν στο σύνολο του, και παρατηρούμε μια τέλεια διάταξη για μεταρσιωτικά παραδείγματα σοφίας και υψιτενείς στόχους, ως εάν ήταν μία χώρα, μια πόλη ή ένα παλάτι.
Καθώς περιγράφεται και αποδεικνύεται στον πρώτο Σταθμό-Χώρο του Τριακοστού-δεύτερου Λόγου, από τα μικροσκοπικά μόρια μέχρι τα άστρα, δε μένει ούτε ο ελαχιστότερος χώρος για πρόσληψη συνεταίρων μετά του Θεού. Όλα τα όντα είναι στην πραγματικότητα τόσο αλληλοεξαρτώμενα ώστε κάποιος ο οποίος δε μπορεί να υποτάξει όλα τα άστρα και να τα κρατήσει στο χέρι του, δε μπορεί να υποχρεώσει ένα μόριο να λάβει σοβαρά υπόψιν τους ισχυρισμούς του ότι είναι κύριος και συντηρητής του. Είναι απαραίτητο να είσαι κύριος όλων των αστεριών για να είσαι ο πραγματικός συντηρητής ενός και μόνου μορίου.
Επιπλέον, όπως περιγράφεται και αποδεικνύεται στο δεύτερο Σταθμό-Χώρο του Τριακοστού-Δεύτερου Λόγου, κάποιος που δεν είναι ικανός να δημιουργήσει και να τακτοποιήσει τους ουρανούς δε μπορεί να διαμορφώσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα στο ανθρώπινο πρόσωπο. Δηλαδή, κάποιος ο οποίος δεν είναι Συντηρητής όλων των ουρανών δε μπορεί να διαμορφώσει τα διακριτικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα ούτε σε ένα και μόνο ανθρώπινο πρόσωπο.
¨Ετσι, αυτό είναι ένα παράθυρο τόσο μεγάλο όσο το σύμπαν, το οποίο, αν εξεταστεί προσεκτικά, τα επόμενα εδάφια θα δώσουν και αυτά την εντύπωση στο όμμα του νου, ότι είναι γραμμένα στις σελίδες του σύμπαντος με μεγάλα γράμματα:
Ο Θεός είναι Δημιουργός όλων των πραγμάτων και από τα πράγματα όλα Αυτός είναι ο Φύλακας και ο Κελευστής*. Δικά του είναι τα κλειδιά των ουρανών και της γης.[35]
Κάποιος που δεν τα βλέπει αυτά είτε δεν έχει μυαλό είτε δεν έχει καρδιά! Ή είναι ένα ζώο με ανθρώπινη μορφή.
Εικοστό-ένατο Παράθυρο
Και δεν υπάρχει ούτε ένα πράγμα που να μην εξυμνεί την ατελεύτητη Του δόξα και αίνο. [36]
Κάποια άνοιξη ξεκινούσα για ένα ταξίδι, ξένος, και σε βαθιά περισυλλογή. Καθώς γυρόφερνα ένα λόφο, ένα λαμπερό κίτρινο βατράχιο (νεραγκούλα) μου κτύπησε στο μάτι. Αμέσως μου έφερε κατά νου το ίδιο είδος βατραχίου που είχα συναντήσει προ πολλού στην πατρώα μου γη και σε άλλες χώρες. Από την καρδιά μου πέρασε η εξής σημασία: οποιουδήποτε και αν το λουλούδι αυτό είναι η σφραγίδα, η βούλα, η υπογραφή, το αποτύπωμα, όλα τα λουλούδια αυτού του είδους απ’άκρου σ’άκρου της γης είναι σίγουρα δικές Του σφραγίδες, δικές Του βούλες. Ύστερα από αυτήν την έννοια περί σφραγίδος, μου ήρθε η ακόλουθη σκέψη: όπως ακριβώς μια σφραγίδα βουλωμένη σε μια επιστολή δηλώνει το συγγραφέα της επιστολής, με τον ίδιο τρόπο, το λουλούδι αυτό είναι μια σφραγίδα που δηλώνει τον Έναν Πλέον Ελεήμονα Θεό. Και αυτός ο λοφίσκος που είναι εγχάρακτος με τα αποτυπώματα των ειδών αυτών και γραμμένος με τις αράδες των κατάμεστων από νόημα αυτών φυτών, είναι η επίσημη γραφή του Πλάστη του λουλουδιού. Ακόμη και ο λόφος αυτός είναι μια σφραγίδα. Αυτό το υψίπεδο και η πεδιάδα έχουν πάρει τη μορφή μιας επίσημης γραπτής επιστολής του Ενός Πλέον Ελεήμονος Θεού.
Ύστερα από αυτήν τη σκέψη, το ακόλουθο γεγονός προέκυψε στο νου: όπως η σφραγίδα, το κάθε τι αποδίδει όλα τα πράγματα στο δικό του Δημιουργό۰ αποδεικνύει ότι το καθένα είναι η επιστολή του δικού του Γραφέα. Έτσι, όλα τα πράγματα είναι παράθυρα προ της Θείας Ενότητος με τέτοιο τρόπο ώστε το καθένα αποδίδει όλα τα πράγματα στον Ένα και Μόνο Θεό της Ενότητος. Δηλαδή, υπάρχει ένα τόσο θαυμάσιο αποτύπωμα, μια καλλιτεχνία τόσο θαυματουργική σε κάθε πράγμα, και ειδικά σε κάθε έμβιο ον, ώστε αυτός που το κατασκευάζει και το αποδίδει με τόσο πολύ νόημα μπορεί να φτιάξει όλα τα πράγματα, και αυτός που φτιάχνει όλα τα πράγματα είναι σίγουρα Αυτός. Δηλαδή, κάποιος ο οποίος δε μπορεί να φτιάξει όλα τα πράγματα δε μπορεί ούτε ένα μόνο πράγμα να δημιουργήσει.
Ω άφρονα! Κοίταξε στο πρόσωπο του σύμπαντος! Παρατήρησε τις σελίδες των όντων τη μια μέσα στην άλλη που μοιάζουν με επιστολές του Ενός Αιωνίως Επιζητούμενου Θεού, κάθε επιστολή βουλωμένη με αναρίθμητες σφραγίδες της Θείας ενότητος! Ποιος μπορεί να αρνηθεί τη μαρτυρία όλων αυτών των σφραγίδων; Ποια δύναμη μπορεί να τις σιγάσει; Οποιαδήποτε από αυτές και αν ακούσεις προσεκτικά με το αυτί της καρδιάς, θα την ακούσεις να διακηρύττει: “Ομολογώ ότι δεν υπάρχει θεός παρά μόνον ο Θεός!”.
Τριακοστό Παράθυρο
Εάν υπήρχαν στους ουρανούς και στη γη άλλοι θεοί εκτός του Θεού, θα είχε σίγουρα υπάρξει σύγχυση και στα δύο.[37] * Τα πάντα θα φθαρούν εκτός από την όψη του προσώπου Του ۰ Δικό του είναι το πρόσταγμα και σε Αυτόν θα επιστρέψεις.[38]
Αυτό είναι το Παράθυρο των λογίων της Θεολογίας, βασιζόμενο επάνω στην απροβλεψία (των συμβαινόντων) και την κατάσταση των δημιουργηθέντων (πραγμάτων), και η οδική τους αρτηρία για να αποδείξουν τον Ένα Απαραιτήτως Υπάρχων Θεό. Για όλες τις λεπτομέρειες, σας παραπέμπουμε στα εξέχοντα βιβλία λογίων όπως το Σσαρχ αλ-Μαδακίφ ( Sharh al-Mawqif ) και το Σσαρχ αλ-Μακάσιντ ( Sharh al-Maqasid ), και εδώ επιδεικνύουμε μόνο μία ή δύο ακτίνες οι οποίες διαχέουν το πνεύμα από την ακτινοβολία του Ιερού Κορανίου και του Παραθύρου αυτού. Έχει ως εξής:
Είναι η αξίωση της επικρατείας και της κυριαρχίας να μην αποδέχονται αντιπάλους۰ απορρίπτουν το συνεταιρισμό۰ αρνούνται να δεχθούν την παρέμβαση. Είναι για το λόγο αυτό που αν υπάρχουν δύο αρχηγοί σε ένα χωριό, θα καταστρέψουν την ηρεμία και την τάξη του. Ή αν υπάρξουν δύο ανώτεροι αξιωματούχοι σε μια περιφέρεια ή δύο κυβερνήτες σε μια επαρχία, θα προκαλέσουν χάος. Ή αν υπάρξουν δύο βασιλείς σε μια χώρα, θα προκαλέσουν πλήρη και θυελλώδη σύγχυση. Εφόσον μια χλωμή σκιά και ένα ασήμαντο παράδειγμα επικρατείας και κυριαρχίας σε ανίσχυρα ανθρώπινα όντα που χρήζουν βοηθείας δεν αποδέχονται την παρέμβαση αντιπάλων, πολεμίων ή ισοτίμων προσώπων, τότε μπορείτε να συγκρίνετε με πόση αρτιότητα μια κυριαρχία η οποία υφίσταται με τη μορφή της απόλυτης ανώτατης αρχής και μια επικράτεια στο βαθμό της κυριότητος θα επιβάλουν το νόμο αυτό της απόρριψης της παρεμβάσεως ως Ένας Κατέχων Απόλυτη Δύναμη Θεός. Δηλαδή, η πιο καθορισμένη και σταθερή αναγκαιότητα της Θείας Κεφαλής και κυριότητος είναι η ενότητα και η μοναδικότητα. Ξεκάθαρη απόδειξη και βέβαιη μαρτυρία σε αυτό είναι η απόλυτη τάξη και υπέροχη αρμονία στο σύμπαν. Υπάρχει μια τέτοια τάξη από το φτερό μιας μύγας έως τις λυχνίες στους ουρανούς, που ο ανθρώπινος νους προσκυνά καταγής ενώπιον της με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη διακηρύσσοντας: “Δόξα στο Θεό! Οποία θαύματα ο Θεός έχει θελήσει! Πόσο μεγάλες είναι οι ευλογίες του Θεού! ”Εάν είχε υπάρξει ένα γιώτα χώρου για συνεταίρους Θεού και εάν είχε υπάρξει παρέμβαση όπως το εδάφιο,
Εάν υπήρχαν στους ουρανούς και στη γη άλλοι θεοί εκτός του Θεού, θα είχε υπάρξει και στα δύο σύγχυς,. [39]
Υποδηλώνει ότι, η τάξη θα είχε καταστραφεί, η δομή θα είχε αλλάξει, και σημεία ακαταστασίας θα είχαν εμφανιστεί.
Επομένως στρέψε πάλι την ορασή σου σε βάθος: διακρίνεις κανένα ψεγάδι;* Τότε στρέψε την ορασή σου σε βάθος δεύτερη φορά ۰ Το φως σου θα επιστρέψει σε σένα σε ατάσταση εκτυφλωτισμού και οριστικά καταβεβλημένο. [40]
διατυπώνουν και επισημαίνουν, όσο πολύ και αν το ατενές ανθρώπινο βλέμμα προσπαθεί να βρει ατέλειες, δε βρίσκει πουθενά, και επιστρέφει εξαντλημένο στον οίκο του, το μάτι, και λέει στο ανευρίσκοντα ατέλειες μυαλό που το έστειλε: “Είμαι εξαντλημένο για το τίποτα۰ δεν υπάρχουν ατέλειες”. Αυτό φανερώνει ότι η τάξη και η ομαλότητα είναι απόλυτες. Δηλαδή, η τάξη στο σύμπαν είναι ένας αποφασιστικός μάρτυρας στη Θεία ενότητα.
Ελάτε τώρα, ας εξετάσουμε την “κατάσταση των δημιουργηθέντων ( πραγμάτων )”. Οι λόγιοι της Θεολογίας διετύπωσαν:
“Ο κόσμος υπόκειται σε αλλαγή. Και κάθε τι το οποίο υπόκειται σε αλλαγή είναι δημιουργημένο. Κάθε δημιουργημένο πράγμα έχει ένα δημιουργό, ένα πλαστουργό. Στην οποία περίπτωση, το σύμπαν έχει ένα προ-αιώνιο δημιουργό ”.
Και λέμε, ναι, το σύμπαν είναι δημιουργημένο. Διότι παρατηρούμε ότι κάθε αιώνα, μάλιστα δε, κάθε χρόνο και κάθε εποχή, ένα σύμπαν, ένας κόσμος φεύγει και ένας άλλος έρχεται. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ένας Παντοδύναμος Θεός της Δόξης ο Οποίος, δημιουργώντας το σύμπαν από την αρχή, δημιουργεί ένα σύμπαν κάθε χρόνο, μάλιστα δε, κάθε εποχή, και κάθε μέρα, και το φανερώνει στους γνώστες και συνειδητούς. Έπειτα το παίρνει πίσω και βάζει ένα άλλο στη θέση του. Συνδέει το ένα σύμπαν μαζί με το άλλο σαν τους κρίκους μιας αλυσίδας, και τα κρεμάει στο κομπολόϊ του χρόνου. Σίγουρα, τα σύμπαντα που εμφανίζονται από το μηδέν και χάνονται μπροστά στα μάτια μας κάθε άνοιξη, το καθένα _ ένα σύμπαν καινούργιο ίδιο με τον κόσμο αυτό είναι θαύματα της δύναμης του Ενός Πανίσχυρου Θεού ο Οποίος τα δημιουργεί. Ο Ένας Θεός ο Οποίος αδιάκοπα δημιουργεί και αλλάζει τους κόσμους μέσα στον κόσμο, αναμφίβολα δημιούργησε και Τον κόσμο. Και έκανε τον κόσμο και το πρόσωπο της γης έναν ξενώνα για αυτούς τους σπουδαίους επισκέπτες.
Τώρα ας έρθουμε προς συζήτηση της “απροβλεψίας ( των συμβαινόντων )”. Οι λόγιοι της Θεολογίας είπαν:
“Η απροβλεψία ( των συμβαινόντων ) είναι εξίσου η ίδια όσον αφορά την ύπαρξη και τη μη-ύπαρξη.” Δηλαδή αν η ύπαρξη και η μη-ύπαρξη είναι εξίσου πιθανές, κάποιος ο οποίος θα προδιαγράψει, θα προτιμήσει και θα δημιουργήσει είναι απαραίτητος. Διότι τα απρόβλεπτα όντα δε μπορούν να δημιουργήσουν το ένα το άλλο με ακατάπαυστες και ατέρμονες αλυσίδες αιτίας και αιτιατού. Ούτε μπορεί το ένα να δημιουργήσει το άλλο, και αυτό το επόμενο με τη μορφή της αιτιότητος στην περίπτωση , όπου, υπάρχει ο Ένας Απαραιτήτως Υπάρχων Θεός ο Οποίος τα δημιουργεί. Απέδωσαν παντελώς άκυρες τις ατέρμονες αιτιώδεις αλληλουχίες με τις δώδεκα ξακουστές κατηγορικές αποδείξεις αποκαλούμενες ‘το κλιμακωτό επιχείρημα’ και απέδειξαν την αιτιοκρατία αδύνατη. Απέκοψαν τις αλυσίδες των αιτιών και απέδειξαν την ύπαρξη του Ενός Απαραιτήτως Υπάρχοντος Θεού.
Και λέμε το εξής: είναι σιγουρότερο και ευκολότερο να επιδείξουμε μια στάμπα που προσιδιάζει στο Δημιουργό Όλων των Πραγμάτων για το κάθετι, παρά αιτίες που παρεμβαίνουν στις ακραίες καταστάσεις πραγμάτων της ανθρωπότητος με τις αποδείξεις να αναιρούν την αιτιοκρατία. Με τη βοήθεια της ακτινοβολίας του Ιερού Κορανίου, όλα τα Παράθυρα και όλοι οι Λόγοι βασίζονται σε αυτήν την αρχή. Ωστόσο, το επιχείρημα της απροβλεψίας (των συμβαινόντων) κέκτηται απείρου πνοής. Αποδεικνύει την ύπαρξη του Ενός Απαραιτήτως Υπάρχοντος Θεού από αναρίθμητες απόψεις. Δεν περιορίζεται στη μέθοδο των λογίων της Θεολογίας _ που αποκόπτει τις αλυσίδες των αιτιών, η οποία είναι αληθινά μια ισχυρή και πλατιά λεωφόρος۰ ανοίγει ένα μονοπάτι στη γνώση του Ενός Απαραιτήτως Υπάρχοντος Θεού με τρόπους πέραν υπολογισμού. Έχει ως εξής:
Παρατηρούμε ότι με την ύπαρξη, τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα και τη διάρκεια ζωής του, αν και αβέβαιο ανάμεσα σε αναρίθμητες πιθανότητες, δηλαδή ανάμεσα σε πραγματικά πολυάριθμες καταστάσεις και όψεις, κάθε πράγμα ακολουθεί μια συστηματική κατεύθυνση μέσα από αναρίθμητες σκοπιές όσον αφορά την ύπαρξή του. Τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα, επίσης του δίνονται με ιδιαίτερο τρόπο. Όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα και καταστάσεις που αλλάζει καθόλη τη διάρκεια της ζωής του καθορίζονται με τον ίδιο τρόπο. Αυτό σημαίνει εξωθείται σε σοφή κατεύθυνση ανάμεσα σε πολυάριθμες καταστάσεις με τη βοήθεια της θελήσεως κάποιου ο οποίος καθορίζει την εκλογή κάποιου ο οποίος εκλέγει, και τη δημιουργία ενός σοφού δημιουργού. Το περιβάλλει με λειτουργικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα και καταστάσεις. Έπειτα βγαίνει από την απομόνωση και γίνεται μέρος ενός σύνθετου σώματος, και ( έτσι ) οι πιθανότητες αυξάνουν, διότι είναι δυνατό να ανευρεθούν στο σώμα αυτό με χιλιάδες τρόπους. Απεναντίας ανάμεσα σε αυτές τις μάταιες πιθανότητες, του παρέχεται μια συγκεκριμένη, παραγωγική κατάσταση, δια της οποίας σημαντικά αποτελέσματα και ωφέλη επιτυγχάνονται από το σώμα αυτό, και αναγκάζεται να πραγματοποιεί σημαντικές λειτουργίες. Έπειτα το σώμα γίνεται συστατικό μέρος άλλου σώματος. Πάλι οι πιθανότητες αυξάνονται, μια που θα μπορούσε να υφίσταται με χιλιάδες τρόπους. Έτσι, του δίδεται μία κατάσταση, ανάμεσα σε αυτούς τους χιλιάδες τρόπους. Και μέσα από αυτήν την κατάσταση αναγκάζεται να εκτελεί σημαντικές λειτουργίες۰και ούτω καθεξής. Αποδεικνύει βαθμηδόν ακόμα πιο σίγουρα την απαραίτητη ύπαρξη ενός Πάνσοφου Σχεδιαστού. Γνωστοποιεί ότι παρακινείται από την εντολή ενός Παντογνώστου Διοικητού. Σώμα μέσα στο σώμα, το καθένα έχει μια λειτουργία,ένα συστηματικό καθήκον, σε όλα τα σύνθετα σώματα έτσι που, το ένα μέσα στο άλλο γίνονται τα ίδια συστατικά μέρη μεγαλυτέρων σύνθετων σωμάτων, και έχει σχέσεις ειδικές προς το καθένα, με τον ίδιο τρόπο που ένας στρατιώτης έχει αποστολή και συστηματικό καθήκον στο απόσπασμά του, το λόχο του, το τάγμα του, το σύνταγμά του, τη μεραρχία του και το στρατό του, και μια σχέση ιδιαίτερη με το καθένα από αυτά τα τμήματα, που βρίσκονται το ένα μέσα στο άλλο. Ένα κύτταρο από την κόρη του οφθαλμού σας έχει ένα καθήκον στο μάτι σας και μια σχέση με αυτό, και έχει σοφές αποστολές και καθήκοντα στο κεφάλι σας στο συνολό του και μια σχέση με αυτό. Εάν τα μπερδέψει αυτά με το απειροελαχιστότερο ίχνος, η υγεία και οργάνωση του σώματος θα καταστραφούν. Έχει ιδιαίτερες αποστολές όσον αφορά τις φλέβες, τα αισθητήρια και κινητικά νεύρα, και ακόμη το σώμα στο συνολό του, και σοφές σχέσεις με αυτά. Αυτή η καθορισμένη κατάσταση του έχει δοθεί μέσα από χιλιάδες πιθανότητες με τη βοήθεια της σοφίας ενός Πάνσοφου Πλαστουργού.
Με ακριβώς τον ίδιο τρόπο, καθένα από τα δημιουργήματα στο σύμπαν μαρτυρεί στον Έναν Απαραιτήτως Υπάρχων Θεό με τη βοήθεια της ιδιαίτερης ύπαρξης, της σοφής μορφής, των δοσμένων ευεργετικών χαρακτηριστικών γνωρισμάτων του ανάμεσα σε πολυάριθμες πιθανότητες. Έτσι ακριβώς όταν εισέρχονται σύνθετων σωμάτων, τα δημιουργήματα αυτά διακηρύσσουν τον Πλαστουργό τους με μια διαφορετική γλώσσα σε κάθε σύνθετο σώμα. Βήμα με βήμα εως το μεγαλύτερο σύνθετο σώμα, με τη βοήθεια των σχέσεων, αποστολών και καθηκόντων τους μαρτυρούν στην απαραίτητη ύπαρξη, εκλογή και θέληση του Πάνσοφου Πλαστουργού τους. Διότι αυτός ο κάποιος, ο οποίος τοποθετεί ένα πράγμα σε όλα τα σύνθετα σώματα ενώ ( ταυτόχρονα ) διατηρεί τις σοφές σχέσεις ( που αυτό έχει ), πρέπει να είναι ο δημιουργός όλων των σύνθετων σωμάτων. Δηλαδή, λες και ένα μόνο πράγμα μαρτυρεί σε Αυτόν με χιλιάδες γλώσσες. Έτσι, από απόψεως της απροβλεψίας ( των συμβαινόντων ), η μαρτυρία στην ύπαρξη του Ενός Απαραιτήτως Υπάρχοντος Θεού είναι τόσο πολυάριθμης, όχι όσο ο αριθμός των όντων στο σύμπαν, αλλά όσο τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των όντων και τα σύνθετα σώματα που σχηματίζουν.
Ω άφρονα! Κάποιος ο οποίος δεν ακούει αυτήν τη μαρτυρία, αυτές τις φωνές που γεμίζουν το σύμπαν, πρέπει να είναι εντελώς αδιάφορος και παράλογος, έτσι δεν είναι; Εμπρός, εσύ να μας πεις...
Τριακοστό-πρώτο Παράθυρο
Δημιουργήσαμε τον άνθρωπο με την καλύτερη από τις μορφές.[41] *Και στη γη υπάρχουν σημεία για αυτούς που είναι σίγουροι. * Και στους ίδιους τους εαυτούς σας ۰ δεν θα δείτε λοιπόν;[42]
Αυτό το Παράθυρο είναι το Παράθυρο του ανθρώπου, και ασχολείται με την ατομική υποστασή του. Για πιο λεπτομερείς συζητήσεις του θέματος από αυτής της απόψεως, σας παραπέμπουμε στα εκτενή βιβλία των χιλιάδων πολυμαθών και λογίων αγίων, και εδώ επισημαίνουμε μόνο ορισμένες ηθικές αρχές που έχουμε παραλάβει από την ακτινοβολία του Ιερού Κορανίου. Έχουν ως εξής:
Όπως επεξηγείται στον Ενδέκατο Λόγο, “Ο άνθρωπος είναι μια επίσημη γραπτή επιστολή τόσο περιεκτική που διαμέσου της ατομικής του υπόστασης, ο Παντοκράτορας Θεός καθιστά σε αυτόν αντιληπτά όλα Του τα Ονόματα”. Για τις λεπτομέρειες σας παραπέμπουμε σε όσα αναφέρονται στους άλλους ‘Λόγους’ και εδώ εξηγούμε μόνο τρεια Σημεία.
ΠΡΩΤΟ ΣΗΜΕΙΟ
Ο άνθρωπος είναι ένας καθρέφτης στα Θεία Ονόματα από τρεις απόψεις.
Η Πρώτη Άποψη: Όπως το σκοτάδι της νύκτας εμφαίνει φως, έτσι και μέσα από την αδυναμία και ανικανότητά του, την ένδεια και την ανάγκη του, τις ατέλειες και τα λάθη του, ο άνθρωπος γνωστοποιεί την ισχύ, τη δύναμη, τα πλούτη και το έλεος ενός Παντοδύναμου Θεού της Δόξης, και ούτω καθεξής... ενεργεί με τον τρόπο αυτό ως ένας καθρέφτης με πολυάριθμα Θεία χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Ακόμη, ψάχνοντας για ένα σημείο στήριξης στην άπειρη ανικανότητα και απεριόριστη αδυναμία του ενόψει των αναρίθμητων εχθρών του, η συνειδησή του προσβλέπει αδιάκοπα στον Ένα Απαραιτήτως Υπάρχων Θεό. Και μια που είναι εξαναγκασμένος από την εσχατή του ένδεια και ατέρμονη ανάγκη να αναζητεί ένα σημείο βοηθείας ενόψει των αναρίθμητων στόχων του, η συνειδησή του από την άποψη αυτή στηρίζεται στη Βασιλική Αυλή ενός Πανοικτίρμονος Θεού του Πλούτου και ανοίγει τα χέρια της ικετευτικά προς Αυτόν. Δηλαδή, όσον αφορά το σημείο αυτό της στήριξης και το σημείο της βοήθειας στη συνείδηση, δύο μικρά παράθυρα ανοίγονται προ της Βασιλικής Αυλής του Ελέους του Παντοδύναμου και Πανοικτίρμονος Θεού, τα οποία μπορούν διαρκώς να μελετώνται.
Η Δεύτερη Άποψη της καθ’ομοίωμα ύπαρξης του ως καθρέφτης είναι η εξής: με τη βοήθεια των επί μέρους στοιχείων όπως η μερική του γνώση, η ισχύς, οι αισθήσεις της όρασης και της ακοής, η ιδιοκτησία και η κυριαρχική εξουσία, τα οποία είναι κατά κάποιον τρόπο δείγματα που του εδόθησαν, ο άνθρωπος ενεργεί ως ένας καθρέφτης προς τη γνώση, την ισχύ, την όραση, την ακοή και την κυριαρχική εξουσία της κυριότητος του Αφέντου του Σύμπαντος۰ τα κατανοεί και τα γνωστοποιεί. Για παράδειγμα, λέει: “ Όπως ακριβώς φτιάχνω το σπίτι αυτό και ξέρω πώς να το φτιάξω, και το βλέπω και το κατέχω και το διευθύνω, έτσι και το κραταιό παλάτι του σύμπαντος έχει ένα Πλαστουργό. Ο Πλαστουργός του, το γνωρίζει, το βλέπει, το φτιάχνει, το διευθύνει.”. Και ούτω καθεξής...
Η Τρίτη Άποψη της καθ’ομοίωμα υπαρξής του ως καθρέφτης: ο άνθρωπος ενεργεί ως ένας καθρέφτης προς τα Θεία Ονόματα, το αποτύπωμα των οποίων βρίσκεται πάνω σε αυτόν. Υπάρχουν περισσότερα από εβδομήντα Ονόματα τα αποτυπώματα των οποίων είναι εμφανή στην πολυδιάστατη φύση του ανθρώπου. Αυτά έχουν ως ένα βαθμό περιγραφεί στην αρχή του Τρίτου Σταθμο-Χώρου του Τριακοστού-δεύτερου Λόγου. Για παράδειγμα, δια μέσου της δημιουργίας του, ο άνθρωπος φανερώνει τα Ονόματα του Πλαστουργού και του Δημιουργού۰ διαμέσου της υπαρξής του ως ‘Το Πλέον Έξοχο από τα Πρότυπα’, τα Ονόματα του Πλέον Ελεήμονος και Πανοικτίρμονος, και διαμέσου του εξευγενισμένου τρόπου που γαλουχείται και ανατρέφεται, τα Ονόματα του Παντογενναιόδωρου και Παροχέα Χαρίτων, και ούτω καθεξής۰ φανερώνει τα διάφορα αποτυπώματα των διαφορετικών Ονομάτων με τη βοήθεια όλων των μελών του σωματός και των φυσικών του δυνάμεων, όλων των οργάνων και άκρων του σώματος του, όλων των οξυδερκών αισθήσεων και διανοητικών του δυνάμεων, όλων του των αισθημάτων και συναισθημάτων. Δηλαδή, όπως ακριβώς ανάμεσα στα Ονόματα υπάρχει ένα Σπουδαιότατο Όνομα, έτσι και ανάμεσα στα αποτυπώματα των Ονομάτων αυτών υπάρχει ένα μέγιστο αποτύπωμα, και αυτό είναι ο άνθρωπος.
Ω εσύ ο οποίος θεωρείς τον εαυτό σου πως είναι ένας αληθινός άνθρωπος! Κάνε αυτοερμηνεία! Διαφορετικά είναι ενδεχόμενο να καταντήσεις ένας άνθρωπος ο οποίος είτε είναι κτηνώδης ή μαλθακός!
ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ
Αυτό καταδεικνύει σε ένα σημαντικό μυστήριο της Θείας Ενάδας. Έχει ως εξής:
Η σχέση μεταξύ του πνεύματος και του σώματος του ανθρώπου είναι τέτοια που γίνονται η αιτία ώστε όλα του τα μέλη και μέρη να αλληλοβοηθούνται. Δηλαδή, το πνεύμα του ανθρώπου είναι ένας επιτακτικός νόμος ανάμεσα από τους νόμους που έχουν σχέση με τη δημιουργία _ η εκδήλωση της Θείας θελήσεως _ το οποίο έχει περιβληθεί με εξωτερική ύπαρξη, και είναι μια οξυδερκής δύναμη της κυριότητος. Έτσι, διευθύνοντας τα μέρη του σώματος, και ακούοντας τις πνευματικές φωνές τους, και βλέποντας τις ανάγκες τους, δε δημιουργούν εμπόδια το ένα στο άλλο, ούτε μπερδεύουν το πνεύμα. Είναι παντού τα ίδια σε σχέση με το πνεύμα. Δεν καλύπτει το ένα το άλλο με κάποιο πέπλο. Εάν επιθυμεί το πνεύμα, έχει τη δυνατότητα να φέρει σε βοήθεια ενός μέρους την πλειονότητα από τα άλλα. Αν επιθυμεί, μπορεί να γνωρίζει, να αντιλαμβάνεται και να διευθύνει μέσα από κάθε μέρος του σώματος. Ακόμη, αν αποκτήσει μεγάλη διαύγεια, μπορεί να βλέπει και να ακούει μέσα από όλα τα μέρη.
Με τον ίδιο τρόπο, “Και ο Θεός είναι η ύψιστη παραβολή”[43] μια που το πνεύμα, ο επιτακτικός νόμος του Παντοκράτορος Θεού, εκδηλώνει την ικανότητα αυτή στο σώμα και τα μέλη του ανθρώπου, ο οποίος είναι ο μικρόκοσμος, ασφαλώς, οι ατέρμονες πράξεις, οι αναρίθμητες φωνές, οι ατελείωτες ικεσίες, οι αμέτρητες υλικές ουσίες στο σύμπαν, οι οποίες είναι ο μακρόκοσμος, δεν θα παρουσιάσουν δυσκολία στην περιβάλλουσα τους πάντες και τα πάντα θέληση και απόλυτη δύναμη του Ενός Απαραιτήτως Υπάρχοντος Θεού. Δεν θα δημιουργήσουν εμπόδια το ένα στο άλλο. Δεν θα απασχολήσουν τον Πανένδοξο αυτό Δημιουργό, ούτε θα Τον μπερδέψουν. Τα βλέπει όλα ταυτόχρονα και ακούει όλες τις φωνές ταυτόχρονα. Κοντινά και μακρινά είναι τα ίδια για Αυτόν. Εάν Αυτός επιθυμεί, στέλνει τα πάντα για να βοηθήσουν το ένα. Μπορεί να βλέπει τα πάντα και να ακούει τις φωνές τους μέσα από κάθε τι. Γνωρίζει τα πάντα μέσα από κάθετι, και ούτω καθεξής...
ΤΡΙΤΟ ΣΗΜΕΙΟ
Η ζωή κέκτηται ενός πλέον σημαντικού χαρακτήρα και βαρυσήμαντης λειτουργίας, αλλά μια που έχει συζητηθεί λεπτομερώς στο ‘Παράθυρο περί ζωής’ [το Εικοστό-τρίτο Παράθυρο] και στην ‘Όγδοη Φράση’ της Εικοστής Επιστολής, σας παραπέμπουμε σε αυτά, και εδώ κάνουμε μόνο την ακόλουθη υπενθύμιση.
Τα αποτυπώματα στη ζωή, τα οποία, σύμμεικτα, αναβράζουν με τη μορφή των συναισθημάτων, καταδεικνύουν σε πολυάριθμα Ονόματα και ουσιώδεις Θείες ιδιότητες. Ενεργούν ως καθρέφτης που αντανακλούν τις ουσιώδεις ιδιότητες του Αεί Ζώντος και Αυτάρκους Θεού με τον πιο λαμπρό τρόπο. Αλλά αυτή δεν είναι η ώρα για να εξηγήσουμε το μυστήριο αυτό σε εκείνους που δεν αναγνωρίζουν το Θεό ή που ακόμη δεν τον επαληθεύουν πλήρως, και γι’αυτό εδώ κλείνουμε την πόρτα αυτή...
Τριακοστό-δεύτερο Παράθυρο
Αυτός είναι ο Οποίος έχει στείλει τον Αγγελιοφόρο Του με Πνευματική Καθοδήγηση και τη Θρησκεία της Αλήθειας ώστε να την καταστήσει κυρίαρχη σε πάσα θρησκεία, και ο Θεός είναι αρκετός ως μάρτυρας.[44] * Πείτε: Ω άνθρωποι! Αποστέλλομαι προς όλους εσάς ως ο Αγγελιοφόρος του Θεού, στον Οποίο ανήκει η επικράτεια των ουρανών και της γης, δεν υπάρχει Θεός παρά μόνον Αυτός ۰ Αυτός είναι ο Οποίος δίδει ζωή και θάνατο.[45]
Αυτό είναι το Παράθυρο του Προφήτου Μωάμεθ (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Θεού μαζί του), του ήλιου των επουρανίων της αγγελιοφορίας,
μάλιστα δε, του Ήλιου των Ήλιων. Μια που έχει αποδειχθεί στον Τριακοστό-Πρώτο Λόγο, στην ‘Πραγματεία περί της Αναλήψεως’, στο Δεκατοένατο Λόγο, στην ‘ Πραγματεία περί της προφητικής ιδιότητος του Μωάμεθ ’ (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Θεού μαζί του), και στα Δεκαεννέα Σημεία της Δέκατης ένατης Επιστολής, πόσο φωτεινό και προφανές είναι αυτό το πλέον λαμπρό, εκτενές και φωτόδοτο παράθυρο θα σκεφτούμε τους δύο αυτούς Λόγους και την Επιστολή αυτή και το Δέκατο ένατο Σημείο, και θα παραπέμψουμε το λόγο σε αυτά. Για τώρα λέμε μόνο αυτό:
Ο Μωάμεθ (Η ειρήνη και οι ευλογίες του Θεού μαζί του), η ζωντανή, σαφής απόδειξη της Θείας ενότητος, κατέδειξε και διεκήρυξε τη Θεία ενότητα καθόλη τη διάρκεια της ζωής του με τις δύο φτερούγες της αγγελιοφορίας και της αγιότητος, δηλαδή με μια δύναμη που περιελάμβανε τη γενική ομολογία των προφητών που προηγήθηκαν πριν από αυτόν και την ομοφωνία των αγίων και των εξαγνισμένων λογίων που ακολούθησαν μετά από αυτόν. Άνοιξε ένα παράθυρο προ της γνώσεως του Θεού τόσο ευρύ και λαμπρό και φωτεινό όσο ο Κόσμος του Ισλάμ. Εκατομμύρια εξαγνισμένων και φιλαληθών λογίων όπως ο Ιμάμ Γκαζαλί ( Imam Ghazzali ), ο Ιμάμης Ραμπανί ( Imam-i Rabbani ), ο Μουχιντίν αλ-Αραμπί ( Muhiddin al-‘Arabi ), και ο Αμπντ αλ-Κατίρ Γκεϊλανί ( ‘Abd al-Qadir Geylani ) μελετούν αυτό το Παράθυρο και το φανερώνουν επίσης και στους άλλους. Υπάρχει κάποιο πέπλο που μπορεί να σκιάσει ένα Παράθυρο όπως αυτό; Μπορεί το άτομο που κατηγορώντας δε μελετά αυτό το Παράθυρο, να ειπωθεί για αυτό ότι κατέχει λογική; Εμπρός, εσύ να μας πεις!
Τριακοστό-τρίτο Παράθυρο
Αινείτε το Θεό, ο Οποίος έχει αποκαλύψει στον υπηρέτη Του το Βιβλίο, και δεν έχει επιτρέψει διαστρέβλωση μέσα σε αυτό[46]. *Αλιφ. Λαμ. Ρα. Ένα Βιβλίο που Εμείς έχουμε αποκαλύψει σε εσένα, με σκοπό να μπορέσεις να οδηγήσεις την ανθρωπότητα από το σκοτάδι στο φως.[47]
Σκεφτείτε όλα τα Παράθυρα που έχουμε αναφέρει πως είναι μερικές σταγόνες από τον ωκεανό του Ιερού Κορανίου. Τότε θα είσαστε σε θέση να συγκρίνετε πόσα φώτα γνώσης της Θείας ενότητος όπως το νερό της ζωής περιέχει το Ιερό Κοράνι. Αλλά ακόμη και αν το Ιερό Κοράνι, η πηγή και αφετηρία και κρουνός όλων αυτών των Παραθύρων, ληφθεί υπόψιν κατά ένα άκρως συνοπτικό και απλό τρόπο, εξακολουθεί ακόμη να σχηματίζει ένα πλέον λαμπρό, φωτεινό, περιεκτικό Παράθυρο. Για να καταλάβετε πόσο βέβαιο και λαμπερό και φωτεινό είναι το Παράθυρο αυτό, σας παραπέμπουμε στην ‘ Πραγματεία περί της Θαυματουργικότητος του Ιερού Κορανίου ’ τον Εικοστό-πέμπτο Λόγο, και στο Δέκατο όγδοο Σημείο της Δέκατης ένατης Επιστολής. Και εκλιπαρώντας τον Ελεήμονα Θρόνο του Ενός Πανένδοξου Θεού, ο Οποίος μας έστειλε το Ιερό Κοράνι, λέμε:
Ω Συντηρητή μας! Μη μας επιπλήξεις αν παραλείψουμε κάτι ή αν αθελά μας κάνουμε κακό![48] * Ω Συντηρητή μας! Μην αφήσεις τις καρδιές μας να παρεκκλινουν τώρα, μετά που Εσύ μας έχεις καθοδηγήσει![49] * Ω Συντηρητή μας! Δέξου αυτό από εμάς ۰ αληθινά Εσύ είσαι ο Πανθακροάμενος, ο Πανθοράμενος![50] *Και στρέψου προς εμάς ۰ διότι Εσύ είσαι ο Πολλάκις-Επιστρεψάμενος, ο Πολυεύσπλαχνος.[51]
* * *
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Θεού θέλοντος, η Τριακοστή-τρίτη αυτή Επιστολή των Τριάντα-τριών Παραθύρων θα φέρει στην πίστη αυτούς που είναι χωρίς πίστη, θα ενδυναμώσει την πίστη αυτών των οποίων η πίστη είναι αδύναμη, θα βεβαιώσει την πίστη αυτών των οποίων η πίστη είναι δυνατή αλλά εξωτερική, θα δώσει μεγαλύτερη πνοή στην πίστη αυτών των οποίων η πίστη είναι βέβαιη, θα οδηγήσει σε πρόοδο, στη γνώση του Θεού _ τη βάση και το μέσο πάσης αληθινής τελειότητος _ για αυτούς των οποίων η πίστη έχει πνοή και θα διανοίξει πιο λαμπρές προοπτικές. Δεν μπορείτε άρα να πείτε, ότι۰ “Ένα παράθυρο μου είναι αρκετό”, διότι αν ικανοποιείται η λογική σας, θέλει και η καρδιά σας το μερίδιο της, έτσι και το πνεύμα σας θα θέλει το μεριδιό του. Η φαντασία σας θα θέλει επίσης το μερίδιο της από το φως. Επομένως, τα άλλα παράθυρα είναι επίσης απαραίτητα, διότι το καθένα εμπεριέχει διαφορετικά ωφέλη.
Στην ‘ Πραγματεία περί της Αναλήψεως του Προφήτου Μωάμεθ ’( Η ειρήνη του Θεού μαζί του ), ήταν πρωτίστως ο πιστός ο οποίος γινόταν αποδέκτης του λόγου, ενώ ο άθεος βρισκόταν στη θέση του ακροατού. Αλλά σε αυτήν την πραγματεία, ο αρνητής είναι αυτός ο οποίος γίνεται αποδέκτης του λόγου, ενώ ο πιστός είναι αυτός ο οποίος βρίσκεται στη θέση του ακροατού. Αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν όταν αυτή εξετάζεται.
Δυστυχώς, εξαιτίας ενός σοβαρού λόγου, η επιστολή αυτή γράφτηκε με υπερβολική γρηγοράδα. Έχει επίσης παραμείνει στην κατάσταση του αρχικού σχεδίου. Επομένως θα υπάρξουν αναμφίβολα μερικές παρατυπίες και ατέλειες στον τρόπο που αυτή διατυπώνεται, οι οποίες οφείλονται σε εμένα. Ζητώ λοιπόν από τους αδελφούς μου ώστε να την μελετήσουν με ανοχή, και να την διορθώσουν εάν μπορούν να το πράξουν, και να προσεύχονται για τη συγχωρησή μου.
Ας ειρηνεύουν αυτοί οι οποίοι υπακούουν την Πνευματική καθοδήγηση, και μακάρι αυτοί οι οποίοι υπακούουν τις δικές τους επιθυμίες να κατακριθούν.
Δόξα σε εσένα! Δεν έχουμε άλλη γνώση παρά μόνο αυτήν την οποία Εσύ μας έχεις διδάξει ۰ Πράγματι Εσύ είσαι ο Παντογνώστης, ο Πάνσοφος.[52]
Ω Θεέ, να παρέχεις ευλογίες και ειρήνη σε αυτόν τον οποίο Εσύ έστειλες ως Έλεος προς Όλους τους Κόσμους, και στην Οικογένεια και τους Συντρόφους του, και να τους παρέχεις την ειρήνη. Αμήν.
Μπεντιουζζαμάν Σαΐντ Νουρσί
* * *
Μετάφραση: Από την Αγγλική στην Ελληνική, από τον κύριο Κώστα Τροκκούδη
[1]Κοράνι,41:53
[2] Κοράνι, 16:60
[3] Τα μέλη μερικών από τις ομάδες αυτές, ακόμη περισσότερο, είναι πιο πολυάριθμα από όλα τα μέλη της ανθρώπινης φυλής από τον καιρό του Αδάμ μέχρι την Έσχατη Μέρα.
[4] Κοράνι, 67:3
[5] Κοράνι, 2:164
[6] Κοράνι,14:32-34
[7] Κοράνι, 13:2
[8] Κοράνι, 87:1-3
[9] Κοράνι, 17:44
[10] Κοράνι, 23:88
[11] Κοράνι, 15:21
[12] Κοράνι, 11:56
[13] Κοράνι, 11:57
[14] Κοράνι, 32:7
[15] Κοράνι, 45:3
[16] Κοράνι, 20:8, 59:24
[17] Κοράνι, 7:185
[18] Κοράνι, 17:44
[19] Κοράνι, 62:1 , 64:1
[20] Το νόημα του Εικοστού αυτού παραθύρου πέρασε κάποτε μέσα από την καρδιά μου στην Αραβική με τον εξής τρόπο:
Η έλλαμψή του φωτός οφείλεται στη Δική σου Θεία φώτιση και μετάδοση του ۰ Η πάροδος των αιώνων οφείλεται στη Δική σου αποστολή και εργοδότησή τους ۰ Δόξα σε Εσένα, πόσο κραταιός είναι ο νόμος σου Κύριε! Η ορμητική έκχυση των ποταμών οφείλεται στη Δική σου εναποθήκευση και καθυποταγή τους ۰ Οι διακοσμήσεις των λίθων οφείλονται στη Δική σου κατασκευή και κατεργασία τους ۰ Δόξα σε Εσένα, πόσο ανυπέρβλητη είναι η σοφία σου Κύριε! Το χαμόγελο των λουλουδιών οφείλεται στο Δικό σου στολισμό και καλλωπισμό τους ۰ Ο εξωραϊσμός των καρπών οφείλεται στη Δική σου δωρεά χάριτος και μεγαλοδωρία ۰ Δόξα σε εσένα, πόσο υπέροχη είναι η καλλιτεχνία σου Κύριε! Το άσμα των κελαηδοπουλιών οφείλεται στη Δική σου εντολή να ομιλούν και στη Δική σου βοήθεια ۰ Το τραγούδι της βροχής οφείλεται στη Δική σου εντολή να κατεβαίνει, στη Δική σου δωρεά χάριτος ۰ Δόξα σε Εσένα, πόσο αχανές είναι το έλεος σου Κύριε! Η κίνηση των φεγγαριών οφείλεται στη Δική σου αιτιότητα, στο Δικό σου σχεδιασμό, στη Δική σου εντολή να περιστρέφονται, στο Δικό σου φωτισμό ۰ Δόξα σε Εσένα, πόσο εκθαμβωτικά είναι τα αποδεικτικά σου στοιχεία Κύριε, πόσο εκτυφλωτική η εξουσία σου!
[21] Κοράνι, 36:83
[22] Κοράνι, 15:21-2
[23] Κοράνι, 17:44
[24] Κοράνι, 36:38
[25] Κοράνι, 78:6-8
[26] Κοράνι, 30:50
[27] Κοράνι, 67:2
[28] Κοράνι, 28:88
[29] Κοράνι, 67:2
[30] Κοράνι, 30:19
[31] Αυτό το παράθυρο στρέφεται προς εκείνους τους λάτρεις του Θεού που Τον προσεγγίζουν με την καρδιά, παρά προς το σύνολο των ανθρώπων.
[32] Κοράνι, 39:62
[33] Κοράνι, 11:123
[34] Κοράνι, 30:22
[35] Κοράνι, 39:62-3
[36] Κοράνι, 17:44
[37] Κοράνι, 21:22
[38] Κοράνι, 28:88
[39] Κοράνι, 21:22
[40] Κοράνι, 67:3-4
[41] Κοράνι, 95:4
[42] Κοράνι, 51:20-1
[43] Κοράνι, 16:60
[44] Κοράνι, 48:28
[45] Κοράνι, 7:158
[46] Κοράνι, 18:1
[47] Κοράνι, 14:1
[48] Κοράνι, 2:285
[49] Κοράνι, 3:8
[50] Κοράνι, 2:127
[51] Κοράνι, 2:128
[52] Κοράνι, 2:32
